เเม่ครูกับลูกชายตัวเเสบ

ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวเองแบบคร่าวๆก่อน ฉันชื่อว่า"วาส"เป็นครูอยู่ที่จังหวัดหนึ่งทางภาคกลาง อายุตอนนี้ 45 ปี ฉันเป็นม่ายตั้งแต่ อายุ 28ปี ตอนเลิกกับสามีเรามีลูกด้วยกันนึ่งคน เป็นผู้ชาย สามีมีฉันเป็นคนเอาลูกไปเลี้ยง ตั้งแต่เลิกกันฉันไม่เคยเห็นหน้าลูกอีกเลย เพราะสามีฉันเขาได้กลับไปอยู่บ้านแม่เขาที่กรุงเทพ จนกระทั้งปัจจุบันฉันมีสามีใหม่แล้ว และย้ายเข้ามาสอนหนังสือที่กรุงเทพเช่นกัน ฉันได้สอนที่โรงเรียนแห่งหนึ่งเป้นโรงเรียนมัธยม นักเรียนเป็นผู้ชายทั้งหมด ก็แปลกดีเหมือนกันที่นักเรียนในห้องมีแต่ผู้ชาย ทั้งดื้อทั้งเกเรแถมยังทะลึ่งอีกด้วย

ฉันได้สอนม.6เป็นห้องที่ครูทุกคนต่างก็ขยาดเพราะความเกเรของนักเรียนห้องนี้ วันแรกของการสอนฉันก็เจอดีเลย เช่น ถามฉันว่ามีผัวหรือยังบ้างล่ะ หน้าอกฉันเท่าไหร่บ้างล่ะ ฉันก็ได้แต่อดทน และพยายามสอนเขาให้รู้กาละเทศะ แล้วก็มีนักเรียนนนึ่งซึ่งสดุดตามาก เขาเป็นคนหล่อรูปร่างนักกีฬาเลยทีเดียว ฉันแกล้งถามชื่อเขา พอเขาบอกชื่อและนามสกุลให้ฉันฟังเท่านั้นแหละ ฉันถึงกับตกใจ เพราะนามสกุลที่เขาใช้เป็นนามสกุลของสามีเก่าฉัน เพื่อความแน่ใจฉันจึงแกล้งถามชื่อพ่อของเขาว่าชื่ออะไร ในที่สุดสิ่งที่ฉันคิดมันก็เกิดขึ้น ชื่อพ่อของเขาคือชื่อสามีของฉัน ถ้าอย่างนั้นเขาก็คือลูกชายของฉัน ทำไมโลกมันถึงกลมอย่างนี้ ฉันคิดในใจ ตอนนั้นฉันน้ำตาคลอ

อยากจะเข้าไปกอดเขาแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะฉันไม่รู้ว่าถ้าเขารู้ความจริงว่าฉันเป็นแม่ของเขาแล้วเขาจะรับได้หรือเปล่า เพราะตลอดเวลาที่ได้เลิกกับสามีเก่ามาฉันไม่เคยไปเหลียวแลลูกเลยเหมือนกัน พูดไปแล้วฉันก็เป็นที่แย่มากคนหนึ่ง และในบรรดานักเรียนใน้องของฉันลูกชายของฉันเป็นหัวโจกเลย

แล้ววันที่เกิดเรื่องนั้นก็มาถึง วันนั้นฉันเข้าสอนตามปกติ ขณะที่ฉันกำลังสอนอยู่นั้นฉันเห็นลูกชายของฉันกับเพื่อนที่นั้งโต๊ะข้างๆกับเขากำลังก้มดูอะไรกันอยู่ใต้โต๊ะไม่ทราบ เขาไม่ได้สนใจที่ฉันสอนเลยแม้แต่น้อย

ด้วยความโมโหฉันเดินตรงไปหาเขาทั้งคู่แล้วก็กระชากของที่เขากำลังดูกันอยู่ต้โต๊ะออกมาทันที พวกเขาตกใจมาก ส่วนฉันก็ตกใจเหมือนกันพอได้เห็นสิ่งที่ฉันกระชากมาจากมือพวกเขา มันคือหนังสือซึ่งมีรูปชายหญิงกำลังร่วมเพศกัน ฉันถึงกับทำหนังสือหลุดมือเลย พวกนักเรียพอเห็นฉันทำหนังสือหลุมือพากันหัวเราะกันอย่างขบขัน พอฉันตั้งสติได้จึงบอกให้ทุกคนเงียบ แล้วเรียกลูกชายและเพื่อนของเขามาน้าห้องที่โต๊ะทำงานของฉัน ฉันได้ตัเตือนเขา"ครั้งนี้ครูจะให้อภัยแต่อย่าทำอย่างนี้ให้ครูเป็นอีกเข้าใจมั้ย"พวกเขาพยักหน้าแล้วเดินกลับไปนั่งที่ ฉันก็เริ่มการสอนของฉันต่อ

ขณะที่ฉันได้อ่านบทความในหนังสือให้นักเรียนฟังพร้อมกับเดินไปรอบๆห้องนั้นฉันสังเกตุเห็น