ที่หลังอย่าทำแบบนี้

เรื่องจริงของเรามันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว มันเป็นเหตุการณ์ซึ่งเราไม่เคยคิดว่าจะเกิดกับเราได้ แต่มันก็เกิดขึ้นมาแล้ว ตอนนั้นเรา อายุ 25 ปี แต่งงานแล้ว เราและสามีเป็นคนจีนทั้งครอบครัวเราและสามีค่อนข้างมีฐานะเราจึงแยกตัวมาทำ ธุรกิจส่วนตัวกับสามีโดยมาเปิดปั้มน้ำมันแถวๆปทุมธานี ซึ่งเราก็ช่วยสามีดูแลโดยเราขายของในมินิมาร์ดและเก็บเงินอยู่ในปั้ม ส่วนสามีก็จะไปติดต่องานข้างนอกกว่าจะกลับก็เย็นๆเกือบทุกวัน ในปั้มเรามีเด็กอยู่8คนส่วนมากมาจากภาคอีสาน ก่อนที่เราจะแต่งงานสมัยเรียนที่มหาลัย เราเคยมีแฟนอยู่คนหนึ่ง แล้วก็เคยได้เสียกันมาแล้ว หลังจากที่เราแต่งงานไปได้ไม่ถึงปี แฟนเก่าคนนี้ก็พยายามมาตื้อขอคืนดี ทั้งๆ เราแต่งงานแล้ว พอแฟนเก่ามาตื้อ เราก็พยายามปฏิเสธมาตลอด ไม่ยอมไปเจอ ไม่ยอมคุยด้วย แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก เรารำคาญมากและกลัวจะมีปัญหา ในที่สุดวันหนึ่งก็เลยยอมไปตามนัด กะว่าจะคุยให้รู้เรื่องจะได้เลิกมายุ่งซะที วันนั้นก็นัดกับแฟนเก่าตอนเช้าไปกินข้าวกัน แล้วก็คุยกัน จนในที่สุดแฟนเก่ายังไงก็ไม่ยอมเลิก เราเลยโมโหมาก ในที่สุดก็ทะเลาะกัน เราเลยวิ่งหนีออกมา แฟน

เก่าก็วิ่งตามตื้อ ง้อกันอยู่เกือบชั่วโมง ในที่สุดเราก็ใจอ่อน ไม่โกรธ แล้วก็เริ่มคุยดีกัน จับมือจับไม้ แล้วในที่สุดก็ลงเอยกันที่โรงแรม พอเสร็จแล้ว เราก็รู้สึกผิด แล้วก็โกรธอีกครั้ง พออาบน้ำเสร็จก็วิ่งหนีออกมา แฟนเก่าก็รีบตามออกมา แต่เราเห็นมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งจอดอยู่หน้าทางเข้าโรงแรมพอดีเรานึกว่าเป็น มอเตอร์ไซด์รับจ้าง ก็เลยขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์คันนั้นออกไป แต่โชคร้ายที่ไม่ทันดูให้ดีก่อน เพราะ มอเตอร์ไซด์คันนั้นเป็นของเด็กจากปั้มน้ำมันของเราเอง แล้วคนขับก็เป็นเด็กในปั้มเราด้วย คนขับชื่อนายชา อายุ 21ปี อ่อนกว่าเรา4 ปีได้ เป็นลูกของคนงานที่โรงงานเพื่อนสามีเค้าฝากมาก็เลยรู้จักทั้งสามีของเราและ เราดีพอสมควร พื้นแพนายชาเป็นคนจังหวัดสุรินทร์ร่างกายล่ำสัน นายชาจะเรียกเราว่าซ้อ และเรียกสามีเราว่าเสี่ย พอขึ้นได้สักพัก เราบอกให้จอดแล้วถามว่าเท่าไหร่ มันก็หันหน้ามาพอเราเห็นมัน เราตกใจมาก แต่พยายามทำเป็นเฉยๆ ไม่รู้เรื่องอะไร นายชาเลยทักออกมาก่อนว่า "ซ้อไปทำอะไรในนั้นหรอ ไอ้คนนั้นมันใคร" เราบอกว่า "ไม่มีอะไรหรอก เธอไม่ต้องรู้หรอกชา" นายชาเลยบอกว่า "ซ้อไม่

บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวผมถามเสี่ยก็ได้" เรารู้ตัวว่าจะต้องถูก แบ็คเมล์ แน่ เลยขอร้องนายชา "นี่เธออย่าไปบอกเสี่ยนะ" พร้อมทั้งควักเงินให้นายชาห้าร้อย นายชาหัวเราะ "โธ่ซ้อผมไม่เอาเงินซ้อหรอก ผมขออย่างอื่นได้มั้ย" เราก็เริ่มสงสัยแล้วแต่ไม่แน่ใจ "เธอจะเอาอะไรก็ให้มันพอสมควรนะ" "ผมขอซ้อทีหนึ่งละกัน" นายชาบอก จริงๆ เราก็เริ่มรู้ตั้งแต่นายชาบอกไม่เอาเงินแล้ว ตอนนั้นเราคิดไ