ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี 2 แล้ว …วันหนึ่งหลังจากที่เรียนเสร็จประมาณบ่าย 3 โมงผมจะต้องไปทำธุระที่บ้านเพื่อนที่อยู่ห่างจากหอพักที่ผมอยู่ประมาณ 10 กิโลเมตรและทางที่ไปค่อนข้างจะลำบากพอสมควรซึ่งผมก็ได้ขับมอเตอร์ไซด์ ฮอนด้า บีท คู่ใจของผมไป..หลังจากทำธุระเสร็จประมาณ 5 โมงเย็นผมก็บึ่งรถจะรีบกลับไปที่หอพัก..
พอขับรถมาได้สักพักจนเกือบ จะถึงหอพักแล้วเหลืออีกประมาณ 3 กม. ก็จะถึงหอพักรถคู่ใจของผมเกิดยางแตกจนผมไม่สามารถไปต่อได้..ผมก็เลยตัดสินใจ เข็นไปสัก 500 เมตรก็เจอร้านซ่อมรถพอดี..พอผมไปสอบถามปรากฎว่ามีแต่ป้าเจ้าของร้านอยู่และ ไม่มีช่างอยู่สักคน…ผมไม่รู้จะทำยังไงผมเลยตัดสินใจฝากรถไว้ที่ร้านแกแล้ว ก็กะว่าจะหาทางกลับไปหาช่างแถวหอผมมาซ่อมและเอารถกลับไป..
ตอนนั้นก็ เกือบๆ 6 โมงเย็นแล้ว ผมตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆกะว่าพอไปถึงทางที่มีรถสองแถวประจำทางค่อยหาทางกลับ …รถมอไซต์ที่วิ่งผ่านผมไปคันแล้วคันเล่าผมก็ไม่กล้าโบก..ก็เลยเดินเรื่อยๆ …จนกระทั่งมีมอไซต์คันนึงแวะมาจอดด้านหน้าผม..แล้วเขาคนนั้นหันกลับมาถาม ผม..” พี่ๆ จะไปไหน..จะเข้ามอป่าว..” ผมเลยตอบว่าใช่ แล้วเขาก็บอกผมว่าเขาจะไปทางนั้นพอดีไปกับเขาก็ได้…ผมก็เลยตัดสินใจไปกับ เขา..เออ…คิดว่าเขาคงไม่พาผมไปฆ่าหมกป่าหรอก..
พอนั่งไปกับเขาผม เลยถามว่าทำไมเขาถึงคิดว่าผมจะเข้าไปในมอ เขาบอกเห็นผมใส่ชุดเสื้อช้อปของคณะเลยเดาเอาว่าจะเข้ามอ …พอขับไปสักครู่เขาบอกว่าถึงบ้านเขาแล้วเขาขอเปลี่ยนชุดแป้บนึงแล้วเขา ค่อยจะไปส่งผมไปส่งผมเพราะเขาบอกเขาจะไปทำธุระแถวในมอ…ผมก็เลยนั่งรอ…พอ เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผมก็เปลี่ยนใจให้เขาพาไปหาช่างไปซ่อมรถให้ผม ให้เสร็จก่อนแล้วผมบอกให้น้องเขารอ..แล้วจากนั้นผมก็ให้เขาขับตามผมไปที่หอ เพราะผมบอกว่าผมจะพาเขาไปเลี้ยงข้าวตอนแทน..
จากนั้นผมก็พาเขาไปลี้ ยงหมูกระทะและตามด้วยเบียร์นิดหน่อย..ผมก็เลยมีโอกาสได้มองเขาชัดๆบ้าง… เขาบอกเขาชื่อ..ม่อน..ตอนนี้เรียนอยู่ที่เทคโนแห่งหนึ่งแถวๆนั้น..ตอนนี้ เรียน ปวส..ปี1..ดูไปดูมาน้องเขาเป็นคนน่ารักมากทีเดียว..ผิวไ... อ่านทั้งเรื่อง
