ค่าซ่อมคอมพ์

ผมเป็นช่างคอมฯ อายุ 23 ปี อยู่ประจำร้านที่พันธุ์ทิพย์ ปกติจะมีวันหยุดแค่วันเดียวคือวันจันทร์ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาได้หยุดพัก เที่ยว หรือดูหนังตาม

โรงภาพยนตร์ต่าง ๆ ทุก ๆ วันจะมีลูกค้าแวะมาที่ร้านไม่เคยขาดเนื่องจากการจัดหน้าร้านจัดวางสินค้าได้น่าสนใจคือจะเอาอุปกรณ์ใส่ตู้โชว์ด้านหน้า

ซึ่งจะไม่เหมือนร้านอื่น ๆ ที่จะให้สาว ๆ มายืนขายหน้าร้านเพื่อเป็นการเรียกลูกค้า วันหนึ่งผมได้มีโอกาสเจอพี่สาวคนหนึ่งเค้าสนใจอยากได้

คอมพิวเตอร์ไปใช้เพื่อพิมพ์งานและเล่นอินเตอร์เน็ตผมก็เลยจัดเสป็กให้พร้อมประกอบและติดตั้งโปรแกรมเท่าที่จำเป็น พี่สาวคนนี้อายุประมาณ 32 ปี

ขาว สูงประมาณ 158 ซม. ในระหว่างที่คุยเรื่องอุปกรณ์กันอยู่ พอดีมีโทรศัพท์จากทางบ้านที่ต่างจังหวัดเข้ามาผมจึงขออนุญาตรับสายและคุยกัน

ด้วยสำเนียงพื้นบ้าน พี่สาวเค้าก็มองอยู่ หลังจากที่ผมวางสายไปแล้วเค้าก็ถามเป็นสำเนียงท้องถิ่นว่า "เป็นคนสุพรรณเหรอ" เค้าก็เป็นคนสุพรรณดี

เลยถ้ามีปัญหาเรื่องการใช้งานจะได้มีที่ปรึกษา พอตกลงกันเรื่องสเป็กและราคาได้แล้วผมนัดพี่สาวมารับคอมพ์อีกทีก็ประมาณ 1 ชั่วโมง เค้าก็ทิ้ง

เบอร์โทรไว้ให้ ถ้าคอมพ์เสร็จแล้วจะได้โทรแจ้ง... อีก 1 ชั่วโมงต่อมาผมใช้โทรศัทพ์เครื่องของตัวเองโทรหาพี่สาวตามเบอร์ที่ให้ไว้ เมื่อมาถึงผมก็

จัดแจงเปิดคอมพ์พร้อมทั้งเช็คสเป็คให้ดูถึงอุปกรณ์ต่าง ๆ ตามที่ตกลงกันไว้ พี่สาวเค้าไม่เข้าใจเรื่องรายละเอียดพวกนั้นก็เลยพูดขึ้นว่า ขอเบอร์โทร

ไว้ดีกว่าถ้ามีอะไรจะได้โทรมาถาม ผมจึงตอบไปว่าเบอร์ที่ผมโทรหาพี่นั่นงัยครับเป็นเบอร์ผมเอง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมยกคอมพ์ฯ พร้อมอุปกรณ์

อื่น ๆ ส่งให้ลูกค้าที่ลานจอดรถก่อนพี่สาวจะออกรถหันมาถามผมว่าแล้วน้องชื่ออะไรพักที่ไหน "ผมชื่อชัยครับเช่าวหอพักแถว ๆ จรัญฯ ถ้าพี่มีปัญหา

โทรมาปรึกษาได้นะครับ" ... อีก 1 อาทิตย์ต่อมาช่วงเย็นวันอาทิตย์ พี่สาวเค้าก็โทรมาหาผมถึงเรื่องปัญหาของคอมพ์ โดยพี่เค้าบอกว่าสั่งพิมพ์ไม่ได้

เลยมันไม่ทำงานพรุ่งนี้จะต้องรีบส่งงานด้วย ถ้าว่างยังไงพี่จะแวะมารับและจะไปส่งชัยที่หอพัก ผมรับปากพอช่วง 6 โมงเย็นรถ Altis สีดำก็มารอ

รับผมแต่วันนี้พี่สาวเค้าใส่ชุดเสื้อยืดสีขาวบาง ๆ พร้อมกระโปรงยีนส์สั้น ผมนั่งฝั่งซ้ายใกล้ ๆ คนขับในตอนแรกไม่คิดอะไร สักพักก็เหลือบ

ไปเห็นขาอ่อนซึ่งขณะนั้นของกระโปรงขยับร่นขึ้นมา ทำให้มองเห็นได้ถนัด ผมพยายามห้ามใจไม่ให้คิดอะไรเกินเลย เมื่อรถมาถึงคอนโดอห่งหนึ่ง

ย่านดอนเมือง "ถึงบ้านพี่แล้ว เดี๋ยวถ้าเสร็จแล้วยังไงอยู่กินข้าวกับพี่