สมัยก่อนโน้น พวกผมกับบรรดาเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันก็มักจะมีความสัมพันธ์ฉันเพื่อนฝูงที่วันๆ เอาแต่เล่นกวนประสาทกัน เต็มไปด้วยการแสวงหาแบบผิดๆ ถูกๆ ที่ไม่ได้มีผลลัพธ์อื่นใดนอกจากความสุขเล็กๆ น้อยๆ แบบของใครของมันและแบบเงียบ ความรัก พวกผมนั้นคิดกันแต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ และยิ่งพวกผมก้าวล้ำเข้าไปในการชีวิต ไอ้คำว่า ร่วม ที่มันอยู่ข้างหน้าคำว่า รักนั้น ก็ยิ่งทวีความสำคัญมากยิ่งขึ้น เราต้องการทำเรื่องพรรค์อย่างว่า เครื่องเพศของเรา จ้าวโลกของเรา อวัยวะทั้งหลายในตัวพวกผมต่างอดรนทนไม่ไหวที่จะได้กระทำการ ร่วม รัก แล้วไอ้คำหลังคำว่า รัก นั้นก็ตกอันดับกลายเป็นเรื่องรองไป
แล้วในที่สุด วันหนึ่งผมก็ได้ ร่วม รัก จริงๆ สักที ไม่ใช่กับเด็กสาวรุ่นเดียวกันกับผมหรอกนะ หากแต่เป็นหญิงสาวอายุอานามประมาณ 30 นี่แหละ หล่อนเป็นคนตากลมใหญ่ ปากใหญ่กลมอวบอิ่ม หน้าอกใหญ่ที่รอบปลายยอดกลมสีน้ำตาล หน้าท้องกลมกลึงไปหมด สะดือก็กลมลึก ผมได้รู้จักหล่อนที่ ลากรองด์โชมิแยร์ (โรงเรียนสอนวาดรูป) แล้วเราก็ไปเจอกันที่รถไฟฟ้าในตอนบ่ายของฤดูใบไม้ผลิ หล่อนสวมชุดกระโปรงผ้าไหมหรือไม่ก็ไหมเทียมมันวาวที่ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงรายละเอียดต่างๆ ของชั้นในของหล่อน ทันใดนั้นเองหล่อนก็กระซิบว่า “เธออยากจะ ร่วม รักมั้ย” แล้วคราวนี้ไอ้คำว่า ร่วม นี่มันไม่ได้ทำให้ผมยี่หระเลยสักนิด ตรงข้าม ไอ้การ ร่วม รักเนี่ยมันเป็นสิ่งเดียวที่ผมปรารถนาที่จะได้ทำ ทำ และก็ทำ ผมพาหล่อนมาที่ห้องของผมที่ถนนแปร์เซอวาลและเราก็ ร่วมรักกัน
หล่อนเปลื้องเสื้อผ้าของหล่อนออกมาแล้วพาดมันซ้อนๆ กับซับในของหล่อนที่ราวของเตียง ในขณะที่ผมเฝ้ามองหล่อนถอดเสื้อผ้า ผมก็ได้เข้าใจว่า ไอ้การ ร่วม รัก นี้เนี่ย มันเป็นการกระทำที่ดูจะเป็นมิตรที่สุดในโลกนี้เลย แล้วหล่อนก็ลงไปนอนหงาย ปากกว้างที่เคลือบสีของหล่อนแย้มยิ้มพร้อมกับบอกผมว่า “มาสิ” แล้วผมก็ทาบทับลงบนร่างหล่อนอย่างว่าง่าย จากรสสัมผัสของผิวกายอันเปล่าเปลือย ผมก็ได้กระจ่างแจ้งแก่ใจว่า มันช่างเป็นสิ่งที่เหมาะที่ควร เป็นเรื่องง่ายๆ ดีๆ และก็นุ่มนวลเอามากๆ ที่ได้อยู่แนบชิดกับเรือนร่างไร้อาภรณ์ของหญิงสาว ปากกว้างของหล่อนแย้มยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวแล้วก็พูดขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเช่นเคยว่า “ตรงนี้” และนำผมไปยังเครื่องเพศของหล่อน
แล้วเมื่อผมดิ่งเข้าไปลึกสุดภายในเลือดเนื้อที่ทั้งเปียกชุ่มทั้งน่าพิศวาสอันรัดรึง... อ่านทั้งเรื่อง
