แฮร์รี่ พอร์ตเตอร์ เด็กหนุ่มวัย 14 ปี กำลังจะก้าวเข้าฮอร์กวอร์ต เป็นครั้งที่ 2 ภายในสามปี ที่บอกว่าเป็นครั้งที่สองก็เนื่องจากเมื่อปีที่แล้วเขากับรอนเพื่อนรัก ได้ขโมยรถยนต์ของพ่อขับมายังฮอร์กวอร์ตตามลำพังเพียงสองคน ปีนี้เขามาเหมือนกับคนอื่นๆคือนั่งรถไฟหัวจักรสีแดงเพลิงจากชานชลาที่ 9 เศษ 3 ส่วน 4 แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นสิ่งที่เขาจะไม่มีวันลืมเลยชั่วชีวิตก็คือ เขาได้เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในโลก ผู้คุมวิญญาณจากคุกอัซคาบัน ได้ขึ้นมาบนรถไฟโดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ภาพของมือที่เน่าเหม็นโผล่พ้นผ้าคลุม เงามือที่ซ่อนอยู่ภายในผ้าคลุมสีดำทำเอาแฮร์รี่ถึงกับหน้าซีดเมื่อนึกถึงมัน
ชีวิตในช่วงเปิดเทอมแรกทำให้เขารู้สึกทั้งดีใจและเหนื่อยหน่ายไปในคราวเดียวกัน เขาดีใจที่ได้พบกับเพื่อนๆหลังจากที่จมปลักอยู่ในห้องนอนเพียงลำพังที่บ้านเดอร์สลี่ตลอดหน้าร้อน แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากเปิดเทอมก็คือการบ้านกองเท่าภูเขาที่ต้องสะสางให้เสร็จโดยเฉพาะของสเนปที่จ้องเล่นงานเขาแทบทุกครั้งที่ได้พอหน้ากัน แต่เขาอาจจะดีกว่าเฮอร์ไมโอนี่ตรงที่การบ้านของเขาดูจะน้อยกว่าของเธอมากนัก“ แฮร์รี่นายดูเฮอร์ไมโอนี่สิ การบ้านของเธอสูงกว่าหัวของเธออีกนะ”รอนพูดพลางบิดขี้เกียจหลังจากที่เขียนรายงานวิชาแปลงร่างเสร็จ“ ฉันเองก็สงสัยเหมือนกันว่าเฮอร์ไมโอนี่เอาเวลาจากไหนไปเรียนทั้งๆที่เธอเองก็เรียนกับพวกเราอยู่แท้ ”แฮร์รี่ออกความเห็น พร้อมทั้งรีบเก็บสมุดหนังสือที่วางอยู่เกลื่อนกลาดเต็มโต๊ะ “ เฮอร์ไมโอนี่ การบ้านยังไม่เสร็จอีกเหรอ มันดึกแล้วนะ ”“ อีกนิดเดียวเอง เดี๋ยวฉันก็จะขึ้นไปนอนแล้วเหมือนกัน ง่วงเต็มทีแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะ ”เธอตอบอย่างอิดโรย แฮร์รี่และรอน รีบเดินขึ้นบันไดไปที่หอนอนทิ้งให้เฮอร์ไมโอนี่นั่งทำการบ้านของเธอต่อที่ห้องนั่งเล่นรวมเพียงคนเดียวเวลาช่างผ่านไปอย่างรวเร็ว ในที่สุดสิ่งที่เขาชอบมากที่สุดก็จะมาถึงในวันนี้ การลงแข่งควิชดิช แต่สภาพอากาศดูไม่ค่อยเป็นใจนักฝนเทโปรยปรายมาไม่ขาดสาย เฮอร์ไมโอนี่เสกคาถาไล่น้ำใส่แว่นตาของเขาทำให้มันมองเห็นได้ชัดเจนขึ้นในวันที่อากาศขมุกขมัวอย่างนี้ ไม่รู้ว่าเขาคิดเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่าแต่เขารู้สึกว่าเฮอร์ไมโอนี่ห่วงใยเขาเป็นพิเศษ“เอาล่ะทุกคน วันนี้เราต้องชนะให้ได้ ฉันจะเรียนที่นี่เป็นปีสุดท้ายแล้วฉันอยากคว้าแชมป์ร่วมกับทุกคน”วู๊ด กัปตันทีมพูดปลุกขวัญกำลังใจของลูกทีม หลังจากที่แฮร์รี่เหินขึ้นไปบนฟ้าแล้ว เขารู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว สายฝนที่ตกลงมากระทบตัวของเขานั้นมันทั้วเจ็บทั้งหนาวไปหมด เขามองลงไปด้านล่างไม่เห็นผู้เล่นคนใดเลย ได้ยินแต่เสียงผู้บรรยายที่พูดถึงว่าเกมไปถึงไหนแล้ว เขารู้ว่าตอนนี้ทีมของเขากำลังนำ แต่เกมคงต้องยืดเยื้อแน่ถ้าเขายังจับลูกสนิชไม่ได
(เข้าสู่ระบบ และอ่านเรื่องราวเซ็กส์ทั้งหมด)