ส้มและแฟนชอบแค้มปิ้งและเดินป่า เมื่อมีเวลาว่างเราจะไม่พลาด
เรามักจะเลือกช่วงที่ไม่ใช่เทศกาล เพราะไม่ชอบเที่ยวตอนคนเยอะ ๆ
ไม่ได้ธรรมชาติ มีอยู่ทริปหนึ่ง เราไปเที่ยวปางสีดา
ถ้ามาที่นี้แล้วไม่ได้เดินป่า ก็เหมือนมาไม่ถึง เราออกจาก กทม.ประมาณ 4
ทุ่ม กว่าจะถึง ปางสีดาก็เกือบ ตี 1 แล้ว
ไปถึงก็เจอแต่เจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่อยู่เวรเพียงคนเดียว
กับเพื่อนของเขาชื่อ ปาน
ที่มานั่งคุยเป็นเพื่อนแต่ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ป่าไม้ จากหน้าด่าน
ต้องเข้าไปอีกประมาณ 15 กม. เพื่อไปหาที่กางเต้นท์บนเขา
เจ้าหน้าที่เห็นว่าดึกมากแล้ว เลยอาสาให้ ปาน มาช่วยดูแลให้
เราก็อุ่นใจที่มีคนในพื้นที่คอยดูแล
เพื่อไม่ให้เขาต้องขี่มอเตอร์ไซด์ตามมา เลยขอให้ปานนั่งมากับเราด้วย
ระหว่างทาง เราแจ้งว่าพรุ่งนี้จะเดินป่า ขอให้ช่วยติดต่อเจ้าหน้าที่นำทาง
ปานบอกว่าตอนนี้เจ้าหน้าที่ไม่พอ ถ้าจะไปจริง ๆ เขาจะนำทางให้
เราตอบตกลงทันที
พอมาถึงที่กางเต้นท์ ปานบอกว่า
เขาจะรีบเดินทางลงไปที่ทำการเพื่อเตรียมของใช้จำเป็นของเขา
เราบอกปานว่าของใช้เรามีครบแล้ว ส่วนของปานเราจะแบ่งถุงนอนให้
ส่วนเราจะใช้ถุงเดียวกันได้ คืนนั้นปานจึงนอนบนเขากับเรา โดยใช้ถุงนอน
นอนอยู่หน้าเต้นท์เรา พอเราเข้าเต้นท์ก็อดไม่ได้ที่จะทำอะไรกัน
เราพยายามไม่ส่งเสียงเพราะเกรงใจปานที่อยู่หน้าเต้นท์
แต่ถึงยังไงก็คงมีเสียงบ้างตามธรรมชาติ
ระหว่างเราทำกันไปก็แอบเปิดช่องเล็ก ๆ
ตรงหน้าต่างเต้นท์ดูว่าปานจะแอบดูเราไหม
ปรากฎว่าปานไม่ได้ลุกขึ้นแอบดูเราเลย ถือว่าเป็นคนที่ดี
แต่พอเราทำกันไปสักพักแอบดูปานใหม่ ก็ไม่เห็นปานลุกขึ้นแอบดูเราเหมือนเดิม
แต่จากแสงตะเกียงข้างนอกเราเห็นการเคลื่อนไหวตรงเป้าของปาน
เป็นใครดูก็รู้ว่าปานคงกำลังเล่นว่าวอยู่ เราจึงพยายามเพิ่มเสียงของเรา
เพื่อช่วยสร้างจินตนาการให้ปาน พอปานใกล้เสร็จปานรีบเปิดถุงนอนออก
คงกลัวว่าจะเลอะถุงนอนของเรา แล้วปานก็คุกเข่าว่าวจนเสร็จ
โดยปล่อยน้ำพุ่งไปบนหญ้า แล้วเราก็ต่างคนต่างนอน
เช้าขึ้นมาพอเราตื่นขึ้น ประทับใจมาก
น้องปานจัดแจงอาหารเช้าเกือบเสร็จ พอเห็นปานชัด ๆ ตอนเช้า
ปานก็ยังอยู่ในวัยรุ่น อายุไม่น่าจะเกิน 22 ดูสะอาด หลังจากกินข้าวกันแล้ว
ปานอาสาล้างจานให้ ระหว่างปานไปล้างจาน
เราปรึกษากันว่าเราน่าจะตอบแทนความมีน้ำใจของปานแบบไหนดี
สุดท้ายเราคิดว่าเราน่าจะให้ความสุขที่แท้จริงให้เขา ในคืนนี้
... อ่านทั้งเรื่อง
