โรงหนังพาเพลิน

เศรฐษกิจไม่ดีอย่างนี้ อาชีพหลักอย่างเดียวอยู่ค่อนข้างลำบาก เงินทองไม่ค่อยพอใช้ หลายคนหาอาชีพรองเพื่อเพิ่มรายได้ให้กับตัวเอง ครอบครัวผมก็เหมือนกันจะพึ่งแต่เงินเดือนแม่ที่เป็นครู กับพ่อที่เป็นตำรวจอย่างเดียวไม่ได้หรอก ต้องมีเงินเผื่อไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ผมกับแม่เลยคิดหาทางเพิ่มรายได้ ผมเรียนอยู่ ม.ปลาย จึงมีเวลาว่างเสาร์อาทิตย์ แม่ก็ว่างเหมือนกัน เพราะแกเป็นหัวหน้าครู เลยยกงานให้พวกครูใหม่ๆทำได้ (ระบบเมืองไทย).. ตัวแม่ก็เลยว่าง ผมเลยบอกว่า เห็นมีตลาดนัดอยู่หน้าโรงหนังในตัวเมือง ขายกันทุกวันเสาร์และอาทิตย์ เราน่าจะหาอะไรเอาไป

ขายได้นะ ผมคิดถึงสินค้าต่างๆที่พอเอาไปขายได้ และได้ไอเดียเป็นเสื้อผ้าเด็กเล็กเพราะคิดว่ายังไงก็ต้องใช้ และไม่ต้องตามแฟชั่นมากเก็บไว้ขายได้ทั้งปี.. แม่ผมบอกว่าก็ดีนะแต่ขายพวกเสื้อผ้าเด็กโตดีกว่า เพราะเด็กเล็กโตเร็วพ่อแม่คงอยากซื้อเผื่อไว้ก่อน เสื้อเด็กโตคงจะดีกว่า ....พอเอาเรื่องไปปรึกษาพ่อ พ่อก็เห็นด้วยบอกเอาสิ มีลูกช่วยอีกแรงพอดีเลย จากนั้นพวกเราก็สั่งสินค้าจากร้านขายส่งแถวโบ๊เบ้ได้มาหกกล่องใหญ่ๆ .....พอของมาถึง แม่ผมทำการจัดดูความเรียบร้อยของของที่จะขาย ส่วนผมเข้าตัวเมืองไปตกลงกับเจ้าของโรงหนังเรื่องค่าเช่า เพราะเป็นลานจอดรถของโรงหนัง และหาซื้อพวกอุปกรณ์รางแขวน และสิ่งต่างๆที่จำเป็น

โรงหนังแห่งนี้เป็นพวกโรงหนังเกรดบี (พวกหนังที่หลุดออกจากโรงใหญ่แล้วจึงเอามาฉาย) มีลายจอดรถอยู่หน้าโรงหนังก็กว้างพอใช้ได้สามารถตั้งร้านขายของได้เยอะเหมือนกัน แม่กับผมจับฉลากได้ที่ตรงแถวติดๆกับถนน กว้าง 2 เมตรยาว 4 เมตร ค่าเช่าวันละ 60 บาท...... แถวๆ โรงหนังมีตลาดสดอยู่ใกล้ๆด้วย ทำให้คนพลุกพล่านมากๆในวันเสาร์อาทิตย์คนเดินตลอดทั้งวัน ทำให้เราขายได้เรื่อยๆ... หลังจากเริ่มขายไปได้สองเดือนกว่าๆ ก็มาคิดกำไรคร่าวๆ ตกได้กำไรวันละ 400 – 500 บาท ใช้ได้เลย … ผมกับแม่เก็บร้านประมาณเกือบสามทุ่มครึ่งเพราะคนไม่ค่อยมีแล้ว พอประมาณสี่ทุ่มเกือบทุกร้านก็เก็บของกลับบ้านกันหมดแล้ว จะมีแต่ผมกับแม่ที่ต้องรอพ่อมารับกับพวกที่คนมารอยืนดูหนังรอบดึก ซึ่งไม่เยอะมาก ผมเห็นประมาณสิบกว่าคนได้มั้ง โรงหนังไม่ดังก็แบบนี้คนน้อย ปกติพ่อมารับประมาณห้าทุ่มกว่า เพราะพ่อหลังออกเวรสองทุ่ม และก็มักไปดื่มกับเพื่อนๆตำรวจด้วยกันต่อนิดหน่อย แต่บางที

พ่อดื่มติดลมมารับผมกับแม่ช้า บางวันเกือบเที่ยงคืน เล่นเอาผมกับแม่รอจนเซ็ง หลังๆสงสัยติดลมบ่อยไปหน่อย เล่นมารับช้าเกือบทุกครั้งเลย ....ผมจึงเลยต้องหาอะไรทำรอ อ่านหนังสือพิมพ์บ้าง เดินเล่นบ้าง แม่เอาพวกนิยายมาอ่านรอบ้าง หาอะไรกินกันบ้าง ….วันนึงผมบอกแม่ว่าดูหนังในโรงรอพ่อดีไหม บัตรแค่สามสิบบาทเอง ซึ่งปกติหนังที่นี่ ก็เอาหนังปกติ