สองพี่น้อง

ผมชื่อพีครับ อายุ25 จบปริญญามาผมก็ลงมาช่วยอาทำธุรกิจ พังงา เลย แต่ไม่ใช่บ้านเกิดผมหรอกครับ บ้านเกิดผมอยู่ เมือง จตุคาม ครับ(นครศรีธรรมราช) ผมมาช่วยอาได้ไม่ถึงสองเดือนเลย ตอนแรกๆก็อยากทำงานที่กรุงเทพเพราะที่นั่นมีเรื่องอย่างว่าเยอะครับ แต่การครองชีพมันสูงมากแล้วรายได้เราก็ไม่พอที่จะมีเก็บ อยู่กรุงเทพผมก็มีเรื่องสนุกๆเยอะเพราะเพื่อนๆผมเป็นพวกบ้ากามนะ เราเลยคบกันได้นาน เพราะความลับในหมู่เพื่อนไม่มีวันที่ใครอื่นจะรู้ กลุ่มเพื่อนผมมีทั้งหญิงทั้งชายครับปนกันประมาณ16คน ไว้วันหลังผมจะมาเล่าเรื่องผมกับเพื่อนๆให้ฟังนะครับ กลับมาที่พังงาดีกว่าครับ ที่ผมตัดสินใจมาอยู่กับ อา ที่พังงา เพราะครอบครับผมครับ เพราะญาติพี่น้องผม ทำธุรกิจเดียวกันหมดเลย แล้วที่พังงาเนี่ย ค่าใช้จายก็ไม่แพงแล้วเป็นเมืองที่สงบผู้คนไม่พลุกพล่าน เหมาะสำหรับคนที่จะเก็บเงิน อากาศดีครับรายล้อมด้วยภูเขา ตกเย็น คนก็ปิดประตูเข้าบ้านหมดแล้วครับ 1 ทุ่มเงียบมากครับจะมีแต่เด็กวัยรุ่นหนุ่มสาวที่ขับรถเที่ยวตอนกลางคืน

ประมาณเที่ยงคืนเนี่ยเงียบสนิทเลยนานๆว่าจะได้ยินเสียงรถขับผ่านมาสักคัน และรถที่ขับผ่านไปผ่านมาก็เป็นผู้คนที่ทำอชีพกรีดยาง ทำสวนยางพารา ต้องออกไปกรีดตอนดึกๆคคับ เพราะอากาศเย็นจะทำไห้น้ำยางไหลดีและได้ปริมาณมากครับกว่าจะกรีดเสร็จก็ตอนย่ำรุ่งคร

ับ แล้วตอนเช้าก็ออกไปเก็บน้ำยางตอนสายๆก็เสร็จส่วนมาก 9 โมงเช้าก็เสร็จหมดแล้วครับผู้คนที่นี่ทำแผ่นยางเสร็จตอนเช้าๆก็มานั่งกินน้ำชา คุยเรื่อง การบ้านการเมืองเป็นส่วนมากครับ ที่ผมรู้เพราะผมเป็นคนใต้ไง คนใต้ส่วนมากเขาชอบดูข่าวการเมือง สนใจทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองของราเขาเลยไม่โงที่จะให้ใครมาปั่นหัวง่ายๆ เอาเงินมาฟาดหัวให้เลือกคนนั้นคนนี้ไม่มีทางครับเพราะคนใต้รักศักดิ์ศรีครับ เรื่องนี้คนใต้รู้ดีครับ ผมว่าคนไทยทั้งประเทศก็รู้ดีดูจากการลงคะแนนแต่ครั้งก็รู้ครับว่าคนใต้เป็นยังไงไม่เ

หมือน ภาคบางภาค ที่เอาเงิน 100,200 ก็ตาโต แค่เขาให้เงินก็คิดว่าเขาเป็นคนดีเลือกเขามานั่งในสภาเสร็จแล้วเป็นไงครับต้องก่อม็อ

บประท้วง เดินทางกรุงเทพเพื่อขอให้ช่วคนยากคนจนหน่อยยกมือไว้ท่วมหัวก็ยังไม่สนใจคนจน กลับบ้าแต่อำนาจกดขี่ข่มแหง โกงบ้านโกงเมืองเอาเงินมาจากไหนหละ ก็ภาษีประชาชนไงครับ มันเอาไปนอนแดกสบายอยู่คนเดียว จะมาหลอกคนใต้เหรอไม่มีทางครับให้เลือกพวกมัน

“””คนใต้เลือกเลี้ยงหมาดีกว่าครับ”””” หมานะให้ข้าวมันกินครั้งเดียวมันยังจำเราไปตลอดชีวิต แต่พวกนั้นยิ่งกว่าหมาอีกครับเพราะมันเป็นหมาเปรตครับพวกนั้นตอนมันหิวมันก็กระดิกหา

งมาหาประชาชน”ขอข้าวกินหน่อยครับรักหมาไหมถ้ารักหมาเลือกหมานะครับ “ แต่พอให้ข้าวมันกินอิ่มมีเรี่ยวมีแรงขึ้นมาเม่งมันไล่