ฝนกับฝ้ายที่น่ารัก

ผมเพิ่งเรียนจบ ม.6 เองครับ ด้วยใจที่รักด้านการเรียนผมจึงขอพ่อแม่มาเรียนต่อที่ตัวเมือง บ้านของผมอยู่ห่างออกไปตามอำเภอชานเมืองครับ พ่อแม่ของผมค่อนข้างมีเงินหน่อยครับ เพราะว่าพ่อของผมรับราชการเป็นทหาร ส่วนแม่ผมนั้นเป็นครู ผมจึงได้มาเรียนต่อที่วิทยาลัยแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด การที่มาเรียนถ้าจะเดินทางไปกลับมันไกลมากครับ ผมเลยต้องมาอาศัยญาติคนหนึ่งอยู่ ตามความจริงแล้วเราเป็น ญาติห่างๆ กันเท่านั้นเอง แต่ก็นับถือกัน และเขาก็มีบ้านแบ่งให้เช่าอยู่ด้วย ครอบครัวที่ผมมาอยู่ด้วยนี้เขามีลูกสาวอยู่ด้วยครับ มันค่อยทำให้มีกำลังใจในการเรียนหน่อย อายุของเธอนั้นก็น้อยกว่าผมเพียงปีเดียวเท่านั้นเอง เธอสองคนชื่อ “ฝน” กับ “ฝ้าย” คนพี่นั้นกำลังเรียนอาชีวะอยู่เหมือนกัน ส่วนคนน้องนั้นยังเรียนอยู่ชั้นมัธยม ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไม่เท่าไหร่ เราสามคนก็สนิมสนมกันมาก บางครั้งก็ทำการบ้านด้วยกัน ดูหนังสือด้วยกัน ทางน้าเขาไว้ใจผมครับ

แกเองนั้นคงคิดว่าผมเป็นลูกเป็นหลานคนหนึ่งกระมังครับ ทั้งสองคนเขาทำงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง บ้านที่เราอยู่กันนี้ก็เป๋นบ้านไม้สองชั้นเป็นเรือนยาวเหมือนห้องแถว แกจัดให้ผมนอนข้างล่างที่เป็นส่วนแบ่งให้เช่า ส่วนแกกับลูกๆ นั้น นอนข้างบนครับ ผมมาอยู่ที่นี่ก็พยายามจะทำตัวดี เพราะต้องอยู่ที่นี่นาน ส่วนลูกสาวของแกนั้นผมก็นึกชอบอยู่ด้วยเหมือนกัน โดยเฉพาะพี่สาวคนโตที่ชื่อว่าฝน เพราะว่าเธอเป็นคนน่ารัก ผิวขาว หุ่นดีมาก ยิ่งตอนหลังๆ ที่ผมเข้ามาอยู่นั้น เวลาที่เธอจะอาบน้ำนั้น เธอต้องนุ่งผ้าขนหนูผืนเล็กกระโจมอกออกมาทุกที จนบางครั้งผมอดที่จะชำเลืองมองเธอไม่ได้ รูปร่างเธอนั้นสมส่วนมากครับ อกก็ขาว ขาก็เรียวมาก ความคิดของผมมันก็เลยเถิดจนคิดว่าข้างในของเธอมันจะขนาดไหนกัน มันคงสวยงามน่าดู วันหนึ่งผมกลับจากโรงเรียนจึงมานั่งที่ห้องรับแขก ฝนเองก็กลับมาจากโรงเรียนพอดี เหมือนกัน เราเลยทักทายกันนิดหน่อยตามประสาคนอยู่บ้านเดียวกัน พอเธอขึ้นไปข้างบนได้ครู่หนึ่ง เธอก็นุ่งกระโจมอกลงมาอาบน้ำ ผมเองตอนนั้นก็นั่งอ่านหนังสืออยู่

พอเธอมานั่งตรงเก้าอี้ตรงหน้าผม เธอมาคุยเรื่องงานโรงเรียนของเธอใหญ่ ผมเองบางครั้งก็แอบชำเลืองสายตาดูของเธออยู่เรื่อยๆ มันน่าฟันชะมัดเลย เธอเองก็คงไม่ได้สังเกตว่าผมแอบมองเธอ เธอจึงคุยไปเรื่อย หรือว่ารู้ก็ไม่ทราบ แต่อยากจะอวดผมหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่พอเธอเอนหลังพิงพนักเก้าอี้เท่านั้นเองแหละ... อ่านทั้งเรื่อง