ทำนบหนุ่มใหญ่วัย 40 ปี เป็นเจ้าของบริษัทขายคอมพิวเตอร์ ม่ายเมียตาย ตั้งแต่ภรรยาสาววัย32ของเขาเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ 2 ปีก่อน ทำนบก็เป็นอิสระ ใช้เงิน อำนาจหน้าที่ สถานภาพในสังคม เคลมสาวๆแสนสวยที่มาสมัครเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับสินค้าของเขาตามงานต่างๆอยู่เป็นประจำ ค่าใช้จ่ายในการปิดปากนั้นเล่า แน่นอน รวมอยู่ในงบโฆษณาและกิจกรรมการขาย โดยมีลูกน้องตัวแสบ นายป๋อ คอยเก็บกวาด ล้างเช็ดให้กับเขาโดยที่เรื่องยังไม่แดงโล่ให้กับสังคมรับรู้
แน่นอนเรื่องที่นายป๋อจะเก็บเศษเนื้อขาวๆอวบๆเก็บกินต่อจากเขา ทำนบก็ไม่ว่าอะไร แต่ต้องหลังจากเขาเบื่อ และไม่ต้องการเนื้อชิ้นนั้นแล้ว
เช้าวันหนึ่ง
“นายครับ นาย” นายป๋อเข้ามาปลุกทำนบถึงห้องนอน
“เออออ ตื่นแล้วโว้ย” ทำนบแต่งตัวเสร็จเดินออกมาจากห้อง
“มีอะไรวะ มาถึงบ้านอั๊วแต่เช้าเลย”
“นาย ก็ วันนี้รับสมัครพนักงานขายคอมฯ รวมทั้งพรีเซนเตอร์คนใหม่ด้วย ผมก็มาเตือนนายนะสิ”
“อั๊วจำได้โว้ย”
“นาย เราแย่แน่ๆ เด็กใหม่ๆไม่ค่อยมาสมัครกันเลย ธรรมดาเด็กพวกนี้เค้าจะบอกงานกันปากต่อปาก สงสัย บริษัทฯเราคงฉาวโฉ่แล้วละครับ”
พลั่ก ทำนบดีดแข้งเข้าที่สะโพกของนายป๋อเบาๆ
“ไอ้*** พูดบ้าๆอะไร ฉาวโฉ่”
“โธ่ นาย ก็นายฟันไปกี่คนละ สองปีมานี้ ตั้งแต่คุณรุ่งเมียนายตายไป จัดงานสิบกว่าหน นายฟันไปแล้วเกือบยี่สิบ”
“แล้วเอ็งละ ตามสอยมาได้กี่คน”
“แหะ แหะ แปดคนเองครับ”
“แต่นายครับ เด็กๆมันคงพูดๆกันไปนะครับ งานนี้มาสมัครห้าคนเอง”
“เฮ่ยยย เด็กมันโตขึ้นทุกวันรอเปลี่ยนรุ่น ช่วงนี้ใช้ซ้ำหน้าหน่อยก็ได้ เรียกเด็กเก่าที่เอ็งไม่เคยเอา มาให้อั๊วซ้ำก็ได้”
“มันไม่เร้าใจนะสิครับ เด็กหน้าเดิม หน้าช้ำ จิ้มช้ำ”
“งานนะโว้ย ไม่ใช่เอาแต่เซ็กส์”
“นายนะพูดยั่งงี้ทูกที แต่จริงๆนะหวัง ใช่บ่”
“ไอ้*** รู้ใจกูจริง ว่าแต่ว่าเรื่องน้องเกด ธิดาวรรณ์นะว่าไง”
“ท่าทางจะสนใจครับ อยากฝากแฟนเข้างาน แฟนเธออยากมาทำงานกับเราจะแย่ ไม่รู้รักมันได้ไง หน้ายังกะยักษ์ หัวหยิกซะด้วย”
“เฮ่ยย เด็กเกดนะเรียบร้อย กูเห็นทุกวัน รถที่บ้านรับ-ส่งตรงเวลา เสาร์อาทิตย์อยู่แต่บ้าน แม่แกเคร่งจัด อั๊วเข้าไปแย็บถามว่า มาช่วยงานไหม ยังโดนตอกหน้าแหง่มาเลย บอกว่าพอมีเงินส่งเสียลูกจนเรียนจบ ไม่ชอบให้มาตากหน้า ทำงานพาร์ทไทมน์ เสนอขายอะไร ***ดูถูกกันจริงๆ”
“ก็จริงของเค้านี่ครับ นายน่ะ หัวง... อ่านทั้งเรื่อง