เรื่องนี้เกิดขึ้นไม่นานครับ ตอนนั้นผมไปงานสัมมนาของบริษัทผมที่โรงแรมแห่งนึงในหาดใหญ่ พอไปถึงหน้างานก้อไปเจอรุ่นน้องที่เคยเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันมาเป็นรีเซพชั่นอยู่หน้างาน เธอชื่อเหมียวครับ เราสนิทกันพอสมควรแต่พอผมจบแล้วทำงานก้อขาดการติดต่อกัน ไปตอนแรกผมแค่คลับคล้ายคลับคลาเพราะตอนเธออยู่มหาลัยเธอออกจะท้วมๆแล้วก้อเฮ้วๆอยู่ซักหน่อย แต่เห็นอีกทีคราวนี้เธอแทบจะเป็นคนละคน เธอผอมลงดูสวยขึ้นมาก หุ่นในชุดสูทกระโปรงสั้นนั้นก้อกำลังดีในสายตาผม ผมเธอยาวขึ้นประบ่าซอยและไฮไลท์ไว้ดูเซ็กซี่ดี ที่ผมจำได้ดีคือใบหน้าหมวยๆของเธอซึ่งตอนนี้มีเมคอัพแต่งไว้ทำให้ดูน่ารักมากขึ้น จำได้ว่าเธอเตี้ยกว่าผมแต่ส้นสูง 4 นิ้วที่เธอใส่ทำให้ดูสูงไล่เลี่ยกับผม ผมยืนดูตาค้างอยู่พักนึงจนเหมียวทัก "อ้าว พี่บอย หวัดดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานนะคะ มาทำอะไรที่นี่คะ" ผมตื่นจากภวังค์ตอบไป "อ้าว...นึกแล้วว่าหน้าคุ้นๆ เหมียวใช่มั้ย สวยขึ้นเยอะนะเรา ทำงานที่นี่เหรอ ไม่ยักกะรู้" เราคุยกันอยู่พักนึงผมก้อได้รู้ว่าเหมียวมาทำงานที่โรงแรมนี้มาปีกว่าๆแล้ว พอดีผมต้องรีบเข้างานเลยลองนัดเธอเจอหลังงาน กว่างานสัมมนาจะจบก้อล่อเข้าไป 2 ทุ่มกว่าๆ ผมออกมาไม่นึกว่าจะเจอเหมียวหรอกครับ ปรากฏว่าเธอรอผมอยู่ที่ล้อบบี้ เราเลยไปหาอาหารเย็นทานกัน ระหว่างทานข้าวเราก้อคุยกันไปเรื่อยหลายๆเรื่อง เหมียวนั้นเปลี่ยนงานมาหลายที่แต่โดยมากมักจะเป็นงานประชาสัมพันธ์ ยิ่งเราคุยกันก้อยิ่งสนุกเราเลยไปนั่งคุยกันต่อที่ผับในโรงแรม ระหว่างคุยผมก้อมองเหมียวไปด้วย เพราะเธอน่ามองขึ้นเยอะ ผมถามไปว่า "แล้วเรามีแฟนยังล่ะ อย่าบอกนะว่ายัง" เหมียวบอก "มีไม่รู้กี่คนแล้วพี่ แต่งานมันยุ่งค่ะ ขี้เกียจจะผูกพันธ์กับใครนานๆ" ผมละงงบอกไป "เอางั้นเลยนะ ทีแต่ก่อนบ่นจัง ว่าอยากมีแฟน" เหมียวหัวเราะ "ก้อแหม...ตอนนั้นเหมียวยังไม่สวยนี่" ผมเลยได้ทีตอบไป "ก้อจริงนะ ตอนนี้เราสวยขึ้นเยอะนะ ถ้าไม่รู้ว่าเป็นเหมียวพี่จีบไปแล้วนะเมื่อตอนเช้าน่ะ" เหมียวหัวเราะ "อย่ามาพูดเลยพี่น่ะ ทีตอนอยู่มหาลัยเหมียวนะหลงพี่ซะแทบแย่ ไม่เห็นมองเราเลย" ผมเลยถาม "อ้าว แล้วตอนนี้ล่ะ" เหมียวบอก "ไม่รู้ นึกเอาเองละกัน" แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย ผมเลยบอก "ร้ายนะเรา พูดให้คิดนี่หว่า"
เราคุยกันจนถึงตี 2 เหมียวบอกจะไปส่งผม ผมบอก "เฮ้ย ไม่ต้องหรอกเหมียว ดึกแล้ว เราก้อตึงๆแล้วด้วย กลับบ้านเถอะ" แต่เหมียวบอก "ไม่ไ... อ่านทั้งเรื่อง
