ลึกลงไปใต้ดินเกือบยี่สิบเมตร
เงียบสงัด
ลาร่า คอฟ หย่อนตัวลงมาจากท่อลมที่เชื่อมกับด้านบน
อากาศในนี้ร้อนมาก
เหงื่อไหลเปียกทั่วตัวเธอราวกับไปแช่น้ำมา
ลาร่าถอดเสื้อแจ๊กเก็ทหนังโยนทิ้งออกไป
เหลือแต่เสื้อกล้ามรัดรูป
ขับเน้นทรวงอกอวบขนาด 38 นิ้วของเธอ
ลาร่าหยุดพักเหงื่อเม็ดโป้งๆปรากฎขึ้นบนใบหน้า
ริมฝีปากอวบอิ่มห่อกลม
หอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย
ทรวงอกอ่อนหยุ่นกระเพื่อมไปมา
ล่าร่ามองไปรอบๆ
ในโถงนี้มีเพียงรูปปั้นหินปีศาจหัวแพะขนาดใหญ่ 3
เมตรตั้งอยู่ตัวเดียว ลาร่าเดินตรงไปที่ประตูโบราณ
หยิบกุญแจทองแดงออกมา
สอดมันเข้าไปในกลไกข้างผนัง แล้วไขกริ๊ก
ประตูที่อยู่ห่างออกไป 50
เมตรเลื่อนขึ้น
ลาร่ารีบวิ่งไปที่ประตู แต่เธอเหนื่อยเกินไป
ประตูเลื่อนปิดลงมาก่อน
ลาร่าจะวิ่งกลับไปแต่แล้วเธอก็ชะงัก
เธอไดยินเสียงผิดปกติ
ลาร่ามองกลับมา
เทวรูปหินนั้นกลับมีชีวิต มันคำรามก้อง
มองมาที่ผู้บุกรุก
ลาร่าชักปืนลูกซองออกมา
กระหน่ำยิงจนลุกหมดแต่ทำอะไรปีศาจแพะไม่ได้
ลาร่าชักปืนคู่ออกยิงอีก
ปีศาจแพะไม่สนใจเดินปรี่เข้าหาเธอ
“จะจับฉันเหรอ อย่าหวัง ไอ้ปีศาจหน้าโง่”
ลาร่าวิ่งกระโดดตีลังกาอย่างสวยงาม
แต่แล้วปีศาจแพะก็พุ่งมือออกไปจับตัวเธอได้กลางอากาศ
“ปล่อยฉันนะ”
ปีศาจแพะคำราม เหวี่ยงลาร่าลงไปกับพื้น
ปีศาจแพะจับตามองที่ก้นลาร่า
เธอใส่กางเกงลุยป่าขาสั้นจู๋
รัดก้นที่กลมอวบแน่น
ก้นลาร่าบิดไปมาเพราะเธอพยายามตะเกียกตะกายหนี
เป้าของปีศาจแพะตุงขึ้นมาทันที ลาร่าหันมาเจอพอดี
เธอตกใจมาก
ไม่เคยเจอปีศาจเฝ้าสุสานตัวไหนเป้าตุงได้
ปีศาจแพะกระชากกางเกงตัวเองออก
ลาร่าเห็นเข้าก็หน้าซีด
อาวุธของมันยาวหนึ่งฟุต ใหญ่เท่าข้อมือเธอ
มันดูแข็งยิ่งกว่าหิน
ผิวมันปลาบ
ปีศาจแพะเดินเข้ามา
“ออกไปนะ ไอ้ปีศาจ”
ลาร่าลุกขึ้นมา จะวิ่งหนี
แต่ปีศาจแพะยื่นมือมาเกี่ยวคอเสื้อเธอไว้ทัน
ลาร่าไม่ยอมแพ้ พยายามดิ้นให้หลุด เสื้อเลยรัดติ้ว
โดยเฉพาะบริเวณทรวงอก
นมของเธอแทบจะดันเสื้อปริขาดออกมาอยู่แล้ว
ลาร่าชักมีดออกมา ตัดเสื้อตัวเองออก
เสื้อกล้ามรัดรูปติดมือปีศาจแพะไป
ตัวเธอกลิ้งหลบออกมา
ท่อนบนยังมียกทรงสีดำบางเบาสวมอยู่อีกตัว
มันปิดเต้าหลามของเธอแทบไม่มิด
ลาร่าวิ่งหลบไปอีกทาง สองเต้าเด้งขึ้นเด้งลง
ปีศาจแพะเห็นแล้วยิ่งมีอารมณ์
อาวุธของมันดูขยายขนาดขึ้น... อ่านทั้งเรื่อง
