เปิดบริสุทเด็กลูกครึ่ง

ผม ชื่อ อาร์ม ครับ ตอนนี้ อายุ 21 ปี ผมโชคดีที่ได้คุณลุงคุณป้าใจดี ให้ทุนผมเป็นตั๋วเครืองบินและค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่งเป็นงบไปอยู่ต่างประเทศ นั่นทำให้ผมมีโอกาสเดินทางไปเรียนที่ออสเตรเลียตั้งแต่จบมัธยมปลายที่เมืองไทย และผมหาประสบการณ์ด้วยการทำงานเป็น

เด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหารไทยที่นั่นไปด้วย ปีนี้ก็ครบได้สามปีแล้วครับ ชีวิตนักศึกษาในต่างแดนก็คงไม่ต้องพูดถึง เพราะผมเอามันเกือบทุกอย่าง ทั้งดื่มเหล้า เที่ยวกลางคืน ผู้หญิง มีการพนันอย่างเดียวที่ผมไม่ค่อยสนใจ อาจจะเป็นเพราะครอบครัวผมเคยล้มละลายเพราะมันมาก่อนก็อาจจะเป็นได้ ทำให้ผมไม่สนใจการพนันเลย

ผมอยู่ที่นั่น สองปี เจอผู้หญิงต่างชาติเยอะมาก และที่เคยคบกับผมก็เป็นสาวๆในสถาบันสอนภาษา ซึ่งโดยมากมักจะมีทั้งจากยุโรป และ เอเชีย แต่ทีผมจะเล่าในวันนี้ เป็นสาวน้อยลูกครึ่งที่เข้ามาในชีวิตผม เมื่อปลายปีที่แล้วนี้เอง

ผมได้ไปทำงานที่ร้านอาหารไทยที่นั่นมาแล้ว 1 ร้าน ก่อนจะมาทำที่ร้านที่ 2 ทีผมทำงานกับสามีภรรยา ซึ่งสามีเป็นคนออสซี่ ส่วนภรรยาเป็นคนไทย อายุคราวพ่อของผม และมีลูกสาวหนึ่งคน เป็นลูกครึ่งอายุ 16 ปี หน้าตาน่ารักแบบสาวลูกครึ่งหน้าตาคมขำแบบฝรั่ง และผม

ดำแบบคนไทย เธอชื่อ มิเชล ครับ

ปกติวันศุกร์ และวันเสาร์ มิเชล จะมาอยู่ที่ร้านหลังเลิกเรียน เธอจะมาทำการบ้าน และช่วยงานที่ร้านเกือบทุกวัน และส่วนใหญ่ก็จะกลับบ้าน

พร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ของเธอหลังเลิกงาน ซึ่งก็จะดึกมาก ผมซึ่งเป็นคนที่มาช่วยงานที่ร้าน ก็จะมีโอกาสพูดคุยหยอกล้อกับเธอเหมือนเธอเป็นน้องสาวคนหนึ่ง และเธอก็เรียกผมว่า พี่อาร์มด้วย ผมกับมิเชลสนิทสนมกันพอสมควร แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลย เพราะผมเห็นมิเชลเป็น

เด็กใสๆ น่ารักๆคนหนึ่ง แถมเป็นลูกเจ้าของร้านด้วย เธอจะอยู่จนร้านปิด หรือถ้าง่วง เธอก็จะหลับอยู่ในร้าน ผมกับพนักงานที่ร้านและเธอจึงคุ้นเคยกันมาก แต่ถ้า วันไหน เธอง่วงนอน อยากจะกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนที่บ้านก่อน เธอก็จะกลับไปโดยมีคุณพ่อ หรือ คนขับรถ

ไปส่งที่บ้าน บางทีก็ผมก็มีโอกาสไปรับเธอ มาจากโรงเรียนบ้าง หรือไปส่งเธอที่บ้านบ้าง แต่ไม่บ่อยครั้งนัก ผมสังเกตเห็น ช่วงหลังๆ วันไหนที่ผมงานยุ่งๆ ไม่ค่อยคุยกับเธอในร้าน เธอจะอารมณ์ไม่ค่อยดี ตอนแรกผมคิดว่าเธอมีปัญหากับครอบครัวหรือเพื่อนที่โรงเรียน

วันหนึ่ง เลยถามเธอว่า เป็นอะไรไปเหรอมิเชล เธอกลับบอกผมว่า เป็นเพราะผมไม่ค่อยคุยกับเธอ ผมก็นึกยิ้มในใจว่ามิเชลคงแอบมีใจใหักับพนักงานเสิร์ฟในร้านอย่างผมเข้าแล้ว ผมตอบมิเชลไปว่า พี่งานยุ่งช่วงนั้น เพราะเป็นวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์และเป็นวันหยุดสำคัญที่คนมาทานอาหารกันเยอะมาก ทำให้พี่ไม่มีเวลาคุยกะเรา จากนั้นผมก็พยายามหาเวลาทักทาย พูดแล