แหม่มเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในข่ายนี้ค่ะ ไม่ทราบเหมือนกันว่าชาติที่แล้วแหม่มหลอกใครให้รอแหม่มไว้มั่ง มาถึงชาตินี้รักกับใครถึงได้ไม่ค่อยสมหวัง ถูกหลอกให้รออยู่ร่ำไป
แต่ก็ช่างเถอะค่ะ…แหม่มไม่คิดอะไรมากอยู่แล้ว พยายามบอกตัวเองให้อยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุดจได้ได้ไม่ไขว้เขว เสียกำลังใจ
เมื่อเดือนที่แล้วแหม่มอยู่บ้านคนเดียวเซ็งๆ ไม่รู้จะไปไหนก็เลยนั่งรถไฟฟ้าจากอนุสาวรีย์ไปลงที่สถานีสวนลุม กะจะไปช้อปปิ้งของเก๋ๆ สักหน่อย พอลงจากรถไฟฟ้าก็มีผู้ชาย 3 คนเดิมตามแหม่ม…เดินอยู่นั่นแหละแต่ไม่เข้ามาทักสักที ด้วยความรำคาญแหม่มก็เลยแกล้งหยุดเดินกะทันหัน เหลียวมองขวับไปที่ 3 คนนั่น ถามว่าเดินตามแหม่มทำไม เขาก็บอกว่า คุ้นๆ หน้าแหม่มคล้ายกับเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของเขา….เขาถามแหม่มว่าชื่ออะไร พอแหม่มบอกชื่อเขาไปเขาก็ทำหน้าเจื่อน พร้อมกับขอโทษที่เดินตามแหม่ม แต่เพื่อนของเขาอีกคนหนึ่งที่ปากไวมากบอกแหม่มว่า ที่พวกเขาพากันเดินตามแหม่มน่ะ จริงๆ ไม่ได้คุ้นหน้าคุ้นตาอะไรหรอก แต่เห็นแหม่มน่ารักก็เลยอยากรู้จักก็เท่านั้นแหละ
เชื่อมั่ยค่ะว่าพอเค้าพูดแค่นั้นแหม่มไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน…ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ แหม่มอายต่างหาก…แต่ด้วยความกลัวเสียฟอร์ม เพราะแหม่มได้วางมาดไว้กับพวกเขาตั้งแต่ต้นก็เลยแกล้งบอกพวกเขาไปว่า แหม่มได้ใช่เด็กๆ แล้วนะที่จะมาเล่นมุขแบบนี้กับแหม่ม มีอะไรก็พูดคัยทักทายกันได้อยู่แล้ว
พวกนั้นพอเห็นแหม่มดูท่าทางเป็นสาวมั่น ไม่ได้คิกขุอาโนเนะอย่างที่คิดก็เลยพากันสำรวมมารยาทขึ้นมาอีกนิด
คนชื่อโจ (รู้จักชื่อเขาตอนหลังและเป็นคนที่ถามชื่อแหม่มเป็นคนแรก) ถามแหม่มว่า มาซื้ออะไรที่นี่ พอแหม่มบอกเขาว่ามาซื้อของ เขาก็อาสาขอเดินเป็นเพื่อน ส่วนอีก 2 คน เหมือนจะรู้กันได้ขอตัวแยกออกไป
ดูๆ ไปโจก็เป็นคนที่ค่อนข้างเรียบร้อยพอสมควร ไม่ว่าพูดอะไรกับแหม่มเขาไม่เคยทำท่าทะเล้นทะลึ่งเหมือนเพื่อนๆ 2 คนนั้นเลยสักนิด
แหม่มถามโจว่าต้องการมาซื้ออะไรที่สวนลุมไนท์หรือเปล่า ถึงพากันมาที่นี่ โจบอกว่าไม่ได้คิดจะซื้ออะไร แต่อยากรู้ว่าที่นี่เป็นอย่างไร มีของอะไรขายบ้าง ได้ยินแต่ชื่อมานานแล้ว เลยอยากเห็น อยากลองมาเที่ยวดูก็เท่านั้น
ระหว่างเดินช้อปปิ้งแหม่มยอมรับว่าซื้ออะไรไม่ถูก…ใครจะไปมีกะจิตกะใจอยากซื้ออยากดูอะไรจริงจังได้ล่ะค่ะ ในเมื่อมีชายแปลกหน้าที่มีลักษณะชอบพอเรา อาสาขอเดินด้วยเป็นครั้งแรกใจมัน... อ่านทั้งเรื่อง
