“ขอบคุณมากค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ ...บ๊ายบาย พี่ต้น”
แอนยกมือไหว้คุณพ่อเต็มที่นั่งอยู่เบาะหน้า แล้วหันมาไหว้คุณหญิงนวดีที่นั่งอยู่เบาะหลัง โบกมือน้อย ๆ ให้แฟนหนุ่มที่ทำหน้าที่สารถีซึ่งขนกระเป๋าเดินทางไปวางไว้ในบ้าน แอนยิ้มหวาน ยืนรอหน้าบ้าน
ให้พี่ต้นเคลื่อนรถออก แวบหนึ่งนั้น เธอสบตากับพ่อเต็ม แอนเห็นแววตาคมกริบบาดลึกความรู้สึกเธออย่างประหลาด จนสาวสวยต้องหลบสายตา หันไปเปิดประตูเข้าบ้าน
แอนทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาในบ้าน ตาเหม่อมองเพดาน ความคิดโลดแล่นไปไกล ไปเที่ยวครั้งนี้เธอรู้สึกเหนื่อยใจอย่างประหลาด ความสุขน่ะมีแน่นอนเพราะเธอได้อยู่กับแฟนหนุ่มถึง 4 วันเต็ม แต่ความ
ผิดพลาดก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า คราวนี้เธอต้องพลีกายให้บิดาของแฟนหนุ่มตักตวงความสุขจากร่างกายเธอ โดยที่เธอเองก็เต็มใจ เพราะความกระสันมันรุกเร้าและทำให้เธอใจอ่อน
แอนรู้สึกผิดทุกครั้งเมื่อพายุโลกีย์สงบลง บัดนี้ แอนรู้ตัวเองดีว่า ความรู้สึกทางเพศในตัวเธอรุนแรงยิ่งนัก เธอต้องหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดขึ้นอีก
...เธอได้ผ่านผู้ชายมาแล้วถึง 4 คนแม้จะเป็นแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ตัวเลขอันน่าเวทนานี้ ทำให้เธอเกลียดตัวเองจับใจ ที่ปล่อยให้เพลิงฤษณา ผลักตัวเธอลงสู่หลุมดำแห่งคาวโลกีย์อันแปดเปื้อนครั้งแล้วครั้งเล่า...
ระหว่างที่อยู่ภูเก็ต พี่ต้น พยายามจะหาโอกาสใกล้ชิดกับเธอตลอดเวลา แต่ด้วยความรู้สึกผิดจากเหตุการณ์กับพ่อเต็มในคืนแรก เหมือนตราบาปประทับแน่นในใจ เธอจึงหลีกเลี่ยงที่จะไม่อยู่กับพี่ต้นสองต่อ
สอง เช่นเดียวกับไม่ใกล้ชิดกับพ่อเต็ม ซึ่งเธอก็โล่งใจ เมื่อพ่อเต็มไม่มีทีท่าอะไรให้เป็นพิรุธ...
...ความคิดโลดแล่นเรื่อยเปื่อย แล้วแอนก็เผลอหลับด้วยความอ่อนเพลีย...
บ้านจัดสรรในหมู่บ้านแห่งหนึ่งเรียงกันเป็นทิว ทุกบ้านทุกหลังดีไซน์เหมือนกันไปหมด หลังคาชนหลังคา ดูราวกับบ้านตุ๊กตาในเมืองเด็กเล่น
ชายหนุ่มยืนอยู่นอกรถ เอื้อมมือเข้าไปกดแตรที่พวงมาลัย ครู่เดียวสาวสวยวันแรกแย้มก็เดินยิ้มออกมา
“ทำไมพี่อาร์มมาเร็วจัง ฝนยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย...”
ฝน ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน ร้องบอก อาร์ม แฟนหนุ่มของเธอที่จอดรถรออยู่นอกรั้ว ชายหนุ่มยิ้ม แต่ใบหน้าดูหมองคล้ำ เขามองไปตามเรือนร่างของสาวสวย ที่ตอนนี้ ใส่เสื้อยืดรัดรูปเน้นหน้าอกหน้าใจจน
ขึ้นเป็นก้อน เอวเว้าคอด ต่ำลงมาคือ สะโพกผายที่ห่อหุ้มด้วยกางเกงขาสั้นกุดอวดเรียวขาเพรียว... อ่านทั้งเรื่อง