ที่โรงเรียน…วันนี้นัทไม่ค่อยมีสมาธิในการเรียนนักแอบเคลิ้มหลับอยู่ก็บ่อยๆให้เป็นที่เฮฮาของเพื่อนๆไปและนัทก็ตาสว่างเมื่อมาถึงวิชาสุดท้าย วิชาภาษาอังกฤษ….จริงๆแล้วนัทไม่ชอบวิชานี้เท่าไหร่เลยเนื่องด้วยอาจารย์ประจำวิชาที่ทั้งแก่ทั้งอ้วนขี่บ่นปากจัด…..และอีกร้อยแปดพันเก้าสุดที่จะบรรยายวิชานี้จึงเป็นวิชาที่น่าเบื่อที่สุดยกเว้นสำหรับพวกเด็กเรียน แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์มาโปรด เมื่อต้นเทอมที่ผ่านมาได้มีอาจารย์ฝึกสอนกลุ่มหนึ่งถูกส่งเข้ามาที่โรงเรียนของนัท และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอผู้นั้น ‘ชิดาวรรณ’ หรืออาจารย์ชิดาวรรณ หรืออาจารย์ดา ผู้เสมือนแม่พระที่มาโปรดสัตว์ขับไล่หมู่มาร(ยัยแก่อาจารย์ประจำวิชาภาษาอังกฤษน่ะแหละ)ให้หลบพ้นไปสิ้น(อย่างน้อยก็หลบออกไปอยู่หน้าห้องเรียนข้างนองน่ะแหละ)ประหนึ่งว่าไม่อาจเข้าใกล้รัศมีแห่งนางได้ฉะนั้น…..เป็นที่ใฝ่ฝันหมายปองของนักเรียนในระดับชั้นนี้กันถ้วนทั่วทั้งห้องที่เธอสอนและไม่ได้สอน ชิดาวรรณสาวร่างสูงเพรียวพอๆกับนัทผิวกายขาวผ่องน้ำเสียงนุ่มนวนชวนฟังดวงตาที่โตสุกใสเฉกเช่นประกายดาวที่ฉายสว่างบนท้องนภายามค่ำคืนผมยาวดำขลับที่มักจะถูกมัดรวบไว้ที่ด้านหลังรูปร่างที่สมส่วนชนิดที่เรียกว่าถ้าเพิ่มอีกนิดก็จะมากเกินไปถ้าลดลงหน่อยก็จะน้อยเกินไป ยามเมื่อเธอสอนหนังสือก็เฉกเช่นมธุรสวาจาที่เปล่งจากปากนางพญาผู้เลอโฉมทรงอำนาจ สะกดจนนักเรียนทั้งห้องนั่งเงียบกริบดุจดั่งคนใบ้ก็ไม่ปาน….. นัทเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นในตอนนี้…..ตานัทเริ่มปรืออีกครั้งความเพลียและง่วงวิ่งเข้าชนใส่นัทอย่างอย่างเต็มเหนี่ยว แต่นัทก็พยายามบังคับตัวเอง….’ไม่…..ไม่นะ…..ต้องไม่ใช่ตอนนี้…..ต้องไม่หลับ….เราจะไม่หลับ….เราต้องไม่หลับเด็ดขาด’ นี่คือปณิธานที่นัทตั้งไว้นัทไม่ต้องแม้วินาทีเดียวในตอนนี้ที่จะไม่ได้เห็นใบหน้าอันซึ้งสะคราญของอาจารย์ชิดาวรรณ แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ดับมืดลงเมื่อนัทไม่สามารถต้านทานอำนาจแห่งความง่วง!!!…นัทหลับจนได้ ไม่รู้อีกนานเท่าไหร่ นัทรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อถูกเขย่าตัวอย่างแรง…… เมื่อนัทลืมตาตื่นขึ้นก้สะดุ้งตกใจเพราะนึกออกว่าตัวเองยังอยู่ในห้องเรียนโดยเฉพาะในคาบวิชาของอาจารย์ชิดาวรรณ และนัทก็ต้องรู้สึกหน้าซีดอับอายอย่างที่สุดที่เขาเคลิ้มหลับในวิชานี้และนัทก็แทบจะกลั้นใจตายไปซะบัดเดี๋ยวนี้เลยเมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วเห็น อาจารย์ชิดาววรรณยืนเอียงคออมยิ้มมองนัทอยู่ตรงหน้าโต๊ะนั่นเอง แต่ก็ยังรวบรวมสติฝืนใจกล่าวคำขอโทษออกไปเบาๆแต่เหมือนพูดกับตัวเองมากกว่า “ผ…..ผมขอโทษครับ…..” แล้วก็เหมือนดั่งได้รับโองการตัดสินจากราชินีเจ้าชีวิต “เดี๋ยวเย็นนี้เลิกเรียนแล้วไปพบครูที่ห้องพักครูด้วยนะคะ ครูคงต้องแนะนำเพิ่มเติมให้ไม่งั้นจะไม่ทันเพื่อนนะคะ…..” นัทนั่งหน้าซีดตะลึงลานไปแล้ว
(เข้าสู่ระบบ และอ่านเรื่องราวเซ็กส์ทั้งหมด)