สราวลีมองผ่านหน้าต่างห้องนอน เห็นพ่อเธอเอนอยู่บนเก้าอี้ริมสระน้ำในบ้าน วันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งทั้งเธอและพ่อมีเวลาอยู่ด้วยกันลำพังจนกว่าจะถึงตอนเย็นที่เขมิกาและลูกชายทั้งสองจะมาร่วมรับ
ประทานอาหารเย็นด้วย
ในขณะที่เธอกวาดสายตาไปที่ร่างอันบึกบึนของพ่อ สราวลีก็นึกถึงคำสาบานของเธอที่จะพยายามขัดขวางการแต่งงานครั้งนี้เพื่อจะได้ไม่ต้องแบ่งปันพ่อเธอให้คนอื่นเชยชม แม้ว่าคนอื่นจะว่าอย่างไรเธอก็
ไม่แคร์ เธอรู้แต่เพียงว่าเธอรักพ่อที่สุดและไม่มีชายใดจะสมบูรณ์พร้อมเท่าพ่อเธออีกแล้ว
ขณะที่เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า สราวลีรู้สึกเสียวแปลบเล็ก ๆ ที่ก้นของเธอ ทำให้เธอหวนนึกถึงการร่วมรักของเธอกับรณกรเมื่อคืนก่อน หลังจากครั้งแรก ทั้งคู่ก็เย็ดกันอีก 2 ครั้ง โดยทุกครั้งก็เป็นการเย็ดรูก้น
เพราะสราวลีไม่ยอมให้เขาเย็ดรูหีเธอ
แต่รณกรก็ไม่ได้น้อยอกน้อยใจเลย เขาเดินเข้าห้องน้ำแล้วกลับมาพร้อมผ้าหมาด ๆ เอามาทำความสะอาดควยของเขา หลังจากนั้น สราวลีก็อมควยที่อ่อนปวกเปียกแล้วดูดดุนจนกระทั่งมันแข็งขึ้นอีกครั้ง มัน
ปลาบไปด้วยน้ำลายของเธอ สราวลีรู้สึกเงี่ยนขึ้นมาเมื่อรณกรคุกเข่าลงแล้วกระเด้าควยเขากับปากของเธอ จากนั้นเขาก็ให้เธอหมุนตัว แล้วค่อย ๆ ดันควยเข้าไปในรูตูดเธอ แล้วกระเด้าซอยยาว ๆ มือก็ล้วง
ไปขยำและเคล้าคลึงเต้าอวบของสราวลี
ไม่นานนัก สราวลีก็รู้จักกระแทกก้นตอบจังหวะกระเด้าของเขา แล้วขอให้เขาเย็ดเธอแรงขึ้นและเร็วขึ้นอีก ซึ่งรณกรก็ไม่ขัดข้อง เขาจับสะโพกอวบไว้แล้วกระเด้าอย่างเอาเป็นเอาตาย จนควยเขารู้สึกร้อน
ผ่าวเหมือนแท่งเหล็กเผาไฟ
สราวลีน้ำแตกไปสองครั้งก่อนที่เขาจะถึงจุดสุดยอด เธอกรีดร้องออกมาโดยไม่อายใครยามเมื่อน้ำรักอุ่น ๆของเขาพุ่งปรี๊ดเข้าไปในตูดเธอ อีกชั่วโมงต่อมา ทั้งคู่ก็เย็ดกันอีก คราวนี้บนเตียงของรณกร เธอ
นอนหงายพาดขาเรียวยาวไว้บนบ่าของรณกรในขณะที่ควยเขายังคงเย็ดรูตูดเธอเหมือนเดิม เที่ยวนี้สราวลีจำไม่ได้ว่าเธอถึงจุดสุดยอดไปกี่ครั้งก่อนที่รณกรจะน้ำแตกแล้วฟุบลงบนตัวเธอหอบหายใจด้วย
ความสุขสม
ทั้งสองได้เข้าใจกันและกันมากขึ้นและมันเป็นก้าวใหม่ของความสัมพันธ์ของทั้งคู่ โดยเขาและเธอจะดูดจะเย็ดได้ตามสะดวกเพียงแต่จะต้องเป็นการเย็ดตูดหรือปากเท่านั้น
สราวลีเปิดตู้ หยิบเอาบิกินี่ตัวใหม่ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อสองสามสัปดาห์ก่อนออกมา เธอกับเพื่อนไปช็อปปิ้งกันมาและจู่ ๆ สราวลีก็ซื้อบิกินี่ตัวนี้มาทั้ง ๆ ที่ไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองจะกล้าใส่มันเดินไปเดินมาในที่
สาธารณะหรือเปล่า เธอสวมมันแล้วก็มองตัวเองในกระจก และก็อดยิ้มให้กับสิ่งที่เห็นไม่ได้
