ในความรู้สึกของฉัน ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวปกติธรรมดา ซึ่งฉันหมายความว่า เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ พ่อ-แม่ อยู่ด้วยกัน ฐานะดี มีพี่-น้อง 3 คน รวมทั้งตัวฉัน สุนัข รถยนต์ 2 คัน บ้านเดี่ยว 2 ชั้น มีบริเวณ ร่มรื่น รั่วรอบขอบชิด บริเวณชานเมือง แต่อย่างไรก็ตาม จนกระทั่ง ปีใหม่ที่ผ่านมา ทำให้ฉันต้องทบทวนอีกครั้ง
ฉันชื่อ " ปิ๋ม " นักศึกษาแพทย์ ชั้นปีที่ 6 หน้าตาไม่สวยสะดุดตา สูง 169 ซม. น้ำหนัก 56 กก. ซึ่งดูจะท้วมไปบ้างผมยาวปะบ่า ยิ่งเวลาสวมแว่นสายตายิ่งดูคล้ายหนอนหนังสือ ตอนเรียนฉันต้องพักอยู่ที่หอพักในคณะฯ ตลอดเวลา ฉันต้องคร่ำเคร่งอ่านหนังสือ จนไม่ค่อยมีเวลาสนใจในสิ่งรอบข้าง เนื่องจากใกล้สอบ และปีหน้าก็จะเป็นแพทย์ฝึกหัดอยู่แล้ว
หลังจากที่ใกล้เรียนจบปี 5 ซึ่งต้องหมุนเวียนไปตาม Ward ต่าง ๆ และใกล้จะครบทุก Ward แล้ว ทำให้ฉันมีความรู้ ความชำนาญมากขึ้นในเชิงปฏิบัติ
ก่อนหยุดยาวในช่วงปีใหม่ เราฉลองกันอย่างเต็มที่ เพราะมีโอกาสได้เรียนร่วมกันอีกไม่กี่ก่อนจะแยกย้ายกันไป เป็นแพทย์อินเทิร์นตามโรงพยาบาลต่าง ๆ แต่ฉันจำเหตุการณ์ไม่ได้มากนักสำหรับคืนนั้น แต่เหตุการณ์ในวันต่อมา ยังฝังแน่นอยู่ในความทรงจำแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม ฉันนั่งเครื่องบินเที่ยวเย็น กลับกรุงเทพ ฯ ด้วยความอ่อนระโหย เนื่องจากฉลองหนักไปหน่อย กว่าจะถึงบ้านก็ปาเข้าไปเกือบ สองทุ่ม คุณแม่ และคนอื่น ๆ ยังคอยทานอาหารค่ำอยู่ หลังจากนั้น ฉันก็ขอตัวไปนอนก่อน อากาศเย็นสบาย บนที่นอนที่คุ้นเคยกว่า 10 ปี ทำให้ฉันหลับรวดเดียวจนถึงเช้า
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น ความเมื่อยล้า อ่อนระโหย ทั้งจาก การฉลองเมื่อคืนก่อน และการเดินทาง หายไปหมดสิ้น ฉันถอดเสื้อผ้าทุกชิ้น เข้าห้องปฏิบัติภารกิจส่วนตัว ฉันเปิดน้ำอุ่นอาบราดรดตั้งแต่หัว ให้น้ำไหลระริน ลงผ่านทุกส่วนของร่างกาย ปลดปล่อย ผ่อนคลาย ไม่มีความกังวล และกดดันใด ๆ ฉันเพลิดเพลินกับตัวเอง
อุ๊ย..เสียงอะไร ฉันตื่นจากภวังค์
" คุณพระช่วย !!!!! " ฉันอุทานกับตัวเอง ฉันเปิดประตูห้องน้ำไว้ ตามความเคยชิน
ฉันเริ่มกลับคืนสู่ความเป็นจริง น้องชายของฉัน " ป้อม " เข้ามาในห้องของฉัน เผชิญหน้ากันโดยไม่มีประตูห้องน้ำที่ลืมปิดขวางกั้น
" นายป้อม เข้ามาทำไม ? ฉันตกใจแทบแย่ "
ก่อนจะโวยวายต่อไป ฉันก็นึกขึ้นได้ว่ายังเปลือยอยู่ ฉันรีบปิดน้ำ แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวเอาไว้
" ขอโทษครับ พี่ปิ๋ม เดี๋ยวป้อมไปคอยข้างนอกก่อนก็ได้ " ป้อมพูด ด้วยสายตาที่แสดงออกถึงการยอมรับความผิดของตัวเอง ใจฉันยังตระหนกอยู่สักครู่ก็คืนสู่สภาวะปกติ เดินออกจากห้องน้ำแล้วปลอบน้องชายคนเดียวของฉัน
" ป้อม " ห่างกับฉันร่วม 10 ปี ตัวโตเกิน
(เข้าสู่ระบบ และอ่านเรื่องราวเซ็กส์ทั้งหมด)