โชคหรือความตั้งใจ

เมื่อประมาณปลายเดือนธันวาคม 2550 ผมหิวข้าวผมจึงขับรถไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านตามข้างทางในเมือง ผมไปถึงร้านผมก็สั่งก๋วยเตี๋ยวทานวันนั้นผมทานไวมากและทาน ถึง 2 ถ้วยนะครับ หลังจากนั้นผมจึงขับรถกลับบ้านแต่ผมขับรถได้ประมาณ 100 เมตรมีคนโบกรถผมผมเลยหยุดรถดูที่หยุดเพราะตรงนั้นเป็นตู้ยามตำรวจด้วยเลยกล้าที่จะหยุดรถและมองชัดขึ้นคนที่โบกเป็นทหารครับผมจึงถามเขาว่าไปไหน เขาบอกว่าจะกลับค่ายครับที่มาช้าเพราะตกรถผมจึงรับทหารไปด้วยตอนแรกผมไม่ได้สนใจอะไรมากมายแต่ทหารบอกว่าหิวข้าวและให้ผมพาเขาไปทานข้าวผมสงสารจึงกลับรถพาเขาไปทานข้าว ถึงร้านข้าวเขาสั่งข้าวทานและเขาเดินไปซื้อเบียร์มา 6 กระป๋องเขาให้ผมแต่ผมไม่ดืมครับเพราะมันดึกแล้วและพรุ่งนี้ผมก็ต้องไปทำงานเช้าจึงปฏิเสธไปแต่น้องเขาทานข้าวและดื่มเบียร์จนหมด 6 กระป๋องใช้เวลาประมาณ 20 นาทีแต่ช่วงเวลา 20นาทีนี้เองผมได้มองทหารชัดเจนขึ้นขึ้นเขาหน้าตาใช้ได้ทีเดียวละตัวสูง เข็มก็เขาเป็นทหารนะครับต้องฝึกประจำอยู่แล้วนะครับแต่ก็ไม่มีอะไรเบียร์หมดก็กลับขึ้นรถต่อครับผมขับไปเรื่อยและคุยกันไปพอขึ้นรถได้ซักพักทหารเหมือนว่าจะเมามากครับ(ดื่มทีเดียว 6 กระป๋องเป็นใครก็เมานะครับ)ผม๗งปรับที่นั่งให้เอนตัวนอนครับ

เขาบอกว่าให้หาที่จอดรถให้เขานอนซักพักเพื่อจะได้หายเมาครับผมจึงหยุดรถข้างทางที่ไม่ไกลจากตู้ยามตำรวจ วักพักทหารก็หลับไปผมจึงเปิดไฟกลางรถเพื่อความสะว่าง จากนั้นผมดูทหารนอนหลับผมสำรวจไปเรื่อยครับแต่ก็หยุดตรงเป้ากางเกงเขา (ความคิดออกจากสมองครับ)ผมลองเอามือวางตรงขาเขาแล้วลูบต้นขาทหารเรื่อยจนถึงเป้ากางเกงลองจับดูมันสู้มือครับผมเลยปลดเข็มขัดและปลดตระขอกางเกงพร้อมกับดึงซิบลงมองดูทหารใส่กางเกงในสีฟ้าและในกางเกงเป็นลำนูนครับผมจึงดึงกางเกงในออกครับแล้วแล้วดมกลิ่นชายชาติทหารดูมันหอมมากครับผมจึงอมของน้องเขาจนน้องเขาตื่นขึ้นแต่อารมย์ไปแล้วเขาจึงบ่อยเลยตามเลยครับซักพักน้ำของเขาก็แตกเต็มปากผมครับและผมยังใช้ลิ้นทำความสะอาดเขาจนหมดครับน้องเขาบอกว่าถ้าซอบและอยากได้อีกก็โทรหาเขาในค่ายก็ได้เขาจะออกมาหาเองครับจากนั้นผมก็ขับรถไปส่งน้องเขาที่ค่ายและหลังจากนั้นเราได้โทรคุยกันตลอด เดียวมาเล่าใหม่ครับสัญญา