“จริงหรือคะ ....น่าสนใจ”
รติกรพูดเสียงหวานฉ่ำ มือค่อยๆลูบไล้ต่ำลงไป จากใบหน้า... ลงไปทีหน้าอก... ต่ำลงไป... ปลดเข็มขัด... เปลื้องกางเกงเขาออก.... แล้วล้วงเอาความเป็นชายของเขาออกมา... วันชัยใจเต้นระทึก ถ้าหากเป็นยามปกติที่อยู่กันสองต่อสอง ชายหนุ่มคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดีที่มีสาวสวยมาทำกับเขาแบบนี้ แต่ในสถานการณ์ตอนนี้ เขากลับเต็มไปด้วยหวาดกลัว วันชัยรู้ดีว่าภายใต้ใบหน้าสวยๆของรติกรนั้น ซ่อนไว้ด้วยความอำมหิตไม่ผิดไปจากอสรพิษ
“จะทำอะไรผม” เขาระร่ำระลัก หน้าซีดเผือด
“รู้มั๊ยว่าเอ้ชอบอะไร” รติกรพูดช้าๆ “ผู้ชายที่รักและซื่อสัตย์ต่อเมียไง เอ้ยังไมเคยเห็นจริงๆเลย”
หญิงสาวพูดพร้อมกับขยับข้อมือไปมา... แม้วันชัยจะเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น แต่ภายใต้การปลุกเร้าด้วยอุ้งมืออันอ่อนนุ่มของหญิงสาว ก็ทำให้ท่อนเอ็นของเขาตั้งผงาดขึ้นมา มันพองตัวใหญ่โตจนแม้แต่อุ้งมือของหญิงสาวยังกำแทบไม่รอบ
เสี่ยตงซึ่งจับตามองอยู่ตลอดเวลา เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง
“นี่เอ้จะทำโทษมัน หรือจะพามันขึ้นสวรรค์กันแน่” เสี่ยตงพูดประชดประชัน
แม้จะอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด แต่ลูกน้องสองคนที่ยืนคุมเชิงอยู่ด้านหลังของวันชัยก็รู้สึกขบขันกับคำพูดแดกดันของเสี่ยตงไม่น้อย ส่วนรติกรนั้นหัวเราะเบาๆ ในใจของหญิงสาวคิดว่าอาของเธอช่างไร้รสนิยมสิ้นดี รติกรชอบที่จะหยอกเย้ากับเหยื่อเล่นก่อนที่จะขย้ำอย่างโหดเหี้ยม
“อย่าใจร้อนซิคะคุณอา เอ้แค่อยากรู้ว่า...” เธอแกล้งหยุดชะงักมองสีหน้าที่ขาวซีดของวันชัย ก่อนจะกล่าวต่อ “อยากจะรู้ว่าคุณวันชัยจะรักเมียซักแค่ไหน”
“ฆ่าผมเถอะ... ฆ่าผมดีกว่าที่จะให้ผมทรยศต่อเธอ”
“โอ้ ช่างมีความรักอันล้ำเลิศ” หญิงสาวพูดหยอกเย้า “แต่ว่ารักแค่ไหนล่ะ รักมากกว่าสิ่งนี้หรือเปล่า”
พูดพลางบีบมือเบาๆ ในขณะที่มืออีกข้างเอื้อมไปหยิบคัตเตอร์บนโต๊ะ จ่อมันเข้าที่โคนท่อนเอ็นของเขา วันชัยเหงื่อแตกโทรมเต็มหน้า
“เอ้จะให้คุณเลือก ระหว่างเจ้านี่กับเมีย คุณเลือกได้อย่างเดียวเท่านั้น บอกมา” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
“อย่า...อย่าทำผม...ปล่อยผมเถอะ ผมผิดไปแล้ว” ชายหนุ่มวิงวอน เข่าอ่อนแทบจะทรุดลงกับพื้น แต่ต้องฝืนยืนตัวแข็งทื่อ เพราะกลัวว่าของรักจะโดนคมของคัตเตอร์
“เลือก” รติกรตะคอกใส่หน้า พลางกดคัตเตอร์ลงไป คมมีดกรีดเข้าไปในผิวเนื้อบางๆ วันชัยส่งเสียงร้องโหยหวน “อย่า.อย่า......อย่าทำ...ผมยอมแล้ว..ผม... อ่านทั้งเรื่อง
