สวัสดีคับ ผมโอมครับ เรื่องของผมมีอยู่ว่าตอนที่ผมเรียนจบจากกรุงเทพแล้ว ตอนนั้นยังไม่มีงานทำแต่ที่บ้านมีร้านมินิมาร์ทอยู่ ผมก็กลับมาช่วยอยู่ที่ร้านดูแลร้านแทนแม่ผมครับ ตอนนั้นผมก็อายุประมาณ 22 ครับ ผมมาอยู่ในตอนแรกๆ ก็ไม่รู้หรอกคับว่าในร้านมีของหายไปหลายชิ้นเหมือนกัน ถามแม่ๆ ก็บอกว่ามันหายแบบนี้มากได้ประมาณ 2-3 เดือนแล้ว ของที่หายจะเป็นนมสำหรับเด็ก แต่เป็นกล่องเล็กๆ ประมาณใช้ได้ 1 วัน – 2 วัน และอาหารกระป๋องอีกนิดหน่อย แม่บอกว่าไม่รู้ว่าหายไปตอนไหน พอผมมาอยู่ดูแลแทน ผมก็หากล้องวงจงปิดมาติด โดยที่ไม่ให้ใครรู้ แม้นแต่แม่ผมก็ไม่รู้ ซึ่งผมจะติดกล้องไว้ตรงที่กล่องนมวางอยู่ พอหมดวันก็จะเอามาดูว่าใครเป็นคนลักของในมินิมาร์ทของผม ผมเฝ้าดูประมาณ 2 วันได้ ผมก็ได้รู้ว่าใครเอาของในร้านไป เป็นผมหญิงคับ อายุประมาณ 19-20 ปี เห็นหน้าชัดเจนมาก ผมก็เห็นผมหญิงคนนี้มาซื้อของที่ร้านบ่อยๆ แต่จะมาซื้อน้ำ
แข็ง ผมเองก็จำได้เพราะในระแวกนั้นก็มีผู้หญิงสวยๆ อยู่หลายคน และมีคนนี้ด้วยที่ผมมองอยู่ เป็นคนเฉยๆ ไม่ค่อยพูด ซื้อน้ำแข็งเสร็จก็กลับไม่ซื้ออะไร แต่ชอบให้เสื้อตัวใหญ่ๆ มาทุกครั้ง เมื่อผมรู้ก็พยายามที่จะจับผิดเธอทุกครั้งที่เธอเข้ามาในร้าน เมื่อผมจับผิดเธอพอเย็นผมเช็คของๆ ผมไม่หาย และวันนั้นที่เกิดเรื่องขึ้นพอดีผมตื่นนอนตอนเช้า ก็มาอยู่ร้านตามปกติ แม่ผมและคนในบ้านก็ออกไปซื้อของจะเข้าร้าน ตอนนั้นก็ไม่ค่อยมีคนเข้าร้าน ผมมาอยู่ที่ร้าน ก็มีลูกค้า 1 คน เข้ามาซื้อของ พอจ่ายเงินเสร็จก็ออกไป และผู้หญิงคนที่ลักของผมก็เข้ามา ช่วงนั้นประมาณ 10 โมงเห็นจะได้ เมื่อเธอเข้ามาแล้วผมก็ดูที่กล้องวงจงปิด เห็นเธอกำลังยิบกล่องนมเหน็บที่เอว แล้วไปยิบน้ำแข็ง1 ถุงมาเพื่อจะมาจ่ายเงิน แต่ผมบอกว่ารอแปบนึง ผมก็เดินไปปิดประตูและติดป้ายว่าปิดร้านไว้หน้าร้าน และปิดมู่ลี่ ผมหญิงคนนั้นเห็นผมทำแบบนั้น ก็กำลังจะเดินออกไป แต่ผมขวางไว้ บอกเธอว่าจะรีบไปไหนล่ะ คุยกันก่อน เธอก็หยุด ผมจึงถามชื่อเธอ ๆ บอกว่า ชื่อเม เธอก็บอกว่าเธอไม่ซื้อแล้วน้ำ
แข็ง และจะออกจากร้านอย่างเดียว ผมก็บอกว่า จะอยู่คุยกับผม หรือว่าจะให้ผมเรียกตำรวจมาคุย เธอก็หยุดบอกว่า เมไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไม่ต้องคุยกับตำรวจ ผมก็เลยบอกให้เธอตามผมมา ถ้าไม่อยากให้ผมเรียกตำรวจ เธอก็เดินตา... อ่านทั้งเรื่อง
