บ่ายวันหนึ่ง ณ โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในเมืองกรุง ครูอภิชัยกำลังยุ่งกับการจัดของในห้องงานไม้ของโรงเรียน หลังจากที่อาจารย์ใหญ่ได้มอบหมายให้ครูอภิชัยเป็นครูพิเศษสอนวิชางานไม้แทนครูคน
เก่าที่เกษียณไป เขาจัดห้องเรียนอย่างเหนื่อยล้า นอกจากข้าวของเก่าๆในห้องที่ต้องจัดเก็บให้เรียบร้อยก่อนวันรุ่งขึ้นแล้ว ความเศร้าโศกเสียใจที่เมียของเขาที่แต่งงานอยู่กินกันมา 2 ปีต้องตายจากไปด้วย
อุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ 3 สัปดาห์ก่อนก็ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยอ่อนยิ่งขึ้น เขาตัดสินใจหยุดพักสักครู่ก่อนจะลงมือจัดของที่เหลือให้เสร็จก่อนโรงเรียนปิด ครูอภิชัยล้มตัวลงนั่งหลังพิงกล่องเก่าๆใบหนึ่งซึ่ง
ครูอภิชัยต้องขนออกจากห้องเป็นรายการต่อไป พลางครุ่นคิดถึงวันเวลาเก่าๆที่เคยอยู่เคียงกับเมียของเขา มันเป็นช่วงเวลาที่ยากจะลืมเลือนจริงๆ เมื่อมือยังว่างอยู่เขาเริ่มหยิบของในกล่องออกมาดูทีละชิ้น
ปัดเช็ดของที่ยังพอใช้ได้แยกจากของที่จะทิ้ง จนที่สุดเขาก็สะดุดตากับไหดินประหลาดใบหนึ่งที่ถูกซ่อนอยู่มุมล่างสุดของกล่องใบนั้น "อะไรวะ หยั่งกะหม้อแม่นาคแน่ะ" ผ้าขาวเขรอะฝุ่นและสายสินญ์ที่
พันอยู่รอบฝาไห ชวนให้ครูอภิชัยคิดเช... อ่านทั้งเรื่อง
