ครูชัยเก็บกุญแจใส่กระเป๋า หันมามอง 5 สาวก็เป็นพวกเธอยืนแบ่งกันเป็น 2 กลุ่ม ทำให้ครูชัยได้มีโอกาสพิจารณาวิภาวีและธนชพรรณที่เพิ่งมาถึงอย่างละเอียดถี่ถ้วน วิภาวีวันนี้เธอมาในชุดเสื้อกล้ามสีขาวที่
ซ้ายเสื้อกล้ามลายขาวแดงตัวเล็กๆเอาไว้ภายใน กระโปรงของเธอเป็นกระโปรงสั้นครึ่งน่องสีเหลืองสูงกว่าเย็นฤทัยเล็กน้อย เธอผูกเปียเล็กสองอันไว้ที่ข้างหู ผมส่วนที่เหลือปล่อยยาวเอาไว้ด้านหลัง นับว่า
เป็นชุดล่อตะเข้ที่ดีอีกตัวหนึ่งเลยทีเดียว ส่วนธนชพรรณเธอมาในชุดเสื้อกล้ามสีขาวที่ไซส์ใหญ่กว่าตัวเธอเล็กน้อย กางเกงเป็นกางเกงรัดรูปสีน้ำเงินเข้มสูงเลยหัวเข่า กับรองเท้าผ้าใบสีขาว วิภาวีที่ยังจับมือ
ธนชพรรณเอาไว้ยืนอยู่ที่หลังห้องซึ่งใกล้กับประตูทางเข้า ข้างโต๊ะทำงานของเขา ส่วนอีกสามสาวหนีไปยืนเรียงชิดติดกันหน้าชั้นเรียนมองครูชัยด้วยสายตาที่คาดเดาอารมณ์ไม่ถูก "โอ้!...นี่แบ่งทีมกันเรียบ
ร้อยเลยเหรอ...เออดี ไม่ต้องเสียเวลา" ครูชัยเอ่ยปากอย่างอารมณ์ดี "ไม่ขำเลยนะครู...ปล่อยพวกหนูเดี๋ยวนี้นะ!" ณัฐนิชายังไม่เลิกปากแข็ง แต่ครูชัยกลับไม่สนใจ เขาก้มลงเก็บกางเกงในของเย็นฤทัยที่ตก
อยู่กับพื้นขึ้นมาถือไว้ "อืม...ครูอยากได้แบบนี้อีกซัก 2 ตัวจัง วิกะอิ๊บช่วยไปหามาให้ครูทีสิ" ครูชัยสั่งงานแรกให้สองผู้ช่วยสาวทำ วิภาวีกับธนชพรรณยิ้มแบบขำๆกับงานชิ้นแรกของเธอ ผิดกับณัฐนิชาและชล
ดาที่หน้าซีดเผือดยืนขาสั่นอยู่หน้าห้อง พวกเธอเคยโดนจับถอดกางเกงในมากันหมดแล้ว แต่ตอนนี้ต่อหน้าเพื่อนและรุ่นน้อง สองเด็กสาวอายจนหน้าแดงเมื่อรู้ว่าจะเจออะไรต่อจากนั้น "ครูชัยคะ...หนูขอ
ร้องนะคะ ปล่อยพวกเจ๊ปลาไปเหอะค่ะ" เย็นฤทัยออกมาเป็นตัวแทนช่วยเจรจาแต่ไม่มีใครสนใจฟังเธอเลยซักคนเดียว 4 สาววิ่งวุ่นกันไปทั่วห้องเล่นไล่จับกันอุตลุด จนกระทั่งวิภาวีกับธนชพรรณเริ่มเรียนรู้
ที่จะต้อนจับทีละคน ครูชัยยิ้มกับการเรียนรู้โดยไม่ต้องสอนของพวกเธอพลางมองณัฐนิชาซึ่งตอนนี้โดนสองสาวล้อมเอาไว้ที่มุมห้องหน้าชั้นเรียน ส่วนชลดาและเย็นฤทัยหนีมากอดกันอยู่อีกฟากหนึ่ง คอย
เฝ้ามองความเป็นไปของณัฐนิชาโดยที่ไม่รู้จะช่วยเธอยังไงดี
"วิ!...อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ไม่งั้นชั้นฟ้องครูอุษณีย์จริงๆด้วย!" ณัฐนิชาเริ่มหาตัวช่วย "เอาสิยะ! ชั้นก็จะฟ้องครูอุษณีย์เหมือนกัน ว่าเธอกับชลดาทำอะไรกันเมื่อกี้...ฮิๆๆ" วิภาวีพูดเสร็จก็ไม่รอช้า กระโจนเข้า
ตะครุบตัวณัฐนิชากอดเธอเอาไว้จากด้านหลัง "เฮ้ย! ปล่อยนะ...ยัยวิบ้า!" มือของณัฐนิชาถูกรวบกอดเอาไว้ข้างลำตัว สายตาเธอมองตรงไปข้างหน้าก็เห็นธนชพรรณยืนจ้องเป้ากางเกงเธออยู่ "ธนชพรรณ...ถ้า
