ผมพอหมดหน้าทำนาก็เข้ามาหางานทำเป็นลูกจ้างในแถวชานเมือง งานอะไรก็ได้ไม่เกี่ยง คนอย่างผมสู้งานอยู่แล้ว ผมหางานอยู่สามสี่วันก็ได้งาน งานแรงงานหาไม่ยากคนต้องการเยอะ ผมได้งานที่ร้านรับซื้อกระดาษเก่าแห่งหนึ่ง เจ้าของร้านเป็นผู้หญิง แกชื่อเจ๊ดา ร้านแกเป็นตึกแถวสองคูหาคูหานึงเอาไว้อยู่อีกคูหานึงเอาไว้เก็บหนังสือพิมพ์เก่าและกล่องกระดาษต่างๆ ชั้นล่างมีหนังสือพิมพ์แน่นร้านไปหมด ส่วนใหญ่ก็รับมาจากพวกซาเล้งเอามารวมไว้ที่นี่ก่อน ก่อนที่จะเอาไปส่งให้โรงงานกระดาษ คนขับรถไปส่งกระดาษให้โรงงานก็ไม่ใช่ใครที่ไหนลูกชายแกนั้นเองแหละ ลูกชายแกอายุมากกว่าผมปีเดียวเป็นคนคอยขับรถหกล้อไปที่โรงงาน งานก็ถือว่าไม่หนักมากสบายกว่าเป็นช่างก่อสร้างที่เคยทำปีที่แล้วตั้งเยอะแค่ต้องทนเหม็นกลิ่นกระดาษเก่าๆหน่อยแค่นั้นเอง
“ป๋อง ไปขยับกองหนังสือตรงนั้นหน่อย ” เสียงเจ๊ดาเสียงดังมาจากหน้าร้าน
“กองนี้หรือครับ” ผมเอามือไปขยับกองกระดาษกองใหญ่ที่อยู่ข้างๆ
“นั่นแหละ ดันๆมันเข้าไปข้างในให้สุดๆเดี๋ยวมีของมาลงเยอะ” เจ๊ดาเอามือชี้มาทางผมข้างนึง มืออีกข้างนึงเอามือลูบๆท้องตัวเอง ผมสังเกตุว่าท้องเจ๊อิ่มพองออกมาหน่อยๆเหมือนคนลงพุงนิดๆ แต่บางมุมก็เหมือนแกกำลังท้องอยู่ แต่คงไม่ใช่หรอกเพราะแกไม่ได้อยู่กับผัว เหมือนผัวแกเลิกกับแกไปนานแล้ว แกจะท้องได้ไง ผมก็ไม่อยากรู้หรอกว่าทำไมแกไม่มีผัวใหม่ ทั้งๆที่แกก็ดูดีใช้ได้หน้าอกก็ใหญ่ก้นก็เบ้อเร่อน่าจะหาผัวใหม่ได้ไม่ยาก …..เฮ้ย…..ไม่คิดดีกว่าเรื่องส่วนตัวของเจ้านายเขา
ช่วงบ่ายมีของมาลงเยอะเหมือนทุกวัน ซาเล๊งสิบกว่าคันมาจอดรอเอาหนังสือพิมพ์มาชั่ง ผมยกหนังสือพิมพ์กับพวกเศษกระดาษต่างๆมาขึ้นแท่นชั่ง ลูกชายแกคอยบอกน้ำหนักให้เจ๊อิ่มจดทีละกองทีละกอง เสร็จแล้วก็คิดราคาซื้อขายกันไป
“สามร้อยหกสิบ” เจ๊ดายื่นเงินให้กับคนขับซาเล้ง
“ทำไมได้น้อยลงละเจ๊ กระดาษตั้งเยอะ” ซาเล้งบ่นๆ
“โรงงานมันกดราคา นี่เจ๊ก็ให้ราคาสูงสุดแล้ว”
“ให้อีกหน่อยไม่ได้หรือ”
“นี่ก็ให้เยอะแล้ว เจ๊ก็ไม่ได้กำไรอะไรมากมาย ………”
ไม่นานชั้นล่างก็เต็มไปด้วยกองหนังสือพิมพ์ ผมทำงานอย่างขยันขันแข็งให้คุ้มค่าแรง หนังสือพิมพ์กองแล้วกองเล่าผ่านมือผมไปนับไม่ถ้วน ……จนรู้ตัวอีกทีแขนก็ล้าไปหมดมองดูนาฬิกาหกโมงแล้ว
“เดี๋ยวปิดหน้าร้านด้วยนะ” ลูกชายเจ๊ดาสั่งผมมา
ผมเป็นคนถือกุญแจชุดนึงที่ใช้เปิดตึกที่เอาไว้เก็บกระดาษ เพราะผมจะมาเปิดตึกในตอนเช้าเพื่อขนกระดาษขึ้นท้ายรถผมจัดอะไรให้ลงตัวอีกนิดหน่อยแล้วก็ปิดประตูร้านไป
เจ๊ดากับลูกชายเดินเข้าห้องแถวข้างๆเข้าบ้านของแกไปแล้ว เฮ้อ………ผมบิดเอี้ยวตัวไปมา….. อีกหนึ่งวันทำงานที่ผ่านพ้น
