ใจแตก

หนูเป็นเด็กใจแตกมานานแล้วเพราะเพื่อนนี่แหละที่ทำให้อนาคตของหนูหมดลง เมื่อตอนนั้นหนูกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 เพื่อนก็ชวนไปเที่ยวหนีเรียนบ้าง หยุดไปดื้อๆบ้าง จนโรงเรียนไล่หนูและเพื่อนๆ อีก 2-3 คนออก

หนูไม่สนใจเพราะตอนนั้นกำลังหลงระเริงกับการได้พบสิ่งแปลกๆใหม่ๆ ยิ่งจังหวัดใหญ่ๆอย่างที่หนูอยู่ด้วย ตอนแรกๆก็พอจะหาเงินมาเองได้เพราะขอพ่อแม่ แต่ต่อมาเมื่อพ่อแม่รู้ความประพฤติหนูก็ไม่เคยให้เงินหนูใช้อีกเลย

แต่ไม่ยากหรอกค่ะเรื่องการหาเงิน หนูยอมแม้กระทั่งเสียตัวให้กับใครก็ได้ที่มีเงินให้หนูเที่ยวให้หนูใช้ จนหนูติดเป็นนิสัย เมื่อเวลาไม่มีเงินต้องสอดส่ายสายตาให้พวกผู้ชาย หนูทอดสะพานให้คนแล้วคนเล่าจนกว่าเขาจะติดกับหนู

แล้วเพราะเหตุนี้แหละที่หนูต้องเจอกับความชอกช้ำ เมื่อวันนั้นหนูไปยืนเกร่ๆอยู่หน้าสนามกีฬาของจังหวัดที่เขาจัดงานประจำปี มีดนตรีชื่อดังดาราวัยรุ่นมากันเยอะ หนูก็อยากจะเข้าไปเที่ยวบ้างโดยชวนเพื่อนอีกคนหนึ่งมาด้วย

หนูเตร่ไปเตร่มาเพราะไม่มีเงิน มองหาคนที่หนูเคยพึ่งพาอาศัยก็ไม่มี หนูคิดว่าคงหมดหวังเสียแล้ว แต่สายตาอันฉับไวของหนูก็เหลือบไปเห็นคนที่หนูเคยรู้จัก

เขาชื่อ "พี่เนตร" เคยรู้จักกันมาหลายปีแล้ว เขามากับเพื่อนผู้ชายทั้งนั้นเลย แต่หนูอาศัยใจกล้าหน้าด้านเข้าไปทักทาย

"พี่เนตรจำกิ๊กได้ไหม"

"กิ๊กไหนเอ่ย" หนูบอกกับเขา

เขาก็ผงกหัวเชิงรับรู้แล้วยิ้มเล็กน้อยอย่างนี้เสร็จหนูล่ะ หนูชวนคุยเสียจนพี่เนตรต้องชวนหนูกับเพื่อนเข้าไปเที่ยวในงานด้วยโดยเขาออกค่าบัตรให

้ เพื่อนๆของเขาต่างมองหนูกับเพื่อนด้วยสายตาเหมือนคนหื่นกระหายยังไงบอกไม่ถูก แต่รู้ว่าพวกเขาคงอยากจะฟัดหนูเต็มแก่ เพราะอาการอย่างนี้หนูเจอมาเยอะแล้ว

จนดึกมากพี่เนตรอาสาไปส่งหนูกับเพื่อนที่บ้านโดยซ้อนสามมาด้วยกัน พอถึงกลางทางพี่เนตรก็แวะที่โรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนวัดค่ะ ไม่มีรั้วล้อมรอบหนูกับเพื่อนตกใจมาก

"เดี๋ยวเรานั่งคุยกันที่นี่ก่อนนะ อย่าเพิ่งกลับเลย"

"มีอะไรอีกล่ะ กิ๊กกับเพื่อนง่วงแล้ว"

"เดี๋ยว รอเดี๋ยวสิ"

ไม่ถึงห้านาทีหนูก็รู้สึกถึงความผิดปกติเมื่อมีมอเตอร์ไซค์ขับเข้ามาหลายคันเหลือเกิ

น หนูเห็นเพื่อนๆพี่เนตรเกือบสิบคนเห็นจะได้เดินเข้ามาเมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว

"จะมาทำอะไรกันเนี่ยเยอะแยะไปหมด"

"ก็มาร่วมสนุกกันไงล่ะ" พี่เนตรพูดจบก็ดึงหนูเข้าไปกอด หนูเห็นท่าไม่ดีก็สะบัดทำท่าจะวิ่งหนีแต่พี่เนตรตะครุบหนูติด เพื่อนหนูก็ไม่ทันกระดิกตัวก็ถูกเพื่อนๆของพี่เนตรหามตัวลอย

หนูกับเพื่อนอยู่ในสภาพที่หมดหนทางสู้พวกเขาพาหนูขึ้นมาบนอาคารเรียน เป็นพื้นไม้ค่ะ

หนูถูกแยกจากเพื่อนและพวกผู้ชายมันก็แยกก