ชายหนุ่มลืมตาโพลงในความมืด บรรยากาศภายในห้องมัวสลัว มีเพียงแสงไฟจากระเบียงส่องทะลุม่านเข้ามาเลือนราง เขานอนนิ่งสักพักก่อนจะขยับขึ้นมาพิงที่หัวเตียง แล้วหันไปกดไฟนาฬิกาดูเวลา
ตอนนี้มันบอกสถานะเกือบสามนาฬิกาแล้ว มันเป็นเวลาที่มนุษย์ปกติต้องพักผ่อนหลับนอน แต่เขากลับรู้สึกตาแข็ง ไม่มีความง่วงแม้แต่น้อย
เขาเป็นอย่างนี้มานานแล้ว ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในวันนั้น ผ่านมาถึงวันนี้ก็ร่วม 3 เดือน ภาพเหตุการณ์อันอดสูในวันนั้นยังคงปั่นป่วนในประสาทไม่จางหาย ภาพที่แฟนสาวของเขา... เขาสลัดศีรษะเบา ๆ
พยายามลืมภาพนั้นทิ้ง แต่ยิ่งทำลืม เหมือนมันยิ่งเข้ามาวนเวียนซ้ำซากจนน่าหงุดหงิดใจ
นอกจากนั้นแล้ว เขาไม่เข้าใจว่า ทำไม แอน แฟนสาวของเขาถึงไม่ติดต่อมาอีกเลย... เขาคิดทบทวนหาเหตุผลอยู่นาน และคิดจะติดต่อไปหาเธอเองอยู่หลายครั้ง แต่ก็เปลี่ยนใจทุกครั้ง ด้วยเหตุผลอะไรสัก
อย่างที่เขาก็ไม่สามารถตระหนักได้
ยิ่งคิดยิ่งสับสน เขารู้สึกปวดขมับหนึบ
“ยังไม่นอนหรือคะ...บี นึกว่าต้นหลับแล้วนะเนี่ย...”
หญิงสาวข้างกาย พลิกตัวตะแคงหันหน้ามาทางเขา ดวงตากลมโตหรี่ปรือมองสบตา ผมยาวสลวย ถูกเจ้าของทัดอยู่ที่ใบหู หัวไหล่นวลเนียนข้างหนึ่งสะท้อนแสงไฟระเบียง เรือนร่างเธอเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้า
ห่มหนา
ต้น หันมาสบตาเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไร ก่อนจะเลื่อนมือมาลูบไล้ผมเธอแผ่วเบา
“เปล่า...ผมแค่นอนไม่หลับน่ะ”
“อืม ... แต่บีหลับไปงีบนึงแล้ว...“
หญิงสาว พูดเสียงแผ่ว ก่อนจะขยับมาหนุนที่ท่อนแขนของเขาด้วยจริตออดอ้อน ตาหลับพริ้ม สองมือนุ่มกอดรัดที่ท่อนแขนนั้น อกอวบใต้ผ้าห่มบดบดเบียดอยู่ที่ท่อนแขน จะตั้งใจหรือไม่ มีแต่เจ้าตัวเท่า
นั้นที่รู้
ต้น ก้มลงมองสาวสวยข้างกาย เธอเป็นอีกคนหนึ่ง ที่เขา “ได้” มาจากสถานบันเทิงยามค่ำคืน ด้วยหน้าตาหล่อเหลา บวกกับคารมคมคายและเงินตราอันมีพลังลึกลับของเขา ทำให้เขาสามารถไขว่คว้าหญิง
สาวที่เขาคิดว่า “ง่าย” คนใดก็ได้มาครอบครอง สาวคนนี้ก็เหมือนกับอีกหลายคนที่เขาผ่านมา ง่ายทั้งการได้มาและทิ้งไป ...ซึ่งต่างจากเธอคนนั้นโดยสิ้นเชิง … แอน แฟนสาวของเขา
ต้นเหลียวมองไปรอบกาย เขานอนอยู่ในห้องคอนโดของสาวสวยคนนี้ เปล่า-เขาไม่ได้ทุ่มทุนซื้อให้ และเขาก็ไม่อยากรู้ด้วยว่า ไอ้งั่งหน้าไหนมันซื้อให้หล่อน
ซื้อให้หล่อนมาเสพสมกับชายอื่น ...
คิดได้เท่านี้ อารมณ์ประหลาดบางอย่... อ่านทั้งเรื่อง
