จากบ้านนอก สอบได้คณะวิศวะของมหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง จำต้องย้ายสัมโนครัวมาอยู่ในหอมหาลัย ซึ่งก้อเป็นที่รู้กันว่าจะอยู่กันแออัดมาก คือ 5 คนต่อห้อง โดยมีรุ่นพี่ไล่เรียงลำดับลงมาในแต่ละชั้นปี
เมื่อเป็นน้องใหม่ ก้อต้องมีการรับน้องเป็นธรรมดาของมหาลัย ตั้งแต่รับน้องของมหาลัยเอง รับน้องคณะ รับน้องของภาควิชา รับน้องหอ และท้ายสุดคือรับน้องห้องที่ผมไปพักอยู่ ตรงนี้แหล่ะครับที่เป็นประเด็น
ถ้าใครเป็นนักศึกษาที่เคยอยู่หอในมหาลัยน่าจะผ่านตรงนี้มาเหมือนๆกัน อาจจะแตกต่างในรายละเอียด กลับมาที่รับน้องห้อง เย็นวันศุกร์หลังเรียน พี่อี้ซึ่งเป็นพี่ปี4 บอกว่า "เอก วันนี้เราจะมีเลี้ยงรับน้องห้องนะ เดี๋ยวไปอาบน้ำแต่งตัวให้หล่อหน่อย" , "ครับ"
งานเลี้ยงเริ่มด้วยการไปที่กระซู่ผับ ผมไม่แน่ใจว่ายังเปิดอยู่หรือไม่ ก้อตามระเบียบ ผมโดนชนแก้วจนเดินโอนไปเอียงมาเวลาเดินเข้าห้องน้ำ
"เฮ้อ ไอ้เจต เบาๆหน่อย อย่าชนแก้วกับไอ้เอกมันมาก เดี๋ยวจะเสียงาน "
ผมหล่ะสงสัยจัง งานอะไรอีกว้ะ
ออกจากกระซู่ผับ ก้อท่อแตกเลยครับ อวกนะครับ แต่ก้อทำให้โล่งขึ้น "ไปหาอะไรกินที่นานากัน" พี่อี้ว่า ซึ่งนั่นก้อคือที่ต่อไป ผมจำได้ว่าผมไม่ค่อยได้กินอะไรหลอกเพราะมัวแต่มองเด็กเสิฟ ซักพักเห็นพี่อี้กระซิบอะไรกับเด็กเสิฟคนนึงชื่อนิยม(ชื่อเชย แต่น่าตาไม่เชยเลย) ซึ่งก้ออายุมากกว่าผมแน่ๆ ซักพักพี่นิยมก้อมานั่งข้างผม "สวัสดีค่ะน้องเอก นั่งด้วยคนนะ" ,"ครับ" ให้ตายเถอะแค่นี้ก้อสั่นแล้ว ไม่เคยเลยจริงๆเรื่องผู้หญิงเนี่ย อยู่บ้านนอกก้อไม่เคยคิดอะไร ใจว๊าบขึ้นมาอีกรอบเพราะพี่นิยมเอามือมาวางต้นขาผม ผมลืมบอกไป ร้านเป็นที่นั่งกับพื้นแบบโต๊ะญิ่ปุ่น แต่ข้างในค่อนข้างมืดมาก คุยกับพี่นิยมพักเดียว หันไปอีกทีพี่ๆเขามีคนนั่งด้วยแล้วทั้งนั้น พี่นิยมเอามือผมไปกอด ต้นแขนผมก้อกระทบกับเนื้อหยุ่นๆ ก้อนมนะซิ ครั้งแรกจริงๆ แข็งไปหมดพี่เค้าชวนคุยอะไรก้อเออออไป เพราะมัวแต่เบียดนมพี่เค้าไว้ ยอมรับว่าไม่กล้าทำอะไรจริงๆ เห็นพี่เค้ากอดฟัดเด็กๆ แล้วอยากทำ แต่ไม่กล้า ยิ่งตอนพี่นิยมกระซิบคุยข้างหูแล้ว เสียวจิงจิง
ประมาณเที่ยงคืนพี่อี้สั่งเช็คบิล น้องๆเด็กเสิฟเดินมาส่งปากประตู แต่พี่นิยมกลับเดินออกมากลับผมตรงไปพี่รถ พี่เจตมาแซวว่า "เอกสู้ตายนะ" ผมชักเข้าเค้าแล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้... อ่านทั้งเรื่อง
