เพื่อนมานอค้างที่บ้าน

ดิฉันแต่งงานแล้วกับเพื่อนรุ่นพี่สมัยเรียนมา 7 ปีกว่าๆแต่ไม่มีลูกสักทีก็เลยอยู่ด้วยกันสองคนกับสามีโดยเช่าแฟลตที่คลองจั่นซึ่งเป็นห้องโล่งๆและมีห้องน้ำ เนื่องจากเจ้าของที่ให้เช่าไม่ได้ดัดแปลงตกแต่งใดๆเลย แต่เราก็มีความสุขตามอัตภาค มีเพื่อนของดิฉันและสามีชื่อชนะตั้งแต่สมัยเรียนมาเยี่ยมเยียนเสมอ ทั้งสองชอบดื่มด้วยกันจนมืดค่ำพี่นะจึงจะกลับ บางครั้งดิฉันก็นั่งร่วมวงด้วยแต่ส่วนใหญ่จะแยกไปดูทีวีที่มุมหนึ่งมากกว่าเราคุยกันทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องบนเตียงที่ไม่ลึมากนัก เรามีความรู้สึกผูกพันธ์กับพี่นะมากจนกระทั่งว่าถ้าพี่นะไม่มาบ้านเราสักสองสามวันจะรู้สึกเหงาและต้องโทรตามกันบ่อยๆมาก พี่นะเองก็มีภรรยาแล้วแต่เป็นผู้หญิงที่ขี้หึงอย่างมากแถมยังหยาบคายชอบด่าว่าสามีทำให้เราไม่อยากไปบ้านพี่นะเพราะเคยเกิดปัญหาด่ากระทบกันมาแล้ว ซึ่งพี่นะก็เข้าใจเราดี การที่พี่นะมาบ้านเราบ่อยเมื่อกลับบ้านก็ต้องพบกับอะไรบ้างเราก็รู้กันดีเหมือนกัน แต่พี่นะก็เคยพูดบ่อยๆว่าอยากจะเลิกกันเพราะชีวิตไม่มีความสุข เมียไม่ค่อยเข้าใจ

และตอนนี้พี่นะก็อาศัยอยู่บ้านภรรยาซึ่งเป็นบ้านใหญ่ พ่อแม่ภรรยาฐานะดีมากและไม่ค่อยชอบลูกเขยนัก จะชวนภรรยาออกมาอยู่ข้างนอกภรรยาก็ไม่ยอมออกมากลัวจะลำบาก แล้ววันแตกหักก็มาถึงพี่นะหิ้วกระเป๋าใบใหญ่นั่งแท็กซี่มาที่แฟลตและบอกว่าขออาศัยซุกหัวนอนสักคืนเพราะทะเลาะกับเมียมาหนักและคงจะไม่คืนดีกันอีกแล้ว เรารู้สึกตกใจและเห็นใจบอกพี่นะว่าจะอยู่นานสักเท่าไดก็ได้ เรารู้สึกยินดีที่ปัญหาพี่นะน่าจะจบเสียที

พอพี่นะมาค้างกับเราและเราก็พยายามดึงใว้ให้นานที่สุดเพราะไม่อยาให้พี่นะไปเสียค่าเช่าที่อื่นในช่วงกลางเดือนแบบนี้ แต่เราก็ประสบปัญหาใหม่คือ

ปกติดิฉันและสามีจะร่วมกันแทบจะทุกวันพอมีพี่นะมานอนข้างๆเรียงกันอยู่หน้าทีวีก็เลยอดมาหลายวันต่างคนก็ต่างมีอารมณ์แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร พี่นะก็คงรู้ๆพอปิดไฟนอนแกก็นอนหันหลังให้และกรนครอกไปเร็วมาก ไม่รู้ว่ากรนจริงหรือเปล่า เราก็เลยอาศัยช่วงนี้ร่วมกันแบบเงียบๆซึ่งมันก็ไม่เหมือนกับอยู่กันตามลำพังแน่นอน บางครั้งดิฉันอยากอยู่ข้างบนบ้างก็ทำได้ไม่ถนัดเพราะเกรงว่าพี่นะจะหันมาเจอเข้า และไม่รู้เป็นอะไร ยิ่งมีคนอยู่ข้างๆเราก็ต่างยิ่งมีอารมณ์มากขึ้น จนแทบจะเบิ้ลเสียตั้งหลายครั้ง

วันหนึ่งพี่รอง(สามี)นั่งดื่มกับพี่นะมีดิฉันร่วมวงด้วย พี่นะเอ่ยถึงเรื่องที่จะแยกไปอยูตามลำพังซึ่งเราก็ค้านกันเต็มที่ พี่นะก็ว่าเกรงใจจะแย่ และที่สำคัญรองกับ(ภา)

จะมีอะไรกันก็ไม่สะดวก ดิฉันอายมากต้องพูดออกไปว่า ภาไม่อายหรอก พี่นะนะซีต้องอาย นี่แสดงว่าไม่ได้หลับใช่ใหม ก็ใครจะไปหลับได้ละภาออกเสียงดังขนาดนั้น แล้วเราก็หัวเราะกัน แหมพี่นะก็เวลามันเต็มที่