ผมกับแม่นะ

ผมกลับเข้ากรุงฯมาเรียนอยู่บ้านปู่ย่าตามปกติ ผมรอวันที่จะกลับไปหาแม่ที่ resort อีก ผมรู้ว่าแม่ก็รอเขา ปู่มักจะถามทุกข์สุขแม่ๆไม่ค่อยเข้ากรุงฯตั้งแต่พ่อตายจะมาก็แค่แปบๆเรื่องงานแล้วก็กลับ ผมก็บอกแม่สบายดี resort ก็เต็มตลอด จนวันพุธแม่โทรฯเข้ามือถือผมซึ่งไม่เคยทำมาก่อน แม่ถามปู่เป็นไงลุงป้าเป็นไงไม่ได้มาหานานแล้ว แกล้งพูดหยอกแม่ว่า “แม่คิดถึงผมก็บอกไม่ต้องถามถึงปู่ผมก็คิดถึงแม่” แกเลยว่า “เกียจจริงๆคนรู้ทันก็รู้อยู่ว่าแม่คิดถึงยังพูดแทงใจดำอีกกลับมาละก็จะตัดทิ้งเลย”แล้วก็ตามด้วยเสียงหัวเราะเราคุย

กันพักใหญ่ผมรู้แม่คิดถึงผมแม่บอกวันศุกร์ให้กลับรถคันแรกเพราะปกติผมจะรถคันสองถึง resort ก็ค่ำ ผมแกล้งพูด “รถบ่ายคันแรกออกเร็วและมักจะเต็ม”แม่บอก “แม่สั่งให้รอรถต้องว่างถ้าเต็มก็ให้นั่งบนหลังคามา”แม่ชอบพูดเล่นกับผมแต่คราวนี้คิดว่าพูดจริง ผมตอบ “ครับ”แม่บอก “ดีแม่จะรอกินข้าวด้วย”ส่วนใหญ่ผมจะไม่ค่อยได้กินข้าวกับอม่แต่คราวนี้แม่บอกจะรอ

พอวันศุกร์ผมกลับรถคันแรกของ resort ตามที่แม่สั่งถึงก็ยังไม่ค่ำ แม่นั่งคุยกับหนุ่มใหญ่มีอายุท่าทางดี

แม่เรียกผมเข้าหา ผมหอมจูบแก้มแม่ตามปกติดูแม่ดีใจมากที่ผมมาถึงแต่แกล้งถามหยอกผม “มายังไงนั่งหลังคาหรือในรถ” ผมบอก “นายธงชัยคนขับบอกคุณนายสั่งต้องเอาตัวผมกลับให้ได้ยังไงก็ต้องเกาะล้อมา”แม่หัวเราะ แนะนำผมกับผู้ชายคนนั้นว่านี่ลูกชายคนเดียวของดิฉันชื่อวีๆนี้คุณมนัสๆยิ้มรับไหว้ผมบอก “ดีโตเป็นหนุ่มใหญ่แล้ว หล่อด้วยมีแฟนหรือยัง”แม่แกล้งพูดเสียงในคอ “คะใหญ่ไม่เล็ก..เอ๋ย คือวีก็จะ ๑๗แล้วชอบเล่นกีฬาตัวเลยใหญ่หน่อย ยังไม่มีแฟน”ชายคนนั้นว่า “อะไรกันหล่อเป็นแมนอย่างนี้ไม่มีแฟนได้ไงสงสัยจะแอบมีไม่ให้คุณแม่รู้สิท่า” แม่อมยิ้ม บอกไล่ผม “เอาของเก็บแล้วมากินข้าวแม่จะรออยู่”ผมแยกตัวไปกลับมาแม่ยังนั่งคุยกับชายคนนั้น ผมมายืนอยู่หลัง counter bar แม่ลุกมาหาผม แกใส่เสื้อลายดอกสวยกางเกงขายาวผ้ายืดนิ่มๆไม่รัดรูปแต่ก็แนบทรง ผมมองที่เป้ากางเกงแม่อวบนูนเซ็กซี่ counter บังสายตาคนแม่เข้ามาหาผมๆเลยเอามือจับลูบเป้ากางเกงแม่ๆตีมือผมเบาๆทำหน้าดุว่า “อย่าซนเดี๋ยวใครเห็นเข้า”ผมบอก “ผมคิดถึงแม่”มือผมยังจับเป้ากางเกงแม่อยู่ แม่มองซ้ายขวาไม่มีใครเห็นเลยไม่ห้ามที่ผมจับอวัยวะสงวนแกแต่แม่ดุว่าผม

“ทำมาเป็นคิดถึงแม่คิดถึงแฟนที่กรุงเทพฯมากกว่ามั้ง”ผมบอก “โถ!ผมคิดถึงแม่คนเดียวไม่มีใครจร... อ่านทั้งเรื่อง