เสียวกดดี

คุณพ่อและคุณแม่ของผมเป็นอาจารย์สอนอยู่ในโรงเรียนของรัฐบาลที่มีชื่อเสียง ชีวิตภายในครอบครัวของเราจึงเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์เข้มงวดกวดขันเหมือนอยู่ในโรงเรียน ท่านทั้งสองไม่สูบบุหรี่ ไม่เสพย์สุรายาเมา ไม่เที่ยวเตร่ การดำเนินชีวิตจึงเป็นเสมือนการเดินบนเส้นบรรทัดที่ตรงเผง คุณพ่อ-คุณแม่ แต่งตัวง่าย ๆ แต่เรียบร้อย สะอาด ในครอบครัวของเรา มีผมซึ่งเป็นลูกชายคนโต และ น้องสาว ซึ่งอยู่ในวัยรุ่นทั้งคู่ แล้วก็มีสุนัขพันธ์เกรตเดนตัวใหญ่สีดำ ขนเป็นมันขลับ ซึ่งเป็นที่รักของทุกคน เราเรียกมันง่าย ๆ ว่าไอ้ดำ มันอยู่กับเราตั้งแต่ตัวมันยังเล็ก ๆ แต่พอมาถึงตอนนี้ เราต้องคอยระวัง ไม่ให้มันเข้าใกล้โต๊ะอาหาร เพราะหางของมันที่โบกสะบัดอยู่ไปมา แสดงความยินดีต้อนรับพวกเรา สามารถที่จะกวาดจานชามไห้ปลิวว่อน ทำกับข้าวหกเลอะเทอะได้ง่าย ๆ

วันนี้เป็นบ่ายวันเสาร์ ไม่มีใครอยู่ในบ้าน มีผมเฝ้าโยงอยู่คนเดียว ไม่มีอะไรจะทำ หลังจากที่นั่งดูหนังโทรทัศน์ ดูละครโทรทัศน์ ดูการละเล่นทางโทรทัศน์ จนเบื่อหน่ายเต็มที่ ผมก็กลับมาเข้าห้องของผม เดินงุ่นง่าน พอดีนึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อเย็นวานตอนก่อนเลิกเรียน เพื่อนรักของผมให้หนังสือโป๊เล่มใหม่ขอยืมมา เป็นหนังสือจากต่างประเทศ มันไปได้มาจากไหนก็ไม่ทราบ ผมก็เลยงัดเอามานั่งดู โอ้ โฮ แต่ละภาพในหนังสือเล่มนั้น ชัดแจ๋ว เห็นหมด ฝ่ายชายแต่ละคนเขาก็ช่างไปสรรหาอย่างชนิดที่มีร่างกายได้ส่วนสัด เป็นนักกล้าม มีอวัยวะเพศทั้งยาวทั้งใหญ่ ฝ่ายหญิง ก็สวย ๆ ทั้งนั้น หน้าอกตั้ง หัวนมแข็ง หน้าท้องเรียบ โคกนูนโหนก มีขนหมอยปกคลุมบางเบา ขลิบไว้เรียบร้อย บางคนก็โกนเสียเกลี้ยงเกลา ทำให้เห็นติ่งแตดชัดเจน บางคนแคมทั้งสองข้างก็ยังปิดมิดชิด ผมดูภาพเหล่านี้ไปก็ชักจะเงี่ยน ควยแข็งโด่ ต้องปลดปล่อยมันออกมา ชักกระตุกไปพลาง ดูภาพไปพลาง ผมมัวแต่เพลินอยู่ในโลกของผม ไม่ได้สนใจอะไรรอบตัวเลย

จนกระทั่งได้ยินเสียงกระแอม ผมตกใจสุดขีด เงยหน้าขึ้นมอง เห็นคุณพ่อของผมยืนจังก้าอยู่ที่ประตูห้อง ตาจ้องผมเป๋ง ผมรีบยัดควยที่ยังแข็งทื่อเข้ากางเกง คุณพ่อก็เดินเข้ามาซักถามเกี่ยวกับเรื่องหนังสือภาพก่อน แล้วก็เปิดฉากเล็กเช่อร์ถึงความไม่เหมาะสมต่าง ๆ เป็นเวลาอันยาวนาน จนควยของผมหดจู๋ ความคึกเมื่อสักครู่กลายเป็นความหดหู่เหงาหงอย และรู้สึกตัวเหมือนคนที่ทำผิดมาอย่างมหันต ก่อนคุณพ่อจะออกจากห้องผม ท่านก็คว้าหนังสือ และริบเอาไปเก็บไว้ด้วย ท่านให้เหตุผลว่าเป็นหนังสือที่ไม่เหมาะสม ผมควรจะเอาใจใส่อยู่กับตำราการเรียนเท่านั้น ผมหมดอารมณ์ ล้มตัวลงนอน หมดอาลัยตายอยาก ถึงเวลากินข้าว ก็ก้มหน้าก้มตากินท่าเดียว น้องสาวของผม ซึ่งเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไร ก็นั่งกินข้าวไป มองคนโน้นที มองคนนี้ที คงจะแปลกใจเหมือนกันว่าทำไม