ฉันชื่อจอย

เป็นนักศึกษาอยู่ที่สถาบันแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ในช่วงปิดเทอมฉันมักจะหารายได้โดยการไปสอนพิเศษตามที่เขาจ้างมา เรื่องมีอยู่ว่า ในช่วงปิดเทอมฉันต้องไปสอนพิเศษให้กับลูกชายทหารคนหนึ่ง ลูกชายเขาอายุประมาณ18 ปีจะ19 แล้วรูปร่างสูงขาว หน้าตานี่หล่อเหลาทีเดียวฉันเห็นทีแรกก็ตะลึงเหมือนกันแต่ไม่แสดงอาการออกมา เพราะฉันเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง เขาท่าทางจะเจ้าชู้มาก ฉันมาสอนวันแรกเขามักจะทำหน้าตาเจ้าชู้ใส่บ่อยๆ ฉันไม่ค่อยชอบนัก บางวันก็เอาสาวๆมานั่งอ้อมล้อมฟังที่ฉันสอนด้วย แต่สาวๆพวกนั้นหานั่งฟังเงียบๆไม่ ส่งเสียงกรีดกราดจนฉันสอนไม่รู้เรื่อง เลยต้องไล่สาวๆพวกนั้นไป แต่เขากลับไม่พอใจที่ฉันไล่สาวๆของเขาออกไป เขาว่าฉัน "นี่ครูครับครูไล่สาวๆของผมไปทำไม เซ็งเลยอ่ะ ฮันแนะ หรือว่าครูจะหึงผมล่ะซี้ ใช่ป่ะ" เขาพูดไปทำหน้าเจ้าชู้ใส่ฉัน ฉันเลยโมโห ตวาดเขาไป "นี่หยุดนะเด็กบ้า ครูไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอน่ะ อย่ามาพูดแบบนี้กับครูอีก ครูไม่ชอบ" "โหว่าผมยาวเชียว ขอโทษคร้าบ" "ดีรู้จักขอโทษ แล้วมีที่ไหนเอาผู้หญิงเข้ามานั่งล้อมเต็มไปหมดแล้วจะเรียนรู้เรื่องได้ไง

เธอก็จะไม่เข้าใจบทเรียน ทีนี้เข้าใจหรือยัง เหตุผลที่ครูไล่แม่สาวๆพวกนั้นไป" "โ อ้โห ครับผมเข้าใจแล้วครับคุณครูคนสวยของผม ต่อไปผมจะตั้งใจฟังนะครับ" " อืมจ้าดีมาก" ฉันสอนเขาไปเรื่อยๆจนถึงเที่ยง ได้ออกไปซื้อข้าวมาทาน แต่พอดีขณะที่ฉันเดินกลับฝนตกทลงมาอย่างหนัก ต้องวิ่งฝ่ากลางสายฝนมา เสื้อผ้าเปียกปอนไปหมด แล้ววิ่งเข้าไปข้างในบ้าน เขาเห็นฉันวิ่งตัวเปียกมาเขาทักขึ้น "โอ้ครูครับทำไมวิ่งฝ่าฝนมาแบบนี้ล่ะครับดูสิเสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว" เข้าพูดไปแต่ตาเขาหยุดลงลงมองที่หน้าอกฉันตาไม่กระพริบ โอ้ว้าวครูครับเขา" ชี้ที่หน้าอกฉัน ฉันเลยก้มลงมองตัวเอง ร้อง "ว้ายตาย" แล้วรีบเอามือปิดหน้าอกไว้ เสื้อที่ฉันใส่เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆ พอเปียกฝนมันแนบเนื้อจนมองเห็นเสื้อชั้นในชัดเจน ฉันก็เลยเงยหน้าขึ้นว่าเขา "นี่อย่ามามองครูทะลึ่งๆแบบนี้นะ มีผ้าขนหนูหรือเปล่า ครูยืมหน่อยสิ "เอ้อ ครับๆ" เขาพูดขึ้นแต่ตายังมองหน้าอกฉันลอยๆ "นี่หยุดมองได้แล้วไปเอามาสิเร็วครูหนาวนะ" "ครับๆ" เขาไปหยิบผ้าขนหนูมาให้ฉัน พร้อมกับเสื้อตัวหนึ่งสงสัยจะเป็นเสื้อของแม่เขา เขายื่นให้ฉัน แล้วยังทำหน้าอย่างมีเลศนัย "ผมเปลี่ยนให้ป่ะ " ฉันเลยมองหน้าเขาอย่างโกรธๆ "นี่เด็กบ้าไม่ต้องมาทำหวังดี

เลย ไปไกลๆเลยนะเรานะ เดี๊ยะๆเถอะ" "ก็ได้ครับแหมล้อเล่นนิดหน่อยเอง ไปก็ได้ " เขาเดินไปไหนไม่รู้ พอฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ทานข้าวแล้วก็สอนหนังสือเขาต่อ ขณะที่ฉันสอนอยู่นั้นฉันเห็นสายตาเขาซุกซนมาก ไม่ได้ตั้งใจฟังที่ฉันสอนเลย แต่กลับจ้องเอาๆที่หน้าอกฉัน ฉันสงสัยก็เลยก้มลงมอ