คุณนายของผม

ขณะนี้ผมเพิ่งอายุ20ปีกับไม่กี่เดือน ทำงานเป็นลูกคจ้างชั่วคราวอยู่ในสถานีส่งเสริมเกษตรกรรมแห่งหนึ่ง ก็มีหน้าที่ดูแลด้านพัสดุเช่นพันธุ์พืช ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง และอุปกรณ์ต่างๆ ผมต้องเป็นคนเก็บรักษาถือกุญแจโกดัง ความจริงมีลูกจ้างชั่วคราวอย่างผมนี่อีกหลายคนแต่ทำหน้าที่อื่นๆ มีผมคนเดียวเท่านั้นที่ต้องอยู่ประจำสถานี มีห้องพักอยู่ด้านหลังโกดังด้วย ข้างๆสถานีเกษตร เป็นบ้านพักของหัวหน้า ก็แบบบ้านพักของราชการชนบททั่วไปแหละครับ เรือนไม้ชั้นเดียวใต้ถุนสูง มีหนึ่งห้องนอนใหญ่กับหนึ่งห้องนอนเล็ก ห้องรับแขก ห้องครัวห้องน้ำต่อออกไปด้านหลังบ้าน

หัวหน้าของผมอายุเกือบห้าสิบแล้ว เมาสะบัดช่อ และขยันออกเยี่ยมเกษตกรในป่าในดง ที่บ้านพักจึงเหลือแต่ คุณนายอยู่คนเดียว ลูกทั้ง3คนเข้าไปเรียนที่กรุงเทพหมด ปิดเทอมจึงจะมาเยี่ยม คนใช้ก็ไม่มีครับ คุณนายเป็นแม่บ้านเองทุกอย่าง ผมเรียกคุณนายว่า “คุณนาย” ตามคนอื่นเขา ซึ่งความจริงผมน่าจะเรียกว่า “คุณน้า” มากกว่าเพราะให้ความสนิทสนมกับผมราวกับผมเป็นลูกเป็นหลาน มักจะไหว้วานผมทำโน่นทำนี่เสมอ แล้วบางทีคุณนายเข้าตัวจังหวัดยังกรุณาซื้อเสื้อยึดบ้าง ของกินบ้าง ของใช้บ้างมาฝากผม ดีต่อผมจริงๆ

…แล้วสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้เองเจ้านายผมต้องไปเข้าหลักสูตรอบรมเกี่ยวกับนโยบายใหม่ของกรมเป็นเวลาหนึ่งสัปดาหํที่ศูนย์ทางภาคเหนือคุณนายจึงต้องอยู่บ้านพักคนเดียว ถ้าเป็นอบรมที่กรุงเทพคุณนายบอกว่าจะไปด้วยเพื่อถือโอกาสเยี่ยมลูก ในคืนที่สองของการไปอรมนั่นเอง คุณนายได้เดินมาหาผมที่ห้องพักหลักโกดัง ซึ่งความจริงคุณนายก็เคยมาบ่อยๆ แต่เป็นตอนเช้าๆหรือเย็นๆ ไม่เคยมาตอน3-4ทุ่มอย่างนี้ “ฉันเห็นเธอมีหนังสือดีๆเยอะนี่ เอามายืมอ่านหน่อยซิ” คุณนายพูดยิ้มๆ แล้วชื้ไปยังกองหนังสือที่ผมตั้งไว้ข้างๆหัวเตียง “เธอเลือกให้ฉันแล้วกันนะ สัก 10เล่มก็พอ เลือกได้แล้วเอาขึ้นไปให้ฉันบนบ้านนะ อย่าช้าล่ะ” ผมชักใจไม่ค่อยดี เพราะอยู่ๆคุณนายจะให้ผมขนหนังสือโป๊ๆเปลือยๆขึ้นไปให้ดูบนบ้าน แล้วก็ดึกดื่นยังงี้ มันชักจะยังไงอยู่แฮะผมนึกในใจ แต่ก็ต้องทำตามคำสั่ง ในใจผมก็คิดว่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด

ใครจะรู้เพราะคุณนายต้องปิดเป็นความลับแน่ๆ แล้วนึกอีกทีคุณนายก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร อายุก็ยังไมถึง40ปีเลยมั้ง ยังแจ๋วอยู่มากเมื่อเทียบกับสาวชาวบ้านแถบนี้ พอผมขึ้นไปบนเรือน คุณนายก็ต้อนรับด้วยเหล้าผสมโซดา ก็ของหัวหน้าผมนั่นแหละครับ ตัวคุณนายดื่มอยู่ก่อนแล้ว “อย่าเพิ่งกลับไปนะ อยู่กินเหล้าคุยกันก่อน เอ้อทำตัวให้สบายๆนะ ไม่มีใครรู้ใครเห็นอยู่แล้ว…” คุณนายมองหน้าผมอย่างมีเลศนัย “แต่ความจริงเธอไม่ต้องกลับลงไปก็ได้นี่ ตอนนี้หัวหน้าไม่อยู่เธอก็รู้ อีกตั้งหลายวันกว่าจะกลับ”