สุชาดา

มึงจะเห่าไปทำเหี้ยอะไรวะ...ไอ้เหี้ยพวกนี้"....สุชาดา........แม่ค้าขายข้าวหล่อนร้องด่าลั่นตรอกเมื่อหล่อนเข็นรถเข้ามาถึงหน้าบ้านซึ่งน่าจะเรียกที่ซุกหัวนอนมากกว่าเพราะมันเป็นแค่เพิงไม้ลังกระดาษซ่อมซ่อหลังคามุงสังกะสีผุๆแค่กัน..สมศรี....ได้ หล่อนเข็นรถขายข้าวที่ผัวเก่าของหล่อนต่อไว้ให้ก่อนที่จะถูกหายสาบสูญไปทิ้งลูกสาววัย 12 ไว้ให้หล่อนดูต่างหน้า "อี..สมศรี....ๆ...อีดอก...มึงหายหัวไปไหนเร็วมาช่วยกูเอาของลงหน่อยโว้ย" "อะไรกันล่ะ...นัง....สุชาดา........โวยวายจนชาวบ้านแตกตื่นไปหมดแล้วลูก" ชายชราอายุ 60 กว่าๆเดินออกมาจากเพิงพักนุงผ้าขาวม้าตัวเดียวเพราะอากาศมันร้อนจนตับแทบแลบ "นี่พ่อ...นัง..สมศรี....มันหายหัวไปไหนละพ่อ" "ก็มันทำการบ้านอยู่...เอ็งจะทำไมมัน...มาๆข้าช่วยเอง" "ไม่รู้จะเรียนไปหาตะบักตะปวยอะไรนักหนา" ....สุชาดา........บ่นพึมพำขณะที่เก็บของลงจากรถกับพ่อผัว "เป็นไงขายดีเหรอวันนี้...หมดทุกหม้อเลย" "ก็พอดีพวกสาวโรงงานมันถูกหวยมากินเลี้ยงหร็อกพ่อวันนี้"

"เอาละเดี๋ยวข้าทำต่อเอง...เอ็งไปพักผ่อนก่อนเถอะลูก...ไปอาบน้ำอาบท่าซะไป" ตาแม้นพ่อผัวของหล่อนร้องบอกโดยใช้น้ำเย็นเข้าลูบให้....สุชาดา........หายเครียด "แล้วพ่อทำไมกลับมาเร็วละวันนี้" ....สุชาดา........เย็นลงมากนั่งเอาหมวกพัดไปมาไล่อากาศร้อน "อ้อ..ก็งานมันเสร็จก่อนเวลา..ข้าก็กลับมาเร็ว" "นี่พ่อไปหาป้าทองมาเหรอนี่" หล่อนหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุเมื่อได้กลิ่นน้ำเงี่ยนที่คุ้นเคยโชยออกมาเมื่อพ่อผัวเดินผ่าน "เออ..ข้าแวะไปก่อนกลับเข้าบ้านนี่เอง...ทำไมเหรอ" "เปล่า...ได้ข่าวว่าป้าทองหล่อนจะไปอยู่บ้านลูกแล้วหรือพ่อ" ....สุชาดา........ค้อนให้พ่อผัวที่กำลังเก็บของลงจากรถเข็น "เออ..ลูกสาวแกจะมารับพรุ่งนี้"

"อาว..ไงมันเร็วแบบนี้ละพ่อ" "ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน" ตาแม้นเดินถือหม้อใบสุดท้ายเข้าไปในบ้าน "แล้วพ่อละ..." ....สุชาดา........ปรายตาถามอย่างรู้เชิงว่าพ่อผัวมีอะไรกับป้าทอง "ข้าก็อยู่ที่นี่ต่อละซิ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าล่ะนัง....สุชาดา........" "เปล่านี่พ่อ..เห็นพ่อสนิทสนมกับป้าทองนี่" "ก็คุยกันตามประสาคนหล่อนนั่นแหละ" ....สุชาดา........แอบค้อนพ่อผัวอีกครั้งที่ทำไก๋ "เอ้อ..เอ็งไปอาบน้ำได้แล้วไป..นัง..สมศรี....มันตักไว้เต็มตุ่มแล้ว...จะได้หายเหนื่อย" ตาแม้นบอกลูกสะใภ้ก่อนที่หล่อนจะเดินเข้าบ้านไปก่อนทิ้งให้ ....สุชาดา........ นั่งเหม่อลอยอยู่คนเดียว ....สุชาดา........นั่งคิดเรื่องราวของตัวเองที่ช่างโชคร้ายอะไรแบบนี้ คิดถึงวันที่หล่อนเคยอยู่กับผัวอย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สบายอะไรนักหนาแต่ก็ยังดีกว่าวันนี้...ผัวของหล่อนหายสาบสูญไปเป็นปีแล้วหลังบอกว่าจะไปทำงานที่สิงค์โปรแล้วก็ไม่ได้ข่าวอะไรอ