Με την Βαλέρια είμαστε περίπου 10 χρόνια μαζί και παντρεμένοι 11. Ναι μην τρελαίνεστε, πρώτα την παντρεύτηκα κι ύστερα κάναμε σχέση. Καλοκαίρι του 1997, μόλις που την είχα γνωρίσει στην Ίο που δούλευε σαν δασκάλα κι εγώ έκανα διακοπές και μου την έριξε.
-«Με παντρεύεσαι; Θέλω να πάρω μετάθεση στην Αθήνα και πρέπει να παντρευτώ. Ο δικός μου είναι παντρεμένος και δεν γίνεται να με παντρευτεί» έμεινα παξιμάδι αλλά αυτή απτόητη συνέχισε «εικονικά φυσικά και τα έξοδα δικά μου»
Πολυβόλο η Βαλέρια, θολωμένος εγώ, έγινε. Πότε την παντρεύτηκα, πότε ανέβηκε Αθήνα, πότε χώρισε με τον δικό της, πότε τα φτιάξαμε εμείς δεν κατάλαβα. Τόσα χρόνια μαζί ένα πράγμα δεν συμβαίνει, πλήξη. Με την Βαλέρια δεν πλήττεις ποτέ. Είτε θυμωμένη, είτε αναμμένη, είτε προκλητική, είτε γαλιάντρα έχει τον τρόπο της να σε εξιτάρει και να σε ικανοποιεί. Το σεξ ειδικά είναι το πεδίο αναφοράς της. Είναι φορές που θέλω να την γαμάω, να την γαμάω, να την γαμάω, να την γαμάω και δεν μου φτάνω. Θέλω να την λιώσω να την διαλύσω, να την ξεσκίσω σε 1000 κομμάτια κι αυτό το έλλειμμα που μου δημιουργεί το ευχαριστιέται και το απολαμβάνει μέχρι κεραίας.
Πώς να βαρεθώ λοιπόν ένα τέτοιο πλάσμα και πώς να το χωρίσω. Θα σας διηγηθώ τι μου συνέβη πρόσφατα.
Ήταν απόγευμα όταν με πήρε τηλέφωνο και μου είπε
-«Σου έχω τα ρούχα έτοιμα στο κρεβάτι, θα συναντηθούμε στις 11μμ στο μπαρ …..»
Δεν ήξερα το μπαρ και μου έδωσε περιοχή και διεύθυνση. Πήγα λίγο μετά της 11μμ. Αφού δυσκολεύτηκα να το βρω αλλά να βρω και μέρος να παρκάρω. Είχε πολύ κόσμο, λίγο φώς κι άγνωστες φάτσες. Έψαξα την Βαλέρια με τα μάτια αλλά δεν την βρήκα. Μου φάνηκε περίεργο γιατί η Βαλέρια ήταν αλκοολική με την ώρα. Προχώρησα στο μπαρ και παρήγγειλα μια βότκα straight. Κοίταξα ξανά το ρολόι κι άρχισα να ανησυχώ που η γυναίκα μου δεν ήταν εδώ. Κάποιος στο μπαρ μου έπιασε κουβέντα. Γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν αδελφή και την έκοψα. Την πήρα στο κινητό αλλά δεν απαντούσε. Μια άλλη αδελφή ψιλοτραβεστί μου την έπεσε και με χούφτωσε κιόλας. Τότε είδα το περιβάλλον και κατάλαβα ότι είμαι σε gay bar. Πούστηδες και λεσβίες παντού. Έψαχναν τον νυχτερινό τους σύντροφο ή απολαμβάνανε με το ταίρι τους, την μουσική και την όλη ατμόσφαιρα. Τσατίστηκα. «Τι δουλειά έχουμε εμείς σε τέτοιο μαγαζί;» αναρωτήθηκα.