คืนฝนตกที่กระท่อมร้าง

บ้านโนนแดง อยู่ห่างจากบ้านโนนสูงไปร่วม 3 กิโลเมตร แต่ด้วยความที่ต๋อยอยากจะไปหาเพื่อนใจจะขาด แม้ฟ้าจะใกล้ตะวันตกดินเข้าไปแล้ว แต่ต๋อยก็ยังอยากจะไป

"พรุ่งนี้ค่อยไปสิต๋อยเอ๊ย มันจะมืดแล้ว ฟ้าร้องมาตั้งแต่บ่าย สงสัยฝนจะตกแน่ๆเลย" นับเป็นความยินดีอย่างยิ่งที่ฟ้ากำลังโปรดปรานชาวอีสาน หลั่งฝนลงมารดต้นข้าวที่กำลังจะเฉาตายให้พลิกฟื้นคืนมาอีกครั้ง แต่ทำไมนะ ต๋อยจึงไม่คิดเชื่อฟังคำเตือนของแม่เลย จับจักรยานคู่ชีพได้ก็ปั่นผ่านหมู่บ้านโนนสูงมุ่งสู่บ้านโนนแดง แต่ก่อนที่จะถึงหมู่บ้านนั้น ฝนได้เทลงมาอย่างหนักเสียก่อน ทีแรกต๋อยคิดจะปั่นจักรยานฝ่าสายฝนต่อไป แต่เพราะมองข้างหน้าไม่เห็น เม็ดฝนหนาแน่นบังทางหมด อีกทั้งฟ้าก็มืดมิด ความคิดที่จะมุ่งไปหาเพื่อนยุติลงด้วยระยะทางที่มาก็แค่เพียงครึ่งทางเท่านั้น เธอจำได้ว่าข้างๆถนนลูกรังดินแดงมีกระท่อมชาวนาสำหรับเป็นที่พักกินอาหารเที่ยง มันพอใช้เป็นที่บังฝนได้ชั่วคราวไปจนกว่าฝนจะทุเลาบ้าง คิดได้ดังนั้นสาวชาวนาคนซื่อก็ลงจูงจักรยานเลี้ยวเข้าไปทางด้านนั้นแล้วจับพิงไว้หน้ากระท่อม พาตัววิ่งเข้าไปด้านในที่มีแคร่สี่เหลี่ยมสร้างด้วยไม้ไผ่ให้เธอพักเหนื่อย ทว่าความคิดต้องมีอันชะงักงัน เมื่อพบว่าภายในกระท่อมนั้นมีคนๆหนึ่งนั่งๆนอนๆอยู่บนแคร่นั้นก่อนแล้ว โดยมีเทียนไขเล่มโตจุดให้สว่างด้วย 2 เล่ม

"อุ๊ย...คิดว่าไม่มีใครอยู่" เธออุทานแล้วละล้าละลังว่าจะเข้าไปดีหรือไม่เข้าไปดี

"อ้าวน้อง..เข้ามาพักก่อนก็ได้ จะรีบไปไหน ฝนยังหนาอยู่เลย" เพราะเสียงนั้นเรียกทำให้เธอก้าวเท้าเข้าไปนั่งหมิ่นเหม่ริมแคร่ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างใหญ่ ใบหน้าคมเข้ม สวมเสื้อยืดที่เปียกปอนจนแนบอกที่มีกล้ามเป็นมัดๆ เด็กสาวยกแขนกอดอกที่เพิ่งตั้งกระเปาะไว้หลวมๆเพราะความหนาวเป็นกำลัง เสื้อเชิ้ตบางๆที่สวมใส่เปียกชุ่มจนแนบเนื้อโชว์ความอวบอั๋นตามวัยที่กำลังเข้ารุ่นสาวเสียเหลือเกิน

"เสื้อเปียกออกอย่างนั้นถอดออกมาผิงไฟก่อนไหมล่ะ จะก่อไฟให้" จู่ๆเขาก็พูดออกมาเสียอย่างงั้นแหละ เธอส่ายหน้า เรื่องอะไรจะมาเปลื้องเสื้อโชว์สายตาผู้ชายแปลกหน้าแบบนั้น แต่เขาไม่รอรี รีบหาเศษฟางเศษไม้ในกระท่อมก่อกองไฟเล็กๆแล้วเดินมาหาเด็กสาว

"เอ้า..ถอดเสื้อสิหนู ไม่ต้องอาย เดี๋ยวก็หนาวตายหรอก" เธอจ้องหน้าเขาอย่างแตกตื่นเมื่อเขาเอื้อมมือมาจับชายเสื้อเธอดึงขึ้นแล้วปล้ำถอดจนสำเร็จ เด็กสาววัย 15 ยิ่งหนาวเพิ่มขึ้นไปกว่าเดิม มันหนาวภายในยิ่งกว่าหนาวภายนอก ชายหนุ่มผู้นั้นจ้องมองผิวเนื้อสีคล้ำๆช่วงเปลือยด้วยสายตาแวววาว เธอถอยร่นออกห่าง

"อย่า..อย่านะ" เสียงเธอเบาหวิวเมื่อเห็นเขาถอดเสื้อออกบ้าง เธอรีบหลับตาปี๋เมื่อเขาคว้าแขนดึงร่างเข้าไปสวมกอดแล้วระดมจูบลงที่หน้าอก

"อย่า..อย่าทำอะไรฉ