พระจันทร์เป็นใจ

ปกติเมื่อสิ้นภาคเรียนโรงเรียนจะนำลูกเสือ เนตรนารีไปเดินทางไกลและเข้าค่ายพักแรมจึงได้เกิดเหตุการณ์ที่ประทับใจนีขึ้น ปีนี้ผมในฐานะหัวหน้ากิจกรรมได้นำลูกเสือไปเข้าค่าย ณ ค่ายทหารฝึกรบพิเศษ ที่มีบรรยากาศดีมากเพราะเป็นลานกว้าง อยู่ใกล้ภูเขามีลำธาร และน้ำตก โดยมีกำหนด 3วัน 2 คืน มีกิจกรรมต่างๆ และมีวิชาปฐมพยาบาลด้วย ผมได้ขอความอนุเคราะห์จากโรงพยาบาลทหารส่งพยาบาลไปเป็นวิทยากร 2 ท่านนอกนั้นจะมีทหารในค่ายเป็นครูฝึก ผมไปใช้บริการที่ค่ายนี้บ่อย เพราะมีความพร้อม สะดวก เดินทางไม่ไกลผมจึงสนิทสนมกับครูฝึกทุกๆคน หลังจากฝึกภาคกลางวันวันแรก คืนนี้จะมีการเดินทางไกลและผจญภัยตามฐานต่างๆ ผมได้ปฏิบัติงานในฐานคู่กับพยาบาลที่ไปช่วย เมื่อว่างจากการปฏิบัติผมก็คุยกับพยาบาลเรื่องทั่วไป ทำให้ผมทราบว่าเธอชื่อจ๋า และไหม ซึ่งแยกไปอีกฐานหนึ่ง กิจกรรมคืนนั้นเสร็จประมาณ 5 ทุ่มหลังจากปล่อยให้ลูกเสือทำภาระกิจส่วนตัวแล้ว ปิดไฟเข้านอนในอาคารเรือนนอน แยกชาย หญิง โดยมีครูจะนอนรวมในอาคารกับลูกเสือ เนตรนารีด้วย ผมรอจนลูก

เสือหลับแล้วฉายไปตรวจความเรียบร้อย เปลี่ยนชุดนุ่งกางเกงบอล สวมเสื้อยืด หยิบผ้าเช็ดตัวไปล้างหน้าแปรงฟัน ที่ห้องอาบน้ำรวมแบบทหาร ขณะที่ผมเดินกลับมาจะผ่านซุ้มดอกเห็ดมีหลังคา มีม้านั่ง และโต๊ะ ปลูกไม้ประดับล้อมรอบทึบๆ กลางสนามข้างทางเดิน หากมีใครเดินออกจากเรือนนอนก็จะมองเห็นระยะไกล ผมได้ยินเสียงเรียกจากผู้หญิงคิดว่าเป็นครูโรงเรียนเดียวกัน จึงเข้าไปหาเพื่อสอบถาม แต่ปรากฏว่ามีจ๋านั่งอยู่ ผมวางขันน้ำแล้วนั่งลงข้างเธอ ถามเธอว่าทำไมไม่เข้านอนเดี๋ยวจะถูกทำโทษน่ะ เธอบอกว่าในเรื่อนนอนอากาศร้อน พอดีเห็นผมเดินออกมาอาบน้ำเลยเดินตามมา จะมารอคุยด้วย เธอถามผมว่าง่วงนอนหรือเปล่า ผมเลยบอกว่าผมล้างหน้า แปรงฟันหายง่วงแล้วปกติผมนอนดึกประจำ เธอบอกว่าเธอชอบบายากาศที่นี่มาก ดูอะไรก็สวยงามไปหมด ได้ฟังเสียงน้ำตกด้วย และเริ่มมีความสว่างจากแสงจันทร์ข้างแรมที่เริ่มโผล่จากยอดทิวไม้ เรานั่งคุยกันเรื่องทั่วๆไปเรื่องความตลก ของลูกเสือ ผมเริ่มมองเรือนร่างของจ๋า แต่ไม่ได้อกุศลอะไร จ๋าสวมเสื้อยืดแขนยาวรัดๆ นุ่งกางเกงวอร์ม ผิวขาว ผมยาวประบ่าใบหน้าอิ่มเอิบ อากาศเริ่มหนาวแล้วจ๋าขยับตัวเข้าเบียดร่างผม เธอบอกว่ามาที่นี่ครั้งแรก ตั้งแต่

ย้ายมา จ๋าเพิ่งเรียนจบอยากจะมาทำงานต่างจังหวัดพร้อมกับเพื่อนเธอ แล้วค่อยเรียนต่อโทค่อยย้ายกลับบ้านที่นนทบุรี เธอเกิดในครอบครัวนายทหารจึงดำเนินการไม่ยาก อากาศเพิ่มความหนาวขึ้นอีก จ๋าขยับเบียดผมจนผมขยับหนี ผมเลยถามเธอว่าอากาศเย็นแบบนี้คิดถึงใครหรือเปล่า เธอบอกว่าคิดถึงซิค่ะ คิดถึงมากด้วย แต่ไม่รู้ว่าเขาคิดถึงจ๋าหรือเปล่า ผมบอกเธอว่าแล้วผมจะไปรู้ใจคนอื่นได้อย่างไร เธ