19แห่งการรอคอย

เมื่อครั้งที่ผมอายุได้ 19 ปี ผมได้ไปศึกษาอยู่อีกจังหวัดซึ่งเป็น คนละจังหวัดกับที่ผมอยู่ ผมได้ไปอาศัย

วัดใกล้ๆ โรงเรียน ในความที่เป็นเด็กวัดนี่เอง ผมได้รู้จักกับหลานแม่ชีที่อยู่วัดนี้ด้วยเช่นกัน เธอก็มาศึกษาเหมือน

กันกับผม ตอนแรกๆ ผม ไม่กล้าพูดจากับเธอ เธอมีชื่อว่าน้อย เป็นคนน่ารัก ตากลม คิ้วดํ า ผมยาว สูงเพรียว

พวกเพื่อนๆ และหนุ่มๆ แถวนั้นต่างอยากจะเข้าใกล้เธอ แต่เธอเป็นคนที่รักการเรียนและเป็นคน อยู่ในโอวาทของ

แม่ชี ซึ่งดูแลความประพฤติตลอด พวกหนุ่มๆจึงมิกล้าเข้าใกล้เลย แต่ผมโชคดีกับเขาหน่อย เพราะเป็นคนขยัน

ช่วยแม่ชีทํ างานทุกวันในช่วงเย็น และในช่วงเช้า ก่อนจะไปโรงเรียน คือที่วัดแห่งนี้จะมีเด็กวัดมาก และพวกแม่ชี

ต้องทํ ากับข้าวเลี้ยงพวกเด็ก ที่มาจากต่างอํ าเภอเพื่อมาศึกษากันทั้งนั้น ในเมื่อผมเอาชนะใจของแม่ชีได้ ผมก็เข้า

ถึงน้อย ผมพูดคุยกับเธอเรื่องเรียนเป็น ส่วนใหญ่ นานวันเข้าเราก็สนิทกัน และสามารถออกไปไหนด้วยกัน โดยที่

แม่ชีก็อนุญาตตามระเบียบ หลังจากที่เราออก ไปเที่ยวเตร่และไปทํ ารายงาน ตามลํ าพังได้แล้ว เหตุการณ์อันมิได้

คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเราไปทํ ารายงานส่งอาจารย์ที่สุสานเชลยศึก วันนั้นผมจํ าได้ดีตอนเช้าที่เราไป ท้องฟ้าสว่าง

แจ่มใสมาก พอตกตอนบ่ายท้องฟ้าก็มืดลง และแล้วฝนก็เทลงมาอย่างหนัก ผมกับเธอต้องหลบฝนกันอยู่ในซุ้ม ที่

ทางการจัดเอาไว้เพื่อนั่งพักผ่อน มันเป็นซุ้มพอหลบฝนได้ ตอนแรกๆ เธอก็นั่งห่างๆ แต่พอฝนตกหนักเข้า อากาศ

ก็เริ่มเย็นลง เธอเริ่มมีอาการหนาว ผมไม่รู้จะทํ าอย่างไร จึงพยายามปลอบใจเธอให้ทํ าใจสบาย ผมพยายามกุม

มือเธอไว้ เธอก็ไม่ว่าอะไรบอกว่าอุ่นดี ผมได้ใจก็ขยับเข้าไปใกล้อีก คราวนี้ผมเอามือโอบกอดเธอไว้ เธอก็ไม่ว่าอีก

เธอหายใจแรงขึ้น ผมถามว่าหนาวหรือ เธอตอบว่าตอนนี้รู้สึกอุ่นดี ผมเลยหอมแก้มเธอ เธอทํ าท่าบิดเบือน เอา

มือผลักอกผมและพูดเบาๆ ว่าทํ าอะไรบ้าๆ ผมก็ว่าไม่บ้าหรอก มีความตั้งใจดี แล้วเธอก็อายหน้าแดงเลย

และแล้วความเป็นชายของผมก็ดํ าเนินไปตามขั้นตอนของมัน โดยมือของผมล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอ ซึ่งเธอเองรู้

สึก จะคล้อยตามความปรารถนาของหัวใจแล้ว ผมจับเอาความตูมบาน อวบอูมของเธอ ความใหญ่และแข็งถูก

ผมขยํ า อย่างมันมือ เธอร้องอยู่ในลํ าคอ พี่บีบเบาๆ น้อยเจ็บนะ ผมไม่ฟังเสียงนกเสียงกาอีกแล้ว รีบปลดกระดุม

ของเธอออกจนหมด แล้วปราการด่านสุดท้ายก็ติดตามมาติดๆ ผมใช้ปากดอมดมดูดเลียจนเธอร้องอูวว์ในลํ าคอ

จากบัวตูมรูปงามสองเต้า ก็เรื่อยลงมาถึงผืนนาแปลงนั้นของน้อย แต่มันไม่น้อยตามชื่อเสียแล้ว มัน