ซันกะทราย

วันหยุดช่วงฤดูร้อนวันหนึ่ง เช้าวันนั้นมีเหตุการณ์ที่ทำให้พี่น้องคู่หนึ่งต้องจำไปตลอดกาล "น้องทราย...น้องทราย" เสียงลูกชายของบ้านร้องเรียกน้องสาวของเขาขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่ "มีใครมากดออดหน้าบ้านแน่ะ" น้องสาวผู้น่ารักเดินลงมาจากชั้นสองตามเสียงเรียกของพี่ชายที่ดังมาจากในห้องน้ำ "พวกขายของเก่าล่ะมั๊งคะ" น้องสาวพูดเมื่อเห็นรถขายของเก่าจอดอยู่หน้าบ้าน "ทรายก็ไปบอกเค้าสิ ว่าเราไม่มีอะไรจะขาย" พี่ชายเสนอแนะ "ทราบแล้วค่า...พี่ซัน" น้องสาวตอบอย่างใสซื่อแล้วเธอก็เดินไปหน้าตามคำสั่งพี่ชายเธออย่างว่าง่าย เสียงเธอเงียบหายไปจนกระทั่งพี่ชายอาบน้ำจนเสร็จ เขานุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกจากห้องน้ำเหมือนปกติ แต่ทันทีที่ซันพี่ชายผู้แสนดีเปิดประตูห้องน้ำออกมาเขาก็พบภาพที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น... น้องทรายผู้น่ารักของเขาถูกจับโดยชายแก่คนหนึ่ง มือหนึ่งปิดปากเธอไว้ไม่ให้ส่งเสียง ส่วนอีกมือหนึ่งถือมีดทำครัวจ่อคอขาวๆของน้องสาวเขาจนอาจจะบาดเธอได้ทันทีที่ขยับตัว น้ำตาใสๆไหลอาบสองแก้มบ่งบอกความรู้สึกหวาดกลัวสุดชีวิต "หยุด!...อย่าขยับนะมึง ไม่งั้นนังเด็กนี่ตายแน่" ชายชราคำรามใส่พี่ชายของบ้าน ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบโต้อะไรก็ถูกชายอีกคนที่ซุ่มอยู่ด้านหลังทุบด้วยของแข็งๆบางอย่างจนเขาหมดสติไป...

ซันลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบตัวเองถูกจับมัดอยู่กับเหล็กดัดหน้าต่างห้องนอนของน้องทราย มือทั้งสองไขว้อยู่ที่ด้านหลัง ผ้าเช็ดตัวยังติดกับตัวเขาอยู่แต่ดูเหมือนใกล้จะหลุดเต็มที ที่ปากเหมือนถูกปิดด้วยเทปกาวทำให้เสียงของเขาดังอู้อี้ๆเท่านั้น เมื่อมองตรงไปข้างหน้าเขาก็พบกับสภาพของน้องสาวที่ไม่ต่างจากเขานัก น้องทรายเธอยังใส่ชุดนอนที่เป็นเสื้อทับลอยเหนือสะดือกับกางเกงขาสั้นแบบมีเชือกรูด ทั้งคู่ยืนอยู่คนละฟากของห้อง โดยมีเตียงที่อยู่กลางห้องกั้นกลาง "เฮ้ย! ห้องนี้มีทีวีด้วยเว้ย!" เสียงชายชราดังมาจากอีกห้องหนึ่ง ตอนนี้ซันรู้แล้วว่าบ้านของเขากำลังโดนปล้น แต่ในสภาพเช่นนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ แม้กระทั่งจะปลอบขวัญน้องสาววัย 12 ของเขาให้คลายอาการหวาดกลัวลงไปได้ เธอยังคงร้องไห้ไม่หยุดภายใต้เทปกาวที่ปิดปากเธออยู่นั้น "อ้าว...ตื่นแล้วเหรอมึง" ชายชรากลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง "บ้านรวยดีนี่ไอ้หนู วันนี้มาคุ้มจริงๆ ฮ่าๆๆ" ชายชราเดินไปคุยไปอย่างสบายอารมณ์ "นี่พ่อ...มาช่วยขนของกันก่อนเหอะ เดี๋ยวใครมาเห็นก็อดแดกกันพอดี" เสียงชายอีกคนแว่วมาทำให้ซันรู้ว่าทั้งคู่เป็นพ่อลูกกัน "เออ...เอ็งไม่ต้องห่วงว้อย กูสืบมาหมดแล้ว วันนี้พ่อแม่มันไปทำงาน กว่าจะกลับก็เย็นๆโน้น ญาติแม่งก็ไม่มี ยังไงวันนี้ก็ปล้นที่เดียวอยู่แล้ว หาอะไรๆสนุกๆทำหน่อยสิวะ" ชายชราตอบอย่างมั่นใจ เขาสืบประวัติครอบครัวนี้มาอย่างดี แผนการปล้นครั้งนี้จึงราบรื่นไร้กังวล