ค่ายร้อน !!

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนผมอยู่ ม.6 จำได้ว่าเป็นครั้งแรกที่จะไม่มีวันลืม เพราะวันนั้นเป็นวนเข้าค่ายของ ม.6 สายที่ผมเรียนอยุ่ซึ่งสมัครเอาว่า ใครจะไปหรือไมไปก้อได้ ผมก็สมัครไปกับเพื่อนคนนึง ให้ชื่อว่า อ แล้วกัน ผมกะเพื่อนคนนี้สนิทกันมาก ตั้งแต่ม.ต้น อ เป้นคนขาว ตี๋ หล่อสูง182 เนี๊ยบเลยก้ว่าได้ ผมก็ไม่แพ้กัน แต่ออกแนวติ๋มๆสูง 175ผมกับเพื่อนนี่ เวลาไปไหนก็ไปกัน2คนตลอด จนโดนเพื่อนๆแซวบ่อยๆว่า เป็นแฟนกัน(อันที่จิงผมก็แอบชอบมัน แต่ไม่กล้าบอกกลัวความจิง เลยอยุ่แบบนี้ต่อไปดีกว่า) แล้วเราก็ชอบแกล้งประชด ควงเล่น หอมแก้มเล่นจนเป็น เรื่องทำมะดา เรื่องมีอยุ่ว่าตอนมาค่ายนั้นที่จังหวัดกาณจนบุรี ครูจัดห้องนอนให้ผมนอนกับเพื่อนคนนี้พอดี แต่มันดันอยู่หลังสุดท้ายที่เป้นกระท่อมไม้ด้วยสิ คนอื่นดันได้ห้องแอร์สบาย ผมกับ อ ต้องมานอนตากพัดลม ให้กระท่อมผุๆพังๆ ทำให้ไม่พอใจนัก เมื่อกลางวันทำกิจกรรมเส็ด ร้อนมากๆ อ จึงถอดเสื้อ เหลือแต่เกงบอล ทำให้เหนซิคแพ็ค ดูเย้ายวนสาวๆในค่ายมาก แล้วมันก็มานั่งคุยกับผม หัวเราะไปขำไป จนเพื่อนเดินมาแซวว่า คืนนี้นอนด้วยกัน ระวังเตียงทรุดนะ ผมกับ อ ก็ ประชดตามเดิม อ โต้ไปว่า "ไม่ทรุดหรอก กรุจะทำเบาๆ" ผมก้เสริมอีก " เนอะ" เรียกเสียงวี๊ดเกรียวกราวจากเพื่อนชายและหยิง ได้พอสมควร จนตกกลางคืน ทำกิจกรรมอีกครั้ง มีการเล่น โป้งแปะภาษาอังกิด โดยสต๊าฟต่างชาติคิดขึ้น ก็คือ จะยืนนิ่งๆกันทุกคน มีหนึ่งคนวิ่ง หนึ่งคนหนี ถ้าคนหนี หนีไปแตะคนที่ยืนอยุนิ่งๆ คนนิ่งๆก็ต้องหนีต่อ แต่ถ้าคนไล่จับได้ก่อนก็ มาเป้นแทน เล่นไปเรื่อย จน อ เป้นคนไล่ แล้วผมหนี ผมก็หนีสุดชีวิต วิ่งรอบห้องเหนื่อยมาก จน อ ไล่ตามหลังมาเรื่อย ใกล้จะถึงตัวผม ผมก็สะดุดขาเพื่อนที่อยุนิ่งๆ นั้นล้มลง แล้วทำให้ อ เสียหลักล้มทับผมอีก ลืมตามาอีกที หน้าเราอยุห่างกันไม่ถึง 2 ซ.ม

ผมมองตา อ แล้วอ มองตาผม ครู่หนึ่ง จึงรุ้ตัวแล้วลุกขึ้น สักพัก เสียงกรี๊ดจากเพื่อนทั้งห้องเริ่มอีก วี้วิ้วๆ แต่คราวนี้ผมและ อ ไม่ประชดเหมือนเคย กลับหน้าแดงทำไรไม่ถูก ในใจผมอายมากๆ แล้วก็เขินด้วย เพราะเพิ่งเคยได้ใกล้กับ อ ขนาดนี้ แต่ผมไม่รุ้ว่า อ รุสึกยังไง แต่เห้นเขาก็นิ่งๆ ไม่พูดอะไรเหมือนกัน ทำให้ในใจผมเกิดความหวั่นว่า อ อาจจะตีตัวออกห่าง เพราะรุว่าผมแอบรักเขาอยุ หลังจากจบเกมนั้น กิจกรรมดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งจบเมื่อเวลาเที่ยงคืนเศษ ผมกับ อ ก็ยังไม่ได้พูดกันซักคำ หน้าก็ไม่ได้มอง ผมยอมรับว่าในใจ กลัวมากๆ เรื่องที่ อ จะรุ้ จนกระทั่งสต๊าฟปล่อยเข้าที่พัก ผมหา อ ไม่เจอเลยเดินกลับไปที่พักคนเดียว ขณะที่อยู่หน้ากระท่อมผุพัง ก้มีเสียงเรียกมาข้างหลัง พอผมหันกลับไปก็เจอ อ ทำท่าเหนื่อยหอบวิ่งมา พร้อมกับบอกว่า "ไม่รอ กุเลยนะ สาด" ผมก