เหมือนชื่อเรื่องนั่นแหละครับ 1 ปีกับอีก 1 เทอมกว่า ๆ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ปี 3 ซึ่งกำลังห้าวเลยครับ เพราะว่าเริ่มมีผู้คนรู้จักมากมาย แถมยังเพิ่งได้รถจากที่บ้านมาใช้อีก อยากไปไหนก็ไปได้ วันนั้นผมไปหอสมุดในมหาลัย แล้วไปเจอรุ่นน้องผม มันก็มาหวัดดีและก็คุยกับผมได้สักพัก มันก็เจอเพื่อนของมัน ซึ่งเป็น 2 สาว พวกเค้าเข้ามาทักรุ่นน้องผม แต่ผมนี่สิ รู้สึกสะดุดตากับเพื่อนของรุ่นน้องผมอยู่คนนึง น่ารักมาก ขาวจั๊ว หน้าใส ตากลมโต หุ่นก็กำลังน่าฟัดเลยทีเดียว รุ่นน้องผมมันก็แนะนำผมให้พวกเธอรู้จักว่าผมคือรุ่นพี่ของมันนะ และด้วยความห้าวของผมเลยไปหยอกล้อคนที่ผมเล็งไว้ ซึ่งเธอก็เล่นด้วยแฮะ พอแยกทางกันผมก็ชักจะรู้จักเธอขึ้นมากกว่านี้แล้วสิ เลยไปขอเบอร์ติดต่อของเธอจากไอ้รุ่นน้องของผม แล้วเย็นนั้นผมก็ติดต่อไป คุยไปคุยมาผมก็รู้สึกว่าเราคุยกันได้สนุกดีนะ ชักอยากคบแล้วสิเรา แต่ว่าตอนนั้นผมก็กะหม้อเฉย ๆ เพราะแฟนผมก็มีแล้ว แต่ว่าเขาอยู่ไกลถึง กทม.ส่วนผมมาเรียนที่เชียงใหม่เลยอยากมีสาวที่รู้ใจที่นี่บ้าง จากที่ติดต่อกันได้สักประมาณ 1 เดือน ผมก็รู้สึกว่าชอบเธอเข้าแล้ว และดูเธอเองก็สนใจผมอยู่ไม่น้อย แต่ติดอยู่ที่ว่าผมมีแฟนแล้ว และกลัวเธอจะจับได้เลยได้แค่หม้อเฉย ๆ ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวอะไรกันเลย (ทั้ง ๆ ที่ถ้าคิดจะทำก็ได้) และแล้วความลับมันก็ไม่มีในโลก
ตอนปิดเทอมผมกลับบ้านที่ กทม.แฟนผมจับได้ว่าผมกำลังหม้อสาวอื่นอยู่ และเธอก็ยื่นคำขาดเลยว่าจะเลือกใคร ผมก็ต้องเลือกแฟนผมอยู่แล้วสิ พอกัลบมาเชียงใหม่ผมเลลยตัดสินใจรวบรวมความกล้า แต่กว่าจะกล้าได้ก็นอนไม่หลับมาหลายคืน เพราะน้องคนนี้บอบบางเกินที่จะรับเรื่องแบบนี้แน่ ๆ และผมก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจผู้หญิงดี ๆ แบบเธอด้วย แต่ก็ตัดใจไปหาเธอที่หอ เธอก็แปลกใจว่าจู่ ๆ มาหาเธอเลย เพราะทุกทีเวลาผมจะไปหาเธอผมจะโทรบอกตลอด และเธอก็คิดว่าผมจะชวนเธอไปทานข้าวเย็นด้วยกัน "งั้นรอเราก่อนนะต่อ เราจะไปเอากระเป๋าตังค์กับมือถือไปกินข้าว" ผมเลยบอกเธอว่า "ที่มานี่ไม่ได้ชวนไปกินข้าวหรอก มีเรื่องจะคุยด้วย" เธอก็คิดว่าผมมีเรื่องเซ็ง ๆ มาระบายเฉย ๆ เลยทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธุ์ยินดีที่จะรับฟังเรื่องของผม ผมเลยชวนไปนั่งที่ระเบียงหอ (คือว่ามันเป็นหอหญิงน่ะครับ ผู้ชายมาคุยได้แค่ข้างล่างเท่านั้น) ผมบอกเธอตรง ๆ ไปเลยว่าผมมีแฟนแล้ว ขอโทษที่ให้ความหวังกับเธอ เธอได้ยินแบบนี้เธอร้องไห้โฮเลยครับ ตอนนั้นไม่รู้ผมพูดไปได้ไงในที่แบบนั้น มันน่าจะหาที่เงียบ ๆ คุยกันมากกว่า เธอวิ่งหนีไปผมเลยต้องตามเธอเพื่อไปปลอบ เธอเสียใจมาก ร้องไห้ไปและระบายความรู้สึกของเธอออกมาจนหมด "ทำไมต่อไม่บอกเราแต่แรก ให้ความหวังกันทำไม" ผมปลอบเธอจนหยุดร้องไห้ และไปส่งเธอที่หอ ส่วนตัวผมก็ไปกินเห
(เข้าสู่ระบบ และอ่านเรื่องราวเซ็กส์ทั้งหมด)
