“เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง” เสียงทูตนรกดังสนั่นขึ้นท่ามกลางความมืดสลัว5นัดซ้อน ร่างชายฉกรรจ์ทั้ง5ที่กำลังนั่งเสพสุราส่งเสียงดังอยู่ภายในกระท่อมกลางทุ่งนา ล้มคว่ำลงโดยไม่มีโอกาสที่จะ
ชักปืนในเอวออกมาเพื่อต่อสู้ วิญญานโฉดของชายทั้ง5 ปลิวออกจากร่างเลือดชั่วแดงฉานนองไปเต็มพื้น
เสียงกระชากลำเลื่อนของลูกซอง5นัดดังสนั่นขึ้นอีกครั้งก่อนที่ร่างของชายหนุ่มซึ่งอยู่ในวัยเบญจเพศปรากฏขึ้นและย่างสามขุมเข้ามายังร่างของชายฉกรรจ์ทั้ง5 สายตาของมันแดงกล่ำไม่ผิดกับสายตาของ
ยมทูต มันเดินเข้ามาใช้เท้าถีบร่างชั่วนั้นทีละร่างจากนั้นมันก็จ่อลูกซองที่อยู่ในมือไปยังหัวของ5ชายและเหนี่ยวไกอีกคนละนัดอย่างใจเย็น มันมั่นใจว่าทั้ง5ตายสนิทแน่นอนแล้ว มันจึงเดินออกมา
จากกระท่อมกลางทุ่งนาและนั่งลงอยู่ตรงนั้นเหมือนคนที่สิ้นเรี่ยวแรงไป ไม่อาจจะขยับกายไปไหนได้
“เฮ้ย…นั่นเสียงใครยิงอะไรกันว่ะ ตั้ง10นัด ท่าไม่ดีแน่” กำนันคงตะดกนขึ้นมาภายหลังจากเสียงปืนชุดที่2สงบลง “เฮ้ย..ไปดูกันหน่อยวะ ว่ามันอะไรกันแน่” ร่างของกำนันสูงอายุแต่ท่าทางยังแข้งแรงหัน
ไปคว้าปืนลูกซองยาวอาวุธคู่มือไว้และลุกขึ้น โดยมีลูกน้องคนสนิทอีกคนลุกพรึบขึ้นพร้อมกัน คนทั้งหมดสาวเท้าเดินดุ่มๆไปยังเสียงที่ได้รับฟังซึ่งดังมาจากกลางทุ่ง ไฟฉายหลายดวงถูกกราดไปมารอบๆ
“นั่นใคร…” เสียงกำนันคงร้องถาม เมื่อแสงไฟกระทบเข้ากับร่างผิวดำเป็นมันร่างหนึ่งนั่งนิ่งอยู่บนคันนา ข้างๆตัวมีปืนลูกซอง5นัดวางอยู่ กำนันคงกระชับปืนในมือแน่นก่อนที่จะก้าวเดินไปหาช้าๆด้วย
ความระมัดระวัง จนใกล้ร่างที่นั่นิ่งเหมือนคนไม่มีชีวิต “อ้าว…ไอ้ทิดมั่นเองเหรอ…เอ็งมาทำอะไรที่นี่วะ” แต่ไม่มีคำตอบจากปากคนที่กำนันเรียก กำนันสัหรณ์ใจแล้วว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นสักอย่าง แกเดิน
ไปใช้เท้าเขี่ยปืนลูกซองยาว5นัดให้ห่างออกจากร่างที่นั่งแข็ง ทิดมั่นมันไม่ได้ต่อสู้ขัดขืนอะไร ปล่อยให้กำนันยึดปืนของมันไปและมันก็ยังคงนั่งนิ่งสายตาเหม่อลอยอยู่เช่นนั้น “ฉิบหายแล้วกำนัน เข้ามาดู
อะไรนี่เร็ว” เสียงผู้ติดตามมาด้วยส่งเสียงเรียกสุดเสียง เมื่อสายตามองชายฉกรรจ์ทั้ง5นอนกลิ้งอยู่กับพื้น เลือดทะลักแดงฉานทุกคนตายสนิท พอกำนันมองเห็นศพคนทั้ง5ที่นอนตายกระเดนไปคนละทิศละ
ทางแกถึงกับเบนหน้าหนีเพราะแกเองก็รู้จักกับร่างไร้วิญญาณทั้น5นั่นดีว่ามันเป็นใครและมีพฤติกรรมเช่นไร “โดนพรุนทั้งต... อ่านทั้งเรื่อง
