ครูชัยตื่นขึ้นมาเกือบ 7 โมงเช้า มองไปรอบๆก็เห็นตุ๊กตาตัวโปรดของเขาที่เขาได้รับมาจากเทวดาเจ่อๆอะไรซักอย่าง มันทำให้ครูชัยลืมความเศร้าที่เมียของเขาต้องตายจากไปได้จริงๆ เพราะเมื่อคืนครูชัยได้
พบกับสวรรค์แห่งใหม่ที่เมียของเขามิอาจเทียบติด นั่นคือลูกศิษย์ของเขานั่นเอง ความลับในห้องน้ำของวิภาวีลูกศิษย์จอมซนของเขาทำเอาใจเต้นไม่หาย เขามองตุ๊กตาตัวนั้นก็สังเกตเห็นว่า"ยัยวิตุ่น" (ที่
เพื่อนๆของเธอเรียกัน) ขนาด 15 เซนฯบัดนี้เปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดนักเรียนแล้ว ครูชัยมองนาฬิกาก็เพิ่งได้รู้ว่าตนเองนั้นตื่นสายแล้ว จึงรีบลุกไปอาบน้ำ กินข้าว แต่งตัวจากนั้นก็ดึงเส้นผมที่พันรอบตุ๊กตา
ลูกศิษย์ออก ตุ๊กตานั้นก็กลับเป็บตุ๊กตาสีขาวซีดเหมือนตอนแรกที่เทวดาเล่ยให้มา ครูชัยนำมันใส่กระเป๋าไปโรงเรียนด้วย...
วันนี้เป็นวันอังคาร ครูชัยไปถึงโรงเรียนช้ากว่าเวลาปกติ แต่ก็ทันเวลาเปิดห้องงานไม้ที่เขาสอนและมีเวลาอีกพอสมควรในการเตรียมการสอนในคาบแรก การสอนในเช้าวันนั้นเป็นไปอย่างราบรื่นตามที่ครู
ชัยตระเตรียมไว้...
จนกระทั่งสอนนักเรียนชั้น ป.5 ไป 2 ห้อง ครูชัยก็มีเวลาพักไปจนถึงบ่ายโมงเพราะไม่มีสอน เมื่อตรวจงานนักเรียนเสร็จครูชัยชอบมองไปรอบๆห้องเพื่อผ่อนคลาย เพราะห้องงานไม้ที่ไม่มีเด็กนักเรียน
เรียนมันช่างเงียบสงบเสียจนแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจตัวเอง ซักพักครูชัยก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืนอีกครั้ง เขานึกถึงเรือนร่างของวิภาวียามเปลือยเปล่าว่าจะงดงามเพียงใด จะเหมือนกับที่ตนเห็นเมื่อคืนหรือ
ไม่ คิดแล้วครูชัยก็หยิบตุ๊กตาของเขาออกมา มัดเส้นผมวิภาวีที่ตนเก็บได้ วางไว้บนโต๊ะทำงานของเขาแล้วรออย่างใจเย็น... ตุ๊กตาขาวซีดไร้วิญญาณก็กลับกลายเป็นวิภาวีลูกศิษย์ของเขาในขนาดความสูง 15
เซนฯ วิภาวีตอนนี้อยู่ในท่านั่ง ดูเหมือนจะเรียนวิชาใดวิชาหนึ่งอยู่ ครูชัยได้แต่เดาว่าวิภาวีกำลังทำอะไรอยู่บ้างเพราะนอกจากตัวตุ๊กตาและเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่แล้ว สิ่งอื่นรอบตัวของวิภาวีจะไม่สามารถสังเกต
เห็นได้จากตุ๊กตาตัวนี้ ครูชัยเฝ้ามองทุกอิริยาบถของวิภาวีอย่างสนใจ โดยไม่แคร์สายตาของลูกศิษย์ที่เงยหน้าขึ้นมองเป็นระยะๆ เพราะเขารู้ดีว่าลูกศิษย์จอมซนของเขาไม่มีทางรู้ว่าถูกครูเฝ้าสังเกตพฤติกรรม
อยู่ วันนี้วิภาวีรวบผมที่ยาวเกือบถึงกลางหลังของเธอเป็นมัดเดียวแล้วผูกด้วยโบว์สีขาว ทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าที่ครูชัยเห็นเมื่อวันก่อน... อ่านทั้งเรื่อง
