สาวรุ่นพี่

พี่กาญจน์เป็นรุ่นพี่ของผมหนึ่งปี เราเจอกันครั้งแรกตอนผมอยู่ปี 4 ซึ่งตอนนั้นพี่กาญจน์เพิ่งกลับจากญี่ปุ่นมาเรียนต่อไทยใหม่ๆ เลยต้องมาเรียนเทอม 2 ต่อพร้อมกับพวกผมที่เป็นรุ่นน้อง เนื่องจากมหาลัยเราเป็นมหาลัยต่างจังหวัด ดังนั้นนักศึกษาที่นี่จึงไม่ค่อยแต่งตัวตามสมัยเท่าไรนัก แต่พี่กาญจน์ต่างจากเด็กในมหาลัยคนอื่นค่อนข้างมาก อาจเป็นเพราะเค้าเคยไปเรียนต่อต่างประเทศมาแล้วปีนึง ดังนั้นอะไรหลายๆ อย่างอย่างนิสัย ความคิดความอ่าน ตลอดจนการแสดงออกจึงดูต่างไปจากเด็กในมหาลัยเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแต่งตัว แทบจะเรียกได้ว่าก่อนหน้าที่แฟชั่นชุดนักศึกษารัดรึงแบบดาวยั่วจะเป็นที่นิยมนั้นพี่กาญจน์ก็ใส่แบบนั้นอยู่แล้ว ชุดนักศึกษารัดรึงประเภทเสื้อฟิตตัวโชว์ส่วนสัดอวบอัดหรือกระโปรงสั้นฟิตก้นอะไรเทือกนี้แหละทำเอาพี่กาญจน์กลายเป็นคนดังในมหาลัยไปพักใหญ่ๆ ทีเดียว ก่อนที่นักศึกษาคนอื่นจะเลียนแบบตามจนกลายเป็นของธรรมดานั่นแหละ เสียงฮือฮาจึงซาๆ ไปบ้างเนื่องจากเห็นกันจนชักชินตา แล้วก็ถึงวันที่น่าจดจำ วันนั้นจำได้ว่าผมเลิกเรียนแล้วเดินกลับหอพักตามปกติ ขณะที่กำลังจะถึงหอนั่นเอง ก็เห็นพี่กาญจน์เดินหอบถุงใส่ข้าวของพะรุงพะรังเดินสวนมาจากอีกทางหนึ่ง

ผมเห็นพี่เค้าถือของแบบนั้นจึงเดินเข้าไปอาสาช่วยถือให้ โดยให้พี่เดินนำทางไปถึงห้อง วันนั้นพี่กาญจน์ก็ใส่ชุดนักศึกษาน่ารักน่าฟัดตัวเดิมของเค้าแหละครับ เสื้อนักศึกษาตัวเล็กๆ ฟิตๆ จนเห็นสองเต้าใหญ่ไซส์มโหฬาร กระโปรงนักศึกษารึก็สั้นแค่ครึ่งขาอ่อน แถมยังฟิตก้นขนาดเห็นรอยกางเกงในพาดไปตามกระโปรงนั่นทีเดียว (แน่นอนท่อนบนเช่นกัน) ทั้งหมดนั่นเล่นเอาผมเดินลำบากไปเลยเนื่องจากไอ้น้องชายของผมคอยแต่จะกระโดดผางๆ อยู่ข้างในกุงเกงอยู่ร่ำไป ยังดีที่พี่กาญจน์เดินนำหน้าผมเลยไม่ได้สังเกตอะไร ยังคงชวนคุยเรื่องต่างๆ อย่างสนุกสนานอยู่ตามเดิม "ไม่อยากคิดเลยแฮะว่าถ้าตอนหลังพี่เค้ารู้ว่าเราเอาแต่จ้องบั้นท้ายอวบอั๋นกับสะโพกกลมกลึงกับรอยกางเกงในของพี่เค้าแบบนั้นเค้าจะว่าไง" ตอนนั้นผมคิดยังงั้นแหละ เมื่อมาถึงห้องแล้ว พี่กาญจน์ก็บอกให้ผมเอาของในมือผมไปตั้งไว้ตรงโต๊ะข้างตู้เย็น ส่วนตัวพี่เดินเลี่ยงไปตั้งของบนชั้นวางตรงข้ามประตู ผมทำตามอย่างตาลอยเพราะใจยังประหวัดไปถึงรอยกางเกงในบนกระโปรงของพี่เค้าไม่หาย นึกในใจว่าขนาดแค่รอยกางเกงในยังกระตุ้นไอ้น้องได้ขนาดนี้ แล้วถ้าได้เห็นของจริงมันจะขนาดไหน ... อ่านทั้งเรื่อง