ในชีวิตหนึ่งของมนุษย์มีเหตุการณ์ต่างๆผ่านเข้ามานับไม่ถ้วน แต่มีเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้นที่สามารถประทับอยู่ในความทรงจำไปจนตาย เรื่องราวที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ประทับใจที่ผมไม่มีวันลืมเลือนได้อย่างแน่นอน เป็นธรรมดาของชีวิตหนุ่มวัยยี่สิบเอ็ดอย่างผมที่จะมีเรื่องราวรักใคร่กุ๊กกิ๊กประสาวัยรุ่น รวมไปถึงแฟนคนปัจจุบันที่คบกันอยู่ก็รักกันมาก แต่ผู้หญิงในความฝันของผมยังเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น นอกจากหน้าตาที่สะสวย ผิวขาว ผมยาว หุ่นดี เรียนเก่ง นิสัยเรียบร้อย ฯลฯ เรียกได้ว่าเพอร์เฟกต์จนมิอาจเอื้อมแล้ว สายสัมพันธ์ฉันท์เครือญาติยังเป็นอีกหนึ่งอุปสรรคที่ขวางกั้นมิให้ความฝันของผมเป็นจริงได้
เธอชื่อแพรครับ เป็นน้องของแม่ผมเอง น้าแพรอายุห่างจากผมเพียงสามปี เราจึงเล่นด้วยกันและสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ จนกระทั่งเธอเข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพฯนั่นแหละครับ เราจึงห่างๆกันไปบ้าง แม้จะมีดีกรีเป็นถึงบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับสองคณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์จากมหาวิทยาลัยอันดับสองของประเทศ แต่ด้วยฐานะของผู้ชายที่เธอเลือกแต่งงานด้วยที่เรียกได้ว่าเป็นลูกเศรษฐีคนหนึ่ง เมื่อมีลูกแล้วเขาจึงขอให้เธอออกจากงานมาอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว
เรื่องราวมันเริ่มขึ้นเมื่อผมนึกสนุกสมัครเมล์ของHOTMAILอันใหม่แล้วแอดMSNน้าสาวโดยกะจะอำเธอเล่น ผมโกหกว่าได้เมล์เธอมาจากกูเกิลและบอกชื่อปลอมๆประวัติปลอมๆโดยให้ข้อมูลของเพื่อนผมคนหนึ่งแก่เธอไป อาจจะเพราะเธออยู่บ้านไม่มีอะไรทำนอกจากเลี้ยงลูกกับทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆเธอจึงออนMSNบ่อยๆ ไม่นานเราก็สนิทกันโดยเธอไม่ระแคะระคายเลยว่าคนที่คุยด้วยนั้นก็คือหลานชายของเธอเอง
แล้ววันหนึ่งแผนการบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัวสมองของผม ผมจึงเริ่มเปลี่ยนจากการคุยกันธรรมดาๆมาหยอกเอินและหยอดคำหวานให้เธอทุกวัน แรกเริ่มเธอก็ไม่เล่นด้วยและห้ามปราม พาลจะบล็อกเมล์ผมไปเลยด้วยซ้ำ แต่น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน หัวใจอ่อนๆของน้าแพรจึงเริ่มเอนเอียง คงเป็นเพราะเธอเหงาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวประกอบกับไม่เคยมีประสบการณ์รักแบบวัยรุ่นเนื่องจากแต่งงานเร็วทั้งที่อายุก็ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นอยู่ เมื่อเจอคำหวานและการห่วงใยเทคแคร์เข้าไปทุกวันจึงเผลอใจจนได้ ไม่นานเธอก็ยอมให้เบอร์โทรแต่กำชับว่าโทรมาได้เฉพาะตอนกลางวันเท่านั้น
หากผมจะโทรไปเองความก็คงแตกแน่ๆ ผมจึงวานให้เพื่อนคนนั้นแหละโทรไปโดยบอกมันว่าเป็นสาวที่เจอในเน็ต ไอ้นี่มันก็หน้าหม้ออยู่แล้วเลยคุยหม้อไปเรื่อยๆโดยมีผมคอยเขียนสคริปต์และคุมเชิง ทั้งคุยเอ็มทั้งโทรคุยจนวันหนึ่งผมแน่ใจแล้วว่าเธอตกหลุมรักผม(ในนามของเพื่อนผม)แล้วแน่ๆ จึงพิมพ์ถามเธอไปว่า "บีรักแพรนะ แพรพอจะรักบีได้รึเปล่า" เ
(เข้าสู่ระบบ และอ่านเรื่องราวเซ็กส์ทั้งหมด)
