โรงเรียนสอนพิเศษ

เป็นเรื่องจริงของฉันเองคร่ะ ฉันอายุยี่สิบตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ที่มหาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่งในกรุงเทพฉัน ก็ไม่ได้สวยมากมายแค่พอดูขาวสูงขายาว

เมื่อสมัยฉันเรียนม.ต้นฉันได้ไปเรียนพิเศษที่โรงเรียนสอนกวดวิชาเเห่งหนึ่ง คุณครูสอนพิเศษชื่อครูต้อง หน้าตาดีสูงขาวตี๋ อายุ20ปลาย สังเกตได้ว่าครูต้องที่สอนฉันทำท่าทางเเปลงๆตลอดฉันเลือกเรียน แบบตัวต่อตัวจึงทำให้เวลาเรียนฉันต้องอยู่กับครูต้องสองคนในห้องเรียนเวลา สอนครูจะชอบมานั่งใกล้ๆกัน ชอบหยิบนู่นหยิบนี่จนโอบฉันอยู่หลายหนแต่ ด้วยความเป็นเด็กจึงยังไม่ได้คิดอะไรในปีต่อมาฉันได้ทุนการศึกษาไปศึกษาต่อ ที่เมืองนอกหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกับคุณครูคนนั้นอีกเลยพอจบฉันจึงกลับมา ต่อมหาวิทยาลัยที่ประเทศไทย หลังจากกลับมาไม่กี่อาทิตย์ฉันก็เเวะไปที่โรงเรียนที่ฉันเคยเรียนพิเศษก็ได้ เจอกับคุณครูต้องที่เคยสอนพิเศษฉันเค้าก็ได้มีครอบครัวและแต่งงานมีลูกไป แล้ว แต่เค้าก็ยังดูดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนตอนที่ฉันเข้าไปเยี่ยมเค้าที่โรงเรียน เค้าทำหน้าตกใจมากๆเมื่อเห็นฉันวันนั้นฉันใส่ขาสั้นเเหละเสื้อยืดธรรมดาๆไป เค้ามองฉันเเล้วเดินเค้ามาใกล้เเล้วบอกว่า ยิ่งโตยิ่งน่ารักนะเรา เเล้วก็รูบหัวฉันฉันเห็นสายตาครูเเล้วรู้สึกได้เลยว่ามันไม่ใช่สายตาที่ เอ็นดูฉันซักเท่าไรนักแต่เหมือนกับสายตาที่ต้องการฉันเสียมากกว่า

เค้าได้ซักชวนให้ฉันเข้ามาเป็นครูสอนพิเศษให้กับเด็กม.ต้นเพื่อเป็นการฆ่า เวลาในช่วงปิดเทอมของฉัน ฉันได้ตอบตกลงไปเเละได้ใช้เวลาในวันจันทร์ถึงศุกร์ในช่วงเย็นเข้าไปสอนเด็ก ม.ต้นทุกอย่างเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงที่ฉันเข้าสอนใหม่ๆครูต้องก็ จะเป็นคนชี้เเนะตลอดเวลาตึกที่เป็นโรงเรียนสอนกวดวิชานั้นเป็นของครูต้อง ครูต้องได้อาศัยอยู่ในตึกนั้นกับครอบครัวพอช่วงเวลาที่เด็กกลับไปหมดเเล้วครู ต้องชอบชักชวนฉันเข้าไปในห้องนอนของเค้าด้วยข้ออ้างที่ว่า มาช่วยครูคิดแผนการสอนในห้องหน่อย แต่ด้วยความที่ฉันเกรงใจภรรยาของครูต้องกลัวเค้าจะขึ้นมาเห็นฉันอยู่ในห้อง ฉันจึงปฏิเสธไปทุกครั้งเวลาที่ฉันได้อยู่กับครูเค้าสองคนในห้องครูต้องชอบ เดินมาใกล้ๆเเล้วโอบฉันจากข้างหลังด้วยความที่ฉันกลัวจึงพยายามหนีตลอดเเละ ชอบเอาหน้ามาใกล้ๆเวลาฉันนั่งทำงานฉันไม่ต้องการจะผิดลูกผิดเมียคนอื่นจึง ไม่อยากจะยอมให้ครูทำอะไร วันหนึ่งฉันก็ไปเข้าสอนตามปกติฉันทราบว่าวันนี้ครอบครัวภรรยาเเละลูกของครู ต้องจะเดินทางไปต่างจังหวัดเเละเหมือนทุกๆวันหลังจากสอนเด็กในรอบสุด

ท้าย เสร็จฉันต้องนั่งทำงานต่ออีกพักหนึ่งครูต้องก็เดินมาที่โต็ะทำงานของฉัน เเล้วพูดข้างๆหูฉันว่าวันนี้เหงาจังเมียกับบลูกครูไม่อยู่หนูช่วยอยู่เป็น เพื่อนครูได้ไหมครับ ฉันก็ได้แต่ยิ้มเเหย่ๆฉันดูเวลาเเล้วเป็นเวลาเกือบจะทุ่ม