คำเอื้อง

ผมชื่อ "สมบูรณ์" อายุ 22 ปี ครับ ตอนนี้ผมมาอยู่ที่กรุงเทพฯแล้วครับมาทำงานเป็นกุ๊กที่ห้องอาหารแห่งหนึ่งเมื่อก่อนนี้ผมอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่ผมอายุ 19 ปี ที่หมู่บ้านผมเป็นหมู่บ้านเล็กที่อยู่ห่างจากตัวเมืองมาก เราอยู่กันอย่างสงบสุขมานานมากเลย ต่างคนก็ต่างเอื้อเฟื้อซึ่งกันและกัน ที่บ้านผมเป็นบ้านที่มีฐานะสักหน่อย มันก็ไม่รวยหรอกครับ แต่ก็พอมีกินไม่อดบรรยากาศก็ดีมากเลย ไม่เหมือนคนเมืองที่ต้องเจอกับควันพิษสิ่งแวดล้มที่ไม่ดี แต่ที่บ้านผมไม่มีอย่างนั้นเลยครับ

จนกระทั่งเมื่อหลายปีก่อนคนในหมู่บ้านนิยมที่จะออกไปทำมาหากินที่ในเมืองกันมากขึ้น ล้วนแล้วแต่เป็นวัยแรงงานกันทั้งนั้น ทั้งผู้หญิงผู้ชายเดินทางกันไปหมด เหลืออยู่ก็แต่คนแก่เฒ่าเท่านั้นกับเด็กที่รอวันโตที่จะต้องออกเดินทางไปทำงานเหมือนกัน เช่นเดียวกับที่รอวันที่จะไปเหมือนกันบางคนก็ไปอยู่ในเมือง บางคนก็เดินทางไปทำงานที่ต่างจังหวัด

บางคนก็เดินทางเข้ามาทำงานทีกรุงเทพ ก็มีมากมายหลายคน บางคนก็ไปถึงเมืองใต้กันเลย แต่ผมคงไม่ต้องบอกนะครับว่าเขาไปทำอะไรกัน เพราะมันเป็นเรื่องที่โด่งดังอยู่ไม่ใช่น้อยเลย บางคนก็ได้ดีกลับมา บางคนก็เสียคน แล้วแต่โชคชะตาของแต่ละคน ว่าจะมีมากน้อยแค่ไหนเท่านั้น บางคนตอนที่ไปก็ตัวเปล่า กลับมาก็มีลูกเมียกัน บางคนก็มีผัวเป็นตัวเป็นตน บางคนก็มีผัวหลายคน มากมายหลายอย่างจนนับไม่ถูกว่าคนที่หมู่บ้านผมเป็นยังไงกันบ้าง เมื่อเข้ามาทำงานที่ในเมืองกันล้วนแต่เปลี่ยนไปทั้งนั้น ไม่เหมือนก่อนที่เคยเป็นหนึ่งเดียวกัน

มาระยะหลังก็มีเรื่องเกิดขึ้นที่บ้านผมบ่อยมากเลย นี่เป็นเพราะสังคมเมืองแท้ ๆ ที่ทำให้คนแปรเปลี่ยนไปเป็นอย่างนี้ แต่จะไปโทษแต่สังคมเมืองอย่างเดียวก็ไม่ถูกต้องนัก ผมว่ามันต้องขึ้นอยู่ที่ตัวบุคคลด้วย ถ้าเราทำดีเสียอย่างก็ไม่มีอะไรมาทำเราได้ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ยากเหมือนกันนะครับ มันต้องใช้ความอดทนสูงเป็นที่ตั้ง คุณธรรมเป็นฐานรองรับสลับกับเสาเข็มแห่งความเมตตาปรานี ถึงจะอยู่ด้านกระแสสังคมเมืองได้อย่างปลอดภัย

แต่ปัจจุบันไม่เป็นอย่างนั้น แม่ขายลูก ลูกขายลูก มันเป็นลูกโซ่ที่ติดกันยากที่จะหาอะไรมาตัดมันได้

เราขาดคุณธรรมกันเอง มันก็เลยต้องเป็นอย่างที่เห็นกันละครับ อย่างเช่นที่ผมจะเล่าอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นที่หมู่บ้านผมเมื่อก่อนนี้ ผมเองก็หลงไปกับเขาด้วยเหมือนกันเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ เมื่อก่อนนี้ต่างคนก็ต่างออกมาทำมาหากินกัน มีอยู่คนหนึ่งครับ แกเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน เพราะเขาไปได้ผัวเป็นเสี่ย แต่เขาเป็นเมียน้อยนะครับ ระหว่างที่อยู่ก็มีเรื่องกับเมียหลวงอยู่บ่อย ๆ จนต้องหนีมาอยู่ที่หมู่บ้าน เพราะถ้าขืนอ