รถเมล์สวาท

สหัสชัย หรือ ตูน หนุ่มน้อยวัยใสละสายตาจากตำราเรียน แล้วควักมันออกมาจากประเป๋ากางเกง ดูเบอร์ที่โชว์แล้วก็รับสาย "สวัสดีครับแม่" …"สวัสดีจ้ะหนุ่มน้อย..เลิกเรียนแล้วแวะมาหาแม่หน่อยนะ" "ครับ..แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ" "ก็นิดหน่อยนะ...พอดีรถที่แม่เอาเข้าไปซ่อมเมื่อเช้าเค้าแจ้งมาว่ายังไม่เสร็จน่ะ แม่เลยไม่อยากให้เรารอทานข้าว เดี๋ยวแม่เลิกงานแล้วเราหาอะไรทานกันก่อนแล้วกลับบ้านพร้อมกันทีเดียวเลยดีไม๊จ๊ะ" "อย่างนั้นก็ได้ครับ..ผมก็รู้สึกหิวๆ อยู่เหมือนกัน นั้นเดี๋ยวเจอกันนะครับ ผมเลิกเรียนแล้วล่ะครับ แต่ยังนั่งเล่นอยู่ครับ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ" "จ้ะ สวัสดีจ้ะ" สิ้นสุดการสนทนา ตูน ก็จัดแจงเก็บตำหรับตำรา แล้วเดินทางไปหามารดาทันที...ส่วนนารถนภา หลังจากวางหูโทรศัพท์แล้วเธอก็เอนพนักพิงเก้าอี้ทำงาน...ตาเธอก็เหม่อมองภาพในจอคอมพิวเตอร์

นารถนภา สาวใหญ่วัย 40 ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ บริษัทฯ โฆษณาเล็กๆ ด้วยหน้าที่ที่รับผิดชอบและเป็นคนที่แคล่วคล่องเลยทำให้เธอดูไม่แก่ตามวัย ใบหน้ารูปไข่ ผมตรงยาวดำขลับปกไหล่ รูปร่างเพรียวได้สัดส่วนเรียวขาสวยทำให้เธอสามารถใส่ประโปรงสั้นตามสมัยนิยมได้อย่างไม่เคอะเขิน ถ้าไม่บอกว่าอายุสี่สิบต้องมีคนทายว่าอายุ 30 ต้นๆ เป็นแน่แท้..ตั้งแต่สมัยศึก ผู้สามีเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เธอก็เฝ้าฟูมฟักเลี้ยงตูนมา แต่ผู้เดียวซึ่งตอนนั้นอายุได้ 5 ขวบ โดยที่ไม่ได้มีสามีใหม่เลย มาปีนี้ ตูน อายุ 19 ปี แล้ว กำลังศึกษาอยู่ระดับมหาวิทยาลัยซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานของเธอนัก ปกติเธอจะส่งลูกไปที่มหาวิทยาลัยก่อนที่จะมาทำงาน และรับกลับเมื่อเลิกงาน หรือบางทีตูนก็จะมารอเธอที่ทำงาน..ถ้าเบื่อที่จะรอ หรือมีนัดกับเพื่อน ก็จะโทรมาบอกก่อน เธอค่อนข้างจะดูแลตูนอย่างไกล้ชิดเสมอมามีอะไรก็ปรึกษากันแบบเปิดเผยเลยทำให้แม่ลูกพูกพันธ์กันมาก ในระยะหลังๆ เธอเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ เกิดขึ้นอย่างบอกไม่ถูก หลังจากที่เธอได้เข้าสู่โลกของอินเตอร์เน็ทและได้ท่องไปตามเว็บผู้ใหญ่ ก็มาเจอกับเรื่องราวต่างๆ ที่แม่กับลูกมีความสัมพันธ์กัน โดยเฉพาะวันนี้เธอก็มีโอกาสได้อ่านเรื่อง เพราะไอซีคิว และ เรื่อง คุณครูที่รัก ที่นักแต่งฝีมือเยี่ยมทั้งสองท่านได้ตอบโต้กันอย่างสนุกสนาน (อิอิ...แวะมาจนได้..อิจฉาน่ะ) และเธอก็คิดถึงแต่งเรื่องนี้มาทั้งวัน เสียงเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา "ผมมาแล้วครับ" ทำให้เธอตื่นจากภวังค์ รีบปิดเรื่องที่อยู่หน้าจอทันที ก่อนที่ลูกชายจะมาคลอเคลียอยู่ข้างเหมือนทุกครั้ง "แม่ก็เสร็จพอดีเลย..เราไปกันเลยดีกว่านะ..เดี๋ยวแวะทานข้าวกันที่ห้างตรงข้ามนี่แล้วกันนะ" "ครับ..ดีครับตูนหิวจะแย่แล้ว" แล้วสองแม่ลูกก็ไปทานอาหาร และนั่งละเลียดดูผู้คนรอบข้างอยู่นานจนมืดจึงชวนกันกลับ.. "เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี