หมวดสาวยอดนักสืบ

เมื่อขณะที่พรรคพวกกำลังเดินไปที่ห้องพืเศษ..เมื่อทั้งชั้น 2 เหล่าสาวเสริฟ์ต่างค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่น้อยชิ้รนออก….แน่นอนรวมทั้งนันทกา ที่เดินรับออเดอร์กับแขกด้วยเนื้อตัวที่ลอนจ้อน นั้นใช่ยัยนันทกาแน่เหรอวะ…” จ่าศักดิ์เอยต่อ…เมื่อเข้ามาในห้องพิเศษ จ่าสมหมายที่ลงนั่งก็ยิ้มก่อนเอยตอบกลับ… “เออ…ตัวจริงเลย..เดี๋ยวพวกแกก็ได้เห็น…ทั้งสัมผัสและก็ได้ล่อแม่นี้ด้วย..” คำพูดของจ่าที่เอยก็ทำให้เพื่อนของมันก็หันมามองอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่ มันเอย…ก่อนที่เวลาไม่นานนันทกาก็เดินเข้ามาในห้องเมื่อจ่าสมหมายสั่งให้คน ไปเรีนยกแน่นอนว่า นันทกายังไม่ได้เห็นจ่ากับพรรคพวก.. ก่อนที่น้องคนนึงจะเป็นคนเรียกเธอไปที่ห้อง แน่นอนว่าหญิงสาว งง.ๆเล้กน้อยเพราะทุกทีจ่าก็นั่งโต๊ะธรรมดาไหงวันนี้มีเงินมากเปิดห้องพิเศษ หว่า….นันทกาที่เดินไปถึง…แน่นอนว่าวินาทีแรกที่หล่อนเข้ามาก็ต้องซ็อค… เพราะจ่าสมหมายมิได้มาคนเดียว แต่ดันพาเเพื่อนร่วมงานของเขา(และของเธอ)ที่มียศน้อยกว่าเธอเกือบทั้งหมดยก เว้นหมวดแสง…และยังมีชายที่ไม่คุ้นหน้าอีก 3คนซึ่งรวมๆแล้ว 6 คน… หญิงสาวที่

หน้าแดงทันตาพร้อมกับเอามือปิดเต้านมที่โชว์อยู่ทันที..และก็แน่ ละว่าสายตาของเธอหันไปทาง จ่าสมหมายเพราะมีคนเดียวที่จะพาพวกนี้มาได้…. “เป็นอะไรละน้องหญิง….นี่เพื่อนๆพี่รู้จักไว้สิจ๊ะ…” คำกล่าวของจ่าสมหมายที่เอยขึ้น หญิงสาวที่มองอย่างไม่ชอบพอถึงแม้ในใจอยากเอยถามว่าจ่าสมหมายพาคนอื่นๆมา ทำไมเสียก็ตาม ซึ่งหล่อนก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก

“เหรอคะ….” นันทกาที่เอยตอบ อย่างฝืนยิ้ม..ในใจที่เริ่มหวั่นๆเพราะเธอไม่แน่ใจแล้วว่าคืนนี้เธอจะโดนทำ อะไร…ขณะที่จ่าสมหมายยิ้ม…และเอยต่อ….

“เอ้าชงเหล้าให้พวกพี่หน่อยสิ…” จ่าสมหมายที่เอยสั่งแน่นอนว่ามันเป็นงานของหญิงสาวที่ต้องทำ มือที่ปกปิดเต้านมอันอวบอึ๋มก็ค่อยๆคลายๆ…ซึ่งเธอก็ต้องจำใจชงเหล้าในสภาพ ที่เปลือยเปล่าต่อสายตาของคนที่เธอรู้จัก

(ถ้าไม่รู้จักเธอก็คงไม่อายกว่านี้….)

สายตาของเหล่าเพื่อนของจ่าที่มองทั้งนมที่แกว่งไปมา กับสะโพกที่ขาวกลม…ทุกคนก็มองและกลืนน้ำลายลงคอเป็นแถวๆ….ก่อนที่จะเป็นหมวด แสงที่เดินเข้าไปกอดรัดหญิงสาวที่กำลังเสริฟ์เหล้าอยู่…

“ขาวสวย…อึ๋มแบบนี้ได้ล่อซะทีจะไม่ลืมเลย...” หมวดแสงเอยพร้อมกับดึงร่างอรชรของนันทกาไปนั่งบนตักพร้อมกับมือของมันที่ลูบ คลำร่างของเธอ…ท่ามกลางเสียงร้องห้ามของหล่อน…

“อย่าคะ….อย่าทำแบบนี้…” นันทกาเอยอย่างอดทน…พร้อมกับอับอาย…ซึ่งแน่นอนว่าถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักเธอ ยังพอทำใจได้…แต่นี่เป็นคนที่เธอรู้จักและเจอกันบ่อยในสถานี….ขืนถูกทำแบบ นี้ต่อไปเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเมื่อจบภารกิจนี้นะ….

นันทกาที่พย