เรื่องนี้เกิดขึ้นปลายเดือนมกราคมรับสหัสวรรษใหม่ สมัยที่ผมยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ซึ่งเป็นช่วงที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ของผมกำลังมีงานรับปริญญา โดยก่อนหน้านี้ผมเคยได้รู้จักกับรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย รู้จักกันมานานแล้วครับจนเธอเรียนจบไปทำงาน เธอเป็นบัณฑิตใหม่จากคณะมนุษยศาสตร์ครับ เธอชื่อพี่เจี๊ยบ หลังจากเรียนจบจากภาควิชาภาษาอังกฤษของมหาวิทยาลัยเราซึ่งเป็นภาควิชานึงที่ขึ้นชื่อในการผลิตบัณฑิตสาวสวย เธอก็ได้งานเกือบจะทันทีเลยครับ คือเธอผ่านการคัดเลือกให้เป็นแอร์โฮสเตสของสายการบินแห่งนึงครับเป็นสายการบินของชาติตะวันออกที่มีโลโก้สีแดงส้ม เช่นเดียวกับสีเครื่องแบบแอร์โฮสเตสของพวกเธอสวมใส่ เรียกได้ว่าเป็นสายการบินที่สาวๆจบใหม่นิยมไปสมัครกันอยู่ตอนนี้เลย เธอจึงย้ายไปทำงานที่ กทม เพราะสายการบินนี้ไม่มีสาขาในภาคเหนือ พี่เจี๊ยบเป็นสาวอายุ 21 ปีที่สวย น่ารักตามแบบฉบับของสาวมนุษย์
รูปร่างดีพอเหมาะ ผมยาวที่ย้อมสีน้ำตาลเข้มไว้นั้นช่วยให้เธอดูน่ารักมากขึ้น เธอสูงราว 160 น้ำหนักก็ราว 45 รูปร่าง 33-24-35 ผิวพรรณผมเผ้าสะอาดสะอ้านเพราะเธอเป็นสาวเจ้าสำอางค์ครับ บุคลิกเธอนั้นอ้อนแอ้น มีสเน่ห์จริตมารยาตามประสาผู้หญิงร้อยเปอร์เซนต์ซึ่งไม่ใช่การยากเลยที่ผู้ชายทั้งหลายจะสนอกสนใจและหลงสเน่ห์ของพี่เจี๊ยบ เธอพูดจาไพเราะอ่อนหวานสมกับงานที่เธอได้ทำ นอกจากนี้พี่เจี๊ยบเธอยังออกจะติดหรูอยู่นิดๆ คือถ้ามองเธอปราดเดียวก็รู้เลยว่ามาจากครอบครัวที่มีฐานะดี ด้วยคุณสมบัติของเธอทำให้มีหนุ่มๆมาหลงเธอมากมาย ซึ่งรวมทั้งผมและเพื่อนอีกหลายคนเหมือนกัน แต่พวกเราก็ต้องอกหักดังเป๊าะเพราะเธอมีแฟนแล้ว แต่อย่างน้อยก็ผมคนนึงล่ะที่แอบหลงเธอมาตลอด คืนนั้นหลังจากงานรับปริญญาพ่อแม่และแฟนพี่เจี๊ยบก็เดินทางกลับจังหวัดบ้านเกิดเธอไปคืนนั้นเลย แต่พี่เจี๊ยบขออยู่ต่อเพื่อพาคนรู้จักไปเลี้ยงฉลอง คืนนั้นเป็นคิวของผมครับ เธอได้นัดผมไว้พร้อมกับเพื่อนเธออีกสองสามคนและก็ให้ผมชวนเพื่อนที่พอเคยเห็นๆหน้ากันมาได้อีกสองสามคน หลังงานรับปริญญา เธอก็กลับไปถอดเสื้อครุยบัณฑิตออกที่โรงแรม
แล้วพวกเราก็ไปทานข้าวที่ร้านอาหารที่พี่เจี๊ยบได้จองโต๊ะไว้ หลังอาหารเราก็ได้ชวนกันไปที่คาราโอเกะแห่งนึงแถวๆสิบสองห้วยแก้ว คนที่ขอตัวกลับไปก่อนก็มีหลายคน จนเหลือสมาชิกที่ไปร่วมแหกปากร้องเพลงกันอยู่แค่ 5 คน เป็นผู้ชาย 4 คนคือผม ไอ้กบ ไอ้วัตและไอ้ชิต และหญิงคนเดียวข... อ่านทั้งเรื่อง
